ห้วงเวลาแห่งการเหินห่างจากการเขียนบันทึกใน Blog

ในช่วงระยะเวลหนึ่งที่ผ่านมา เวลาแห่งการละเลยการเขียนบันทึก อารมณ์ ณ ตอนนั้นอยู่ดีๆก็ไม่อยากเขียนขึ้นมาดื้อๆ และ ณ ปัจจุบันก็ไม่ค่อยมีแรงกระตุ้นให้เขียนเท่าไหร่ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรเหมือนกัน ซึ่งความเป็นจริงงานที่ทำและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตลอดเวลามีเรื่องที่น่าบันทึกและจดจำทั้งนั้น แต่ไม่มีการบันทึกลงใน blog เลย

ความขี้เกียจ ความเหน็ดเหนื่อยจากงานที่ทำกับภารกิจอันล้นหลาม ความเบื่อหน่าย ไม่มีอารมณ์ ไม่มีเวลาว่างพอ นี่หรือคือเหตุผล เราถามตัวเอง? หรือเป็นเพียงข้ออ้างเท่านั้น?

ภาระกิจที่ต้องรับผิดชอบ ในทุกๆวัน

4.30 น. ตื่น ล้างหน้าแปลงฟัน เปลี่ยนชุดกีฬา ออกเดินทางโดยรถมอร์ไซต์ไปยังอาคารพลศึกษา

5.00 น. รอนักกีฬาวอลเลย์รวมตัวกันครบ วอร์มร่างกาย ออกวิ่งรอบมหาวิทยาลัย จากจุดเริ่มจบด้วยจุดเริ่ม

5.30 น. จับเวลานักกีฬาวิ่งสปีต 1 รอบ ใครไม่ผ่านวิ่งใหม่ และจับเวลาสปีตระยะสั้น 3 รอบผ่าน ใครไม่ผ่าน ซ่อมตามระเบียบ

6.00 น. นักกีฬายืดกล้ามเนื้อหลังจากการสปีต แล้วเข้าไปวอร์มบอลในอาคารพลศึกษาด้านในแบ่งเวลาซ้อมระหว่างนักกีฬา ชาย และหญิง ตามลำดับจนครบทุกกระบวนการฝึกซ้อมในแต่ละวันที่ได้วางโปรแกรมการฝึกซ้อม

7.30 น. นักกีฬาวอร์มร่างกายก่อนการหยุดซ้อม กลับห้องอาบน้ำ

8.30 น. เข้างานตามปกติ ทำงานตามหน้าที่ บางวันทำงานจนถึง 18.00 น.เลิกงาน

18.00 น. ไปอาคารพลศึกษาซ้อมนักกีฬาวอลเลย์ชายและหญิง พร้อมทั้งซ้อมนักกีฬาชายหาดชาย และหญิง ช่วงแรกซ้อมนักกีฬาหญิงชายรวมกันในทักษะเบื้องต้น

19.00 น. นักกีฬาหญิงลงทีม ชายเก็บบอล นักกีฬาชายหาดชายออกไปซ้อมที่สนามชายหาดด้านนอก จนถึงเวลา 20.00 น. เข้ามาซ้อมด้านในอาคารพลศึกษา

20.00 น. นักกีฬาชายลงทีม หญิงเก็บบอล นักกีฬาชายหาดหญิงออกไปซ้อมที่สนามชายหาดด้านนอก จนถึงเวลา 21.00 น. เข้ามาด้านในอาคารพลศึกษา

21.00-21.30 น. นักกีฬาวอร์มร่างกาย พร้อมเก็บอุปกรณ์ อบรม พูดคุยถึงปัญหาและแนวทางแก้ไขปรับปรุงในทีม ตลอดจนการดูแลเรื่องต่างๆของนักกีฬา ใครมีปัญหาปรึกษาแลกเปลี่ยนกันได้

