เราหวังอะไรในความหวัง

          คนเราอยู่ได้ด้วยอะไรนอกจากอาหาร บางคนได้อ่านคำถามนี้อาจนึกไปต่างๆ นาๆ แต่ถ้าถามอีกว่า คนเราอยู่เพื่อทำอะไรนอกจากกิน หลายท่านก็คงตอบว่า อยู่เพื่อทำนั่นทำนี่ สร้างคุณงามความดีแก่แผ่นดินหรือ สร้างฐานะความเป็นอยู่ให้สะดวกสบาย ซึ่งก็แล้วแต่ความคาดหวังหรืออุดมการณ์ในชีวิตของแต่ละคน

          ผมเชื่อนะว่าคนทุกคนมีความหวัง ตั้งแต่นายกรัฐมนตรีที่หวังจะให้มีการเลือกตั้งเร็วๆ จนถึงกรรมาชน ชนชั้นแรงงานบางคนที่หวังจะกินดีอยู่ดี หรือแม้แต่คนที่กำลังมีอุปสรรคมากมายมองไปทางไหนมืดมนไร้ความหวัง เค้าคนนั้นก็คงจะหวังให้มีความหวังกำเนิดขึ้นมา ฟังเหมือนความหวังเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของชีวิตเลยนะครับ เราทำทุกอย่างตามความหวัง แม้จะบอกว่าตามหน้าที่ ตามบทบาทของสังคม ถึงแม้กระนั้นเราก็ยังตั้งอยู่บนความคาดหวังของผู้คน รัฐธรรมนูญปี ๒๕๕๐ ที่ส่วนประกอบสำคัญมาจากรถถัง ๑๐๐ % ก็ถูกคาดหวังจากประชาชนว่าจะเป็นสิ่งที่ดี คมช.ก็คาดหวังว่ารัฐธรรมนูญจะเป็นที่ยอมรับ และเป็นเครื่องสร้างความชอบธรรมให้แก่ตน นั่นก็เพราะ คมช. ถูกคาดหวังจากประชาชนว่า “ที่เข้ามาทำปฏิวัตินั้น จะเป็นการผ่าทางตันไปสู่ทางที่ดีกว่า” ผมก็หวังว่า คมช. คงจะคิดหวังเช่นนั้น .......... เห็นไหมครับ ทุกอย่างในชีวิตมันคาบเกี่ยวกันด้วยความหวัง แม้เรากินอาหารเราก็หวังให้อิ่ม คนทำก็หวังให้เราอร่อย ... เรากำลังเดินตามทางที่เราหวัง ... ความหวังคืออะไร

...

          ท่านสืบ นาคะเสถียร ไม่ว่าระบบราชการจะแข็งแกร่งปานใด เขายังดิ้นรนเพื่อสิ่งที่เขารักและเป็นทรัพยากรร่วมกับคนอื่น เป็นความจริงว่าในช่วงชีวิตนั้นไม่มีใครได้เห็นถึงความหวังของวีระชน แต่แน่นอนแม้ความตายก็ไม่อาจดับความหวังของเขาเช่นกัน จากความหวัง ... มาเป็นสิ่งที่นักอนุรักษ์รุ่นหลังเรียกว่าอุดมการณ์ คุณสืบ นาคะเสถียร ก่อนที่ท่านจะเข้ามาทำงาน ณ ที่ตรงนั้น ท่านหวังอะไร หวังจะอนุรักษ์ธรรมชาติเยี่ยงชีวิตเช่นนั้น หรือจะหวังเจริญเติบโตเป็นข้าราชการระดับสูง คงไม่มีใครรู้ความในใจ ความหวังในใจเราเช่นกัน เรารู้แต่ว่าเราหวังอะไร แต่คงน้อยที่จะรู้ถึงความหวังของคนที่เดินผ่านไปผ่านมา

          การรู้ความหวังของผู้อื่นไม่สำคัญเท่าเรารู้ความหวังของตัวเราครับ เมื่อใดที่เรารู้ความหวังของเรา นั่นหมายความว่า เรากำลังตระหนักรู้ว่าเรากำลังทำอะไร มีหน้าที่อะไร นั่นคืออะไรครับ “การมีสติ” นอกจากเราต้องรู้ว่าเราหวังอะไรแล้ว เราต้องรู้ด้วยว่า ความหวังของเราจะนำพาเราไปทางไหนและเหมาะสมหรือไม่ ประหนึ่งครูกับนักเรียน ครูผู้สอนหวังจะให้ความรู้แก่นักเรียนอย่างเต็มที่ นั่นคือความหวังของครู ส่วนนักเรียน ถ้านักเรียนหวังจะมาเรียน มาขวนขวายหาความรู้กลับไป นั่นก็หมายถึงความหวังที่ตรงกัน นักเรียนตั้งใจเรียน ครูบาอาจารย์ก็จะสอนอย่างมีความสุข ตรงนี้เกิดอะไรขึ้นครับ “ศรัทธา” มาจากอะไรครับ “ความหวัง” อย่างไรก็ตามโลกมนุษย์ก็ยังบัญญัติคำว่าผิดหวังไว้ด้วย

...

