ฉันรัก...ความรัก
^o^......^o^
...ใครคนหนึ่งได้เดินออกจากชีวิตฉันไป...
...แต่นั่นไม่สำคัญเท่ากับความรักของฉันไม่ได้จบลงที่ใครคนใดคนหนึ่งได้จากไป
…ฉันเชื่ออย่างนั้น
...และก็เป็นอย่างนั้นมาตลอด...
ความรักที่ถูกทอดทิ้งของฉันเป็นเหมือนต้นหญ้าเล็กๆที่เติบโตได้เอง...โดยไม่ต้องมีอาหาร...ไม่ต้องให้ใครมาบำรุงรักษา..เติบโตและงอกงามได้เสมอแม้ว่ามันจะเป็นเพียงแค่วัชพืชสำหรับใครบางคนก็ตาม
...ความรักของฉัน...คือการมองย้อนกลับไปดูวันเก่าๆที่ผ่านไป
...แล้วยิ้มให้อย่างมีความสุข
...คือการมองวันที่เป็นปัจจุบันของคนที่ฉันรัก
...แล้วยิ้มให้อย่างจริงใจ
...ความรักของฉัน...คือการดำเนินชีวิตของตัวเองไปเรื่อยๆ
...โดยที่รู้ว่าในหัวใจของฉันยังคงรักใครบางคนเสมอ
...และไม่เคยรู้สึกต่างจากนี้แม้สักวัน
ความรักของฉันไม่เคยรียกร้อง...
ไม่ว่าวันคืนของเขาจะหมดไปพร้อมกับใครก็ได้...
ขอเพียงเขามีความสุข...
ฉันก็มีความสุข...
ความรักของฉันเป็นอย่างนั้นจริงๆฉันจึงอยู่มาได้จนถึงวันนี้...วันที่ใครคนนั้นไม่ได้อยู่ในชีวิตฉันแล้ว...แต่ฉันก็ยังคงอยู่...ยังคงหายใจ...ยังมีความหวัง...มีความศรัทธา
การเดินทางในชีวิตของฉันจึงมีความรักเป็นเหมือนดวงดาวนำทาง...แม้วันคืนจะมืดมนสักแค่ไหน...ฉันก็ไม่เคยหวากกลัว...เพราะความรักของฉันแข็งแรงเสมอ...และฉันเชื่อว่ามันไม่มีวันแตกดับ... ฉันก็จะยังรักอยู่เช่นเดิม
กล้าหาญที่จะรักเถิดนะ
หนังสือฉันมีแค่ลมหายใจที่รักคุณ : โดยลูกปัด
นี่ก็เป็นอีกหนึ่งคำนำของหนังสือที่ผู้เขียนอยากหยิบยกมานำเสนอ...เพราะเป็นอะไรที่ตรงใจและตรงกับความรู้สึกที่มีในเรื่องความรักของฉันและเธอ
ความเห็น (3)
- ข้อเขียนน่ารักดีนะครับ
- แต่ว่าอาจารย์สอนวิชาอะไรครับผม
- ขอบคุณครับ
- ขอบคุณที่แวะมานะคะอาจารย์ขจิต