21.45 น. ทานข้าวกับนักกีฬาที่ตลาดน้อย

22.30 น. กลับห้อง อาบน้ำ

23.30 น. นอนหลับ

จากภาระกิจด้านบน

บางช่วงเวลาแห่งการเร่งรีบเร่งด่วนของงานแต่ละอย่างที่เข้ามา บางวัน ซ้อมเสร็จต้องกลับมาทำงานต่อ ถึง ตี 2 ตี 3 หรือบางวันไม่ได้ไปซ้อมนักกีฬาเลย บางครั้งก็ต้องนั่งเขียนโปรแกรม ทดสอบโปรแกรม เช่น ทรานสคริปต์กิจกรรมที่ถือว่าเป็นโปรแกรมใหม่ ใหญ่และสำคัญมาก เร่งด่วนมากเช่นกัน ที่ต้องเสร็จให้ทันเวลาการใช้งาน แต่ก็ยังโชคดีที่มีนิสิตสาขาวิทยาการคอมพิวเตอร์ช่วยในโปรแกรมนี้ ทำให้ผ่อนคลายความตึงเครียดและเสร็จทันการใช้งาน อย่างไรก็ตามการเขียนบันทึกคงปฏิเสธไม่ได้ว่า ถือได้ว่าเป็นส่วนหนึ่งแห่งการตกผลึกและรวบยอดทางความคิดของการทำงานในชิ้นนั้นๆ แต่ถ้าเป็นเรื่องส่วนตัวก็ถือได้ว่าเป็นสิ่งที่เราบักทึกจากชีวิตจริงเหตุการณ์จริงเมื่อเวลาผ่านไปแล้วกลับมาอ่านอีกครั้งความทรงจำเหล่านั้นยังคงกลิ่นไอที่ทรงคุณค่าเสมอ

เขียนใน GotoKnow โดย นุ้ยcsmsu
ใน นุ้ยcsmsu

คำสำคัญ (Tags): #ห้วงเวลาแห่งการเหินห่าง

หมายเลขบันทึก: 130197เขียนเมื่อ 21 กันยายน 2007 11:24 น. ()แก้ไขเมื่อ 25 มีนาคม 2012 19:33 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (22)

bunpot

เขียนเมื่อ 22 กันยายน 2007 02:07 น. ()

สวัสดีครับคุณนุ้ย...

ทำไม Blog ถึงต่างจาก Diary ทราบมั้ยครับ

ก็เพราะ Blog ไม่มีข้อจำกัดเรื่องวันเวลาและเนื้อหาที่จะนำเสนอไงครับ

และBlog ก็ไม่ต่างอะไรกับเว็บไซต์ส่วนตัวของเราดีๆ นี่เอง

เราสามารถเขียนในสิ่งที่อยากจะเขียน ในเวลาที่อยากจะเขียน

และสามารถนำเสนอ ในสิ่งที่อยากจะนำเสนอ

พูดถึงการเขียนบันทึกประจำวันแล้ว เมื่อก่อนผมก็ทำเป็นประจำนะครับ

เขียนบันทึกประจำวัน ลงบนสมุดบันทึกเล่มสีฟ้า

เคยพยายามบังคับให้ตัวเอง ให้ต้องเขียนบันทึกทุกวันก่อนนอน

แต่ผลสุดท้าย ก็ไม่สำเร็จ...

เห็นเวลางานในชีวิตประจำวันของคุ็ณนุ้ยแล้ว

ดูท่าจะเหนื่อยเอามากๆ เลยนะครับ

ยังไงก็อย่าลืมหาเวลาว่างพักผ่อนบ้างนะครับ

^_^

นายบอน@kalasin

เขียนเมื่อ 22 กันยายน 2007 10:47 น. ()

โห ตารางงานหนักจริงๆ แต่ก็ดีแล้ว จะได้รู้ว่า ถ้าจะแอบไปถ่ายรูปนุ้ย เอ๊ย แอบไปเยี่ยม ควรจะโผล่ไปช่วงเวลาไหน

ทำงานแบบนี้นี่เอง มิน่า ไม่ยอมอ้วน (แต่น้ำหนักขึ้นหรือเปล่า)

ความจริงแล้ว รูปแบบการลงบันทึกกับเทคโนโลยีในปัจจุบัน ที่มีความหลากหลาย ทำให้สามารถเลือกรูปแบบที่เหมาะสมในการบันทึกเรื่องราวต่าง ๆ ทั้งในแง่ของความทรงจำ การตกผลึกและรวบยอดทางความคิด ภายในเวลาที่มีจำกัดในแต่ละวัน อาทิ

short note เขียนบันทึก 75 คำ
เขียนเป็น mindmap จะได้รายละเีอียดครบทึกแง่มุม เหมือนวาดรูป มองแป๊บเดียวเข้าใจแล้ววว่า วันนั้นมีอะไรเกิดขึ้น เหมือนการเขียนบันทึกหลายย่อหน้า
บันทึกเสียง พูดสิ่งที่อยากจะเขียน วันละ 1 นาที
บันทึกเป็นคลิปวิดีโอเหตุการณ์สำคัญเก็บไว้
ฯลฯ

เหมือนโปรแกรมคอมพิวเตอร์ที่เขียนขึ้นมาใหม่
ขนาดโปรแกรมคอมพิวเตอร์ยังเขียนขึ้นมาใหม่ เพื่อใช้ให้เหมาะกับแต่ละงานได้ แล้วทำไม ชีวิตของนุ้ย จะปรับเปลี่ยนรูปแบบการบันทึกรูปแบบใหม่ๆ ที่เหมาะสมกับวันเวลาปัจจุบันของตัวเองไม่ได้มั่งล่ะน้อง

นุ้ยcsmsu

เขียนเมื่อ 22 กันยายน 2007 15:11 น. ()

สวัสดีค่ะ

1. bunpot

ขอบคุณมากค่ะ blog มีความแตกต่างจาก Diary จริงๆค่ะ ตั้งแต่เกิดมานุ้ยไม่เคยทำสำเร็จเลยสักครั้งเกี่ยวกับการจดบันทึกกิจวัตรประจำวันต่างๆ บางครั้งเขียนเพราะระบายความรู้สึกที่อัดอั้นตันใจ ณ ตอนนั้นเท่านั้น แม้กระทั่งการจดบัญชีรายรับรายจ่าย ก็ไม่เคยทำสำเร็จสักทีค่ะ มันเป็นเพราะอะไรก็ไม่ทราบ?

บทสรุป ก็ทำไม่สำเร็จ...

ช่วงนี้คงต้องทนรับสภาพนี้ไปก่อนนะคะจนกว่าฤดูกาล ของการแข่งขันกีฬามหาวิทยาลัยจะจบลง เมื่อนั้นคือเวลาของการพักผ่อน

ขอบคุณมากค่ะ จะพยายามรักษาสุขภาพตัวเองค่ะ

อ้อ อย่าลืมดูแลตัวเองด้วยเช่นกันนะคะ

ขจิต ฝอยทอง

เขียนเมื่อ 22 กันยายน 2007 15:15 น. ()

นึกว่านุ้ยเป็นคุณครูพละศึกษา
ฮ่าๆๆ
แต่หุ่นให้มาก
อากาศบ้างบนสบายดีไหม
เขียนอะไรก็ได้ที่ทำให้เรามีความสุข
ได้แบ่งปันและแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับคนอื่นๆๆ
ขอบใจมากจ้า

นุ้ยcsmsu

เขียนเมื่อ 22 กันยายน 2007 15:18 น. ()

สวัสดีค่ะพี่บอน

. นายบอน!-กาฬสินธุ์

นุ้ยคงตัวสูงไปหน่อยมั้งคะเลยมองดูไม่เหมือนคนอ้วนเลย แต่ความเป็นจริงน้ำหนักเยอะนะคะ

รูปแบบการเขียนบันทึกที่พี่บอนแนะนำมา เป็นทางเลือกที่ดีมากๆเลยค่ะ แต่ไม่รู้ว่านุ้ยจะทำได้หรือเปล่า?

การบันทึกลงใน blog แต่ละครั้งของนุ้ยตอนนี้คือถ้าเมื่อมีอารมณ์อยากจะเขียน อยากทำ และมีเวลาว่าง ณ ตอนนั้นถึงจะบันทึกลงไปในบล็อก

ขอบคุณมากมายค่ะ

นุ้ยcsmsu

เขียนเมื่อ 22 กันยายน 2007 15:23 น. ()

สวัสดีค่ะอาจารย์ขจิต

. ขจิต ฝอยทอง

เป็นโค้ชวอลเลย์บอลทีมชายและหญิง พร้อมทั้งชายหาดชาย หญิงน่ะพอได้ค่ะ แต่จะให้เป็นครูสอนหนังสือคงยากค่ะ พูดไม่เก่ง อิอิอิ
คำว่าเขียนอะไรก็ได้นี่แหละค่ะ มันยากที่จะเขียนไม่รู้จะเขียนอะไร ถ้าไม่โดนใจจริงๆนุ้ยก็ไม่อยากเขียน ไม่รู้เป็นอะไรเหมือนกันค่ะ อิอิอิ
ขอบคุณมากค่ะอาจารย์ที่ร่วมแลกเปลี่ยน
คงได้เจอกันอีกครั้งเมื่อมีโอกาสนะคะ

Sasinand

เขียนเมื่อ 22 กันยายน 2007 15:29 น. ()

สวัสดีค่ะ

คุณนุ้ยหายไปนาน นึกแล้วว่าคงยุ่ง

คนเราเวลาเหนื่อยมากๆก็อยากพักค่ะ

การเขียนบล็อกนี่ รับเลยว่า ต้องมีอารมณ์ด้วย จริงๆแล้วก็ไม่ใช่หน้าที่บังคับ ส่วนตัวแล้ว อยากทำอะไรที่ ทำแล้วรู้สึกดีค่ะ ไม่ใช่เป็นภาวะต้องทำ

รักษาสุขภาพนะคะ

นุ้ยcsmsu

เขียนเมื่อ 22 กันยายน 2007 15:45 น. ()

สวัสดีค่ะพี่ศศินันท์

sasinanda

ช่ายค่ะ นุ้ยหายไปนานพอสมควร ช่วงเวลาที่หายไป ไม่ได้เปิดเข้าblog เลยค่ะ ขนาดเข้าไปอ่านและร่วมแลกเปลี่ยนยังไม่ได้เปิดเลยค่ะ

แบบประมาณว่าไม่มีอารมณ์จริงๆค่ะ เห็นด้วยอย่างยิ่งกับพี่ศศินันท์เลยค่ะว่า ต้องมีอารมณ์ร่วมด้วย ณ ขณะที่จะเขียนบันทึกนั้นจริงๆค่ะ ไม่งั้นก็ไม่รู้จะถ่ายทอดออกมาได้ใจความและเข้าถึงเนื้อในของเรื่องนั้นๆหรือเปล่า ?

ขอบคุณมากมายค่ะ

ดูแลตัวเองและคนรอบข้างด้วยนะคะ

Ranee

เขียนเมื่อ 22 กันยายน 2007 15:49 น. ()

สวัสดีค่ะคุณนุ้ย

สบายดีไหมค่ะ ดีใจจังค่ะที่กลับมาแว้ว อิ อิ

กลับมาจะได้พักใจค่ะ คิดถึงนะค่ะ ดูแลรักษาสุขภาพนะค่ะ เป็นห่วงค่ะ

นายบอน@kalasin

เขียนเมื่อ 22 กันยายน 2007 15:53 น. ()

อือม หายตัวไปจริงๆด้วย
สังเกตจากรูปแบนเนอร์ด้านบนสุด แต่ก่อนจะมีรูปหน้าเจ้าของ blog โผล่มาแซมกับดอกเหลืองๆ

ตอนนี้ เห็นแต่ท้องถนนเปล่าๆ อิอิ

นุ้ยcsmsu

เขียนเมื่อ 22 กันยายน 2007 15:57 น. ()

สวัสดีค่ะอาจารย์

. Ranee

นุ้ยสบายดีค่ะ และหวังว่าอาจารย์คงสบายดีเช่นกันนะคะ คิดถึงเหมือนกันค่ะ กลับมาอีกครั้งแว้วค่ะ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะหายไปอีกวันไหน อิอิอิ รักษาสุขภาพจิตใจให้ดีนะคะแล้วสุขภาพกายจะดีตามมาเองค่ะ

ขอบคุณมากมายค่ะ