ความผิดหวังก็เหมือนเงาที่อยู่คู่ความหวังนะครับ มีบทประพันธ์หนึ่งยกมาให้อ่าน

 

มันมากเกินไปที่จะปรารถนาชีวิตที่ไร้ความเจ็บปวด

มันไม่ถูกต้องหรอกที่จะคาดหวังชีวิตที่ไร้ความเจ็บปวด

เพราะความเจ็บปวดเป็นสัญญาณเตือนภัยของร่างกาย

ไม่ว่าเราจะไม่ชอบมันขนาดไหนก็ตาม

ความเจ็บปวดมันมีความสำคัญ และเราควรขอบคุณความเจ็บปวดนั้น

เราจะรู้ได้ด้วยวิธีอื่นใดเล่า ที่จะเอามือเราออกจากไฟ

ที่จะเอานิ้วเราออกจากใบมีด ดังนั้นความเจ็บปวดจึงสำคัญยิ่ง

และเราควรขอบคุณทีได้เรียนรู้จากความเจ็บปวดนั้น ...

ฯ

 

          ก็เป็นบทประพันธ์ธรรมดานะครับ ที่โจนาธาน วิลสัน – ฟูลเลอร์ แต่งขึ้นเมื่ออายุ ๙ ขวบ เหอๆ น่าสนใจว่ามนุษย์วัย ๙ ขวบมีความหวังอะไรจึงสังเคราะห์ออกมาเป็นบทประพันธ์นี้ หรือจะเพียงแค่ต้องการสอนผู้ที่อ่านได้เรียนรู้กับความผิดหวัง ว่ามันอยู่คู่กับความสมหวัง แม้ความหวังจะสำคัญกับชีวิตเราเพียงไร ความผิดหวังก็คงยังไม่สนใจ และยังทำหน้าที่ต่อไปอย่างนั้น

          ความหวังก็เหมือนจุดหมายของการเดินทางนะครับ เดินไป เดินไป ไกลบ้าง ใกล้ก็ดี อุปสรรคบ้าง ถ้าอดทนจริงๆ ก็คงจะถึงความหวังซักวัน แต่ที่สำคัญที่สุดคืออะไรครับ คือเราต้องตั้งความหวังในสิ่งที่เหมาะสม หวังในสิ่งที่คิดว่าเดินไปถึงแล้วจะคุ้ม อีกอย่างคือ เราต้องมีสตินึกรู้อยู่ตลอดเวลา ว่าเรากำลังทำอะไร เพื่ออะไรครับ เพื่อที่จะได้ถึงจุดที่หวัง เพราะหากถึงจุดหมายแล้วมันผิดหวังเราจะได้ไม่ต้องย้อนกลับมาคิดว่า เราน่าจะเตรียมตัวดีกว่านี้ แต่ถ้าทำดีแล้วพอไปถึงมันกลับผิดหวัง ก็ไม่เป็นไรครับ การเดินทางบางครั้ง ก็ไม่ได้สำคัญที่จุดหมาย แต่สำคัญที่ประสบการณ์สองข้างทางมากกว่า ผิดหวังยังดีกว่าไม่ได้เดินนะครับ

          ท่านผู้อ่านละครับ หวังอะไรในวันนี้ มีสติรู้ตัวรึเปล่าว่าไปถึงไหนแล้ว แล้วก็อย่ามัวแต่เดินนะครับ มองข้างทางบ้าง เผื่อวันไหนความหวังสำเร็จแล้ว จะได้ไปแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับคนอื่นได้ว่า เราต้องผ่านอะไรมาบ้าง แล้วทำยังไงถึงจะผ่าน อะไรทำให้ไม่ผ่าน

        ไม่ต้องไปไหนไกลหรอกครับสำหรับชาวนเรศวร  มหกรรม KM ภูมิภาคครั้งที่ ๑ วันที่ ๒๘ – ๒๙ กันยายน นี้ที่มหาวิทยาลัยนเรศวรเป็นเจ้าภาพ ในงานