กระต่ายกับเต่า
กระต่าย เต่า แข่งขัน
หลักชัยอยู่ไกลแสนไกล
สองคนต่างไม่ท้อใจ
แข่งขันไปในเส้นทาง
ต่างมุ่งในเส้นทาง
ขาเต่ากระต่ายมันต่างกัน
สั้นยาวไม่มีสัมพันธ์
กระต่ายประมาทพลันมันหลับไหล
เต่าถึงเส้นชัยเพราะพากเพียร
หันหน้ากันคนละทาง
สร้างดาวกันคนละดวง
ช่วงชิงไปสู่สวรรค์
ใครไม่ทันเป็นคนหลงทาง
กระต่ายพ่ายเต่า
เจ้านกแสงตะวันบินผ่านมา
มันส่งเสียงเจรจา
ทำไมเกิดมาเพื่อแข่งขัน
น่าจะร่วมกันสู่เส้นชัย
ปลุกเพื่อนจากการหลับไหล
เพื่อสร้างสมใจร่วมกัน
(ที่มา : คาราวาน)
บทเพลงเก่าแก่ของคาราวาน ให้ข้อคิดได้มากในปัจจุบัน เพราะสังคมมีการแข่งขันกันสูง สมัยเป็นเด็กหรือวัยรุ่น การแข่งขันเป็นสิ่งที่ไม่พึงปรารถนาเอาเสียเลย เพราะความขี้เกียจเรื่อยเฉื่อยของเรากระมัง ทว่า พอเป็นผู้ใหญ่จึงรู้ว่า การแข่งขันทำให้เกิดสิ่งดีๆหลายอย่าง อาหารที่โรงอาหารมีคุณภาพขึ้น ก็หลังจัดระบบให้แข่งขัน นักเรียนเราเป็นตัวอย่างหนึ่งของการขาดการแข่งขัน เคยเรียนดีๆ นานวันเข้า ความขยันหมั่นเพียร ก็ลดน้อยถอยลงไป สุดท้ายหลายคนถูกกลืนจากสภาพขาดการแข่งขันอย่างสมบูรณ์ สังเกตได้ชัดจากการเรียนของชั้น ม.ปลาย
ทำไม? เพราะสอบทีไรก็ได้คะแนนสูงสุด กี่ครั้งๆก็สูงสุด จะอ่านหนังสือหรือไม่อ่านหนังสือก็สูงสุด ฉะนั้น ไม่มีประโยชน์อะไรต้องขยัน ตัวอย่างความสำเร็จในอนาคตน่ะหรือ..หายากเหลือเกิน โดยเฉพาะคนในครอบครัว ซึ่งเป็นแรงบันดาลใจดีที่สุด(นักเรียนเรามาจากครอบครัวเกษตรกรและขายแรงงานเป็นส่วนใหญ่)
แต่อีกมุมหนึ่ง การแข่งขันสร้างความเจ็บปวดร้าวราน ให้กับอีกหลายๆคน แน่นอนว่า การแข่งขันต้องมีผู้ชนะ-ผู้แพ้ จะให้win-winทั้งคู่ อย่างเขาว่า..เป็นไปไม่ได้ เพราะที่เหลือ นอกจากwin-winแล้วก็แพ้อยู่ดี ใช่หรือเปล่า? อาทิ ฝ่ายนิติบัญญัติกับฝ่ายบริหารต่างwin-win ประชาชนอย่างเราแพ้แน่ หรือ ถ้าหน่วยงานรัฐกับผู้รับเหมาwin-win ประชาชนผู้เสียภาษีก็รับผลกรรมได้เลย
เราเห็นน้ำตาของนักเรียนที่พลาดหวังจากการสอบเข้ามหาวิทยาลัยมาทุกปี บางปีอาจเซ่นกันด้วยชีวิต ปีนี้ก็ใกล้เข้ามาแล้ว นี้คือผลการแข่งขัน
ในชีวิตจริง จะเป็นจริงได้หรือไม่ ถ้าไม่แข่งขัน เพียงร่วมใจทำ ร่วมกันสร้าง
เจ้านกแสงตะวันบินผ่านมา
มันส่งเสียงเจรจา
ทำไมเกิดมาเพื่อแข่งขัน
น่าจะร่วมกันสู่เส้นชัย
ปลุกเพื่อนจากการหลับไหล
เพื่อสร้างสมใจร่วมกัน
แว่วได้ยินใครบางคนพ้อว่า“ฉันเกลียดการแข่งขัน”
สวัสดีครับคุณครู(ประโยคนี้ไม่ได้พูดนานมากแล้ว)
ออกไปเก็บเกี่ยวประสบการณ์
เอามาใช้ที่ฐานบ้านเรา
ให้แข่งกันอยู่สูงเพียงไหน
สุดท้ายกลับคืนสู่สามัญ...........
สวัสดีค่ะ...
- ตามเจ้านกแสงตะวันมาเรียนรู้ค่ะ
- โบราณว่า ใจ เป็นนาย กาย เป็นบ่าว
- การพัฒนาควร ยกระดับจิตใจขึ้นมาให้ได้
- ไม่ใช่คิดอะไรไม่ออกก็ สอบ
- ทำอย่างไร "ความรู้มากมาย" จึงจะไม่เป็นปฏิภาคผกผันกับ "ปัญญา"
ขอบมากนะคะ