จากเรื่องเล่าของนางสาวเรวดี อนุรักษ์
ครูโรงเรียนโสภณคณาภรณ์ สังกัด สพท.นศ.3
ได้ริเริ่มการทำก๊ซชีวภาพจากวัสดุในท้องถิ่น ดังนี้
จากการจัดการเรียนการสอนวิชาเทคโนโลยีชีวภาพกับสิ่งแวดล้อมเพื่อให้นักเรียนนำความรู้ทางด้านเทคโนโลยีชีวภาพมาใช้ในด้านต่างๆให้เกิดประโยชน์ต่อมนุษย์และสิ่งแวดล้อมโดยใช้ทักษะกระบวนการเรียนรู้ทางด้านวิทยาศาสตร์
ข้าพเจ้าจึงให้นักเรียนได้ร่วมกันคิดนวัตกรรมที่ใช้เทคนิคทางด้านเทคโนโลยีชีวภาพมาใช้ให้เป็นประโยชน์ต่อชุมชน
โดยมอบหมายให้นักเรียนไปสำรวจสิ่งแวดล้อมบริเวณชุมชน ต.
เกาะทวดเพื่อนำมาซึ่งการใช้เทคนิคทางเทคโนโลยีชีวภาพให้เหมาะสมกับสิ่งแวดล้อมในท้องถิ่นของเรา
จึงได้ทำก๊าซชีวภาพขึ้นซึ่งในการทำก๊าซชีวภาพได้มีการศึกษามาแล้ว
จากการสำรวจสิ่งแวดล้อมในชุมชน ต.
เกาะทวดซึ่งเป็นเขตพื้นที่บริการของโรงเรียนโศภนคณาภรณ์
พบว่าส่วนใหญ่ประกอบอาชีพเกษตรกรรม
ได้แก่ ทำนา
ปลูกผักและเลี้ยงสัตว์
เป็นอาชีพหลัก พบเศษผัก
เศษอาหาร
ผลไม้สุกประเภทกล้วย
มะละกอ
และมูลสัตว์มีอยู่มากมายทุกครัวเรือนทิ้งกระจัดกระจายน่าจะนำมาใช้ให้เกิดประโยชน์ได้
จึงให้นักเรียนร่วมกันอภิปรายว่าจะทำอย่างไรกับเศษอาหารเหลือทิ้งหรือมูลสัตว์ที่ส่งกลิ่นเน่าเหม็นมาใช้ให้เกิดประโยชน์จึงได้คิดทำก๊าซชีวภาพขึ้นจากนั้นโดยให้นักเรียนช่วยกันอภิปรายจากข้อมูลดังกล่าวเพื่อหาแนวทางในการใช้ทรัพยากรที่มีอยู่ในชุมชนให้เกิดประโยชน์มากที่สุด
ซึ่งพวกผัก ผลไม้ที่เน่าเสียและมูลสัตว์น่าจะนำมาผลิตก๊าซชีวภาพได้
ให้นักเรียนทำรายงานค้นคว้าข้อมูลเกี่ยวกับการทำก๊าซชีวภาพ
จากนั้นนำข้อมูลมาอภิปรายถึงความเป็นไปได้ที่จะเติมเศษอาหาร ผักผลไม้
ลงไปพร้อมกับมูลสัตว์โดยต้องคำนึงปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการผลิตก๊าซชีวภาพ
และการย่อยสลายสารอินทรีย์ เช่น อุณหภูมิ ความเป็นกรด-ด่าง
เป็นต้น
จากการศึกษาการทำก๊าซชีวภาพเช่น
การศึกษาก๊าซชีวภาพจากมูลช้าง
, ก๊าซชีวภาพจากมูลสุกร เป็นต้น พบว่าบ่อหมักทำด้วยคอนกรีตหรือการก่ออิฐฉาบปูนหรือทำเป็นโลหะก็ได้ให้อยู่ใต้ดินหรือบนพื้นก็ได้และการทำบ่อหมักมีขั้นตอนที่ยุ่งยากและมีค่าใช้จ่ายในการทำบ่อหมักที่แพ
ในการศึกษาครั้งนี้จึงประยุกต์ใช้ถังพลาสติกมาใช้ในการทำก๊าซ
3
ถัง และมีวิธีการผลิตที่ง่ายขึ้นและลงทุนต่ำ
เอื้อประโยชน์ให้ชาวบ้านสนใจที่จะนำไปประยุกต์ใช้ได้ในครัวเรือน
การทดลองใช้หรือการพัฒนา
จากการได้นำก๊าซชีวภาพไปใช้ในท้องถิ่นชาวบ้านประหยัดค่าใช้จ่ายในครัวเรือนเป็นการสนับสนุนหลักเศรษฐกิจแบบพอเพียง
ช่วยลดปัญหาสิ่งแวดล้อมที่ส่งกลิ่นเน่าเหม็น
สามารถนำกากที่ได้จากการหมักก๊าซชีวภาพไปใช้เป็นปุ๋ยได้ดีกว่ามูลสัตว์สดๆและปุ๋ยคอก
และที่สำคัญนักเรียนรู้จักคิดเชิงวิทยาศาสตร์และนำวัตถุดิบใกล้ตัวนำมาประยุกต์ใช้ให้เกิดประโยชน์มากที่สุด
การผลิตก๊าซชีวภาพจากวัสดุในท้องถิ่น
เกิดจากแนวคิดเพื่อที่จะแก้ปัญหาทรัพยากรธรรมชาติและระบบนิเวศในท้องถิ่น
โดยการร่วมมือของนักเรียน
โรงเรียนและชุมชน
เพื่อนำความรู้และประสบการณ์เผยแพร่ให้ชุมชนได้นำไปใช้ให้เกิดประโยชน์สูงที่สุด
ที่ผ่านมานักเรียนนำไปบอกกล่าวผู้ปกครอง
ซึ่งผู้ปกครองหลายท่านให้ความสนใจและเข้ามาศึกษาข้อมูลเพื่อนำไปประยุกต์ใช้
และกำลังประสานกับ
อบต.
ในเขตพื้นที่บริการของโรงเรียน
เพื่อเผยแพร่ความรู้ให้ชุมชน ณ
ศูนย์ถ่ายทอดเทคโนโลยีประจำตำบลในโอกาสต่อไป
เราสามารถผลิตก๊าซชีวภาพได้เองหรือเปล่า
พวกเราชอบอนุรักษ์สิ่งเเวดล้อม และอยากให้เพื่อนๆช่วยกันรักษาสภาพสิ่งแวดล้อม
หากสนใจเรื่องก๊าซชีวภาพฯ ขอเชิญติดต่อโดยตรงได้ที่ครูเรวดี อนุรักษ์ โรงเรียนโสภณคณาภรณ์ อ.ปากพนัง จ.นครศรีธรรมราช ได้คะ
ผมอยากได้แบบและรูปภาพบ่อผลิตก๊าซชีวภาพเพื่อใช้ในครัวเรือน ตลอดจนงบประมาณ ที่ใช้ในการก่อสร้าง เพื่อที่จะได้เผยแพร่ให้กับกลุ่มเกษตรกรในเขตพื้นที่ผมรับผิดชอบ
คุณธวัชชัย... ขอโทษคะที่ติดต่อล่าช้า เพราะช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลาว่าง หากคุณสนใจกรุณาติดต่อที่คุณครูเรวดี อนุรักษ์ นะคะ คุณครูได้ผลิตก๊าซชีวภาพ สามารถใช้ในการหุงต้มได้ ส่วนน้ำหมักใช้เป็นปุ๋ยบำรุงต้นไม้และขับไล่แมลง
mark เป็นชื่อเล่นของผมเองนะ ilove u
ทำอย่างไรดี จึงจะเห็นบ่อหมักก๊าซอาจารย์ สาธุ สาธุ สาธุ สามทีก็แล้ว
อาจารย์ครับ เอาอย่างนี้ โพสภาพบ่อหมักให้ดูหน่อยครับ
อาจารย์ เรวดี อนุรักษ์ นี่ นางสาวขวัญฤดี แสนชม เองน่ะ อาจารย์เก่งจังน่ะ สามารถผลิตแก๊สชีวภาพเองได้ ขอให้อาจารย์มีความสุขน่ะค่ะ จากศิษย์เก่าโรงเรียนโศภนคณาภรณ์ (คิดถึงอาจารย์ที่นั่นทุกคนเลยน่ะค่ะ โดยเฉพาะอาจารย์ กาญจนา อ.เอื้อมเดือน )
(รักและเคารพ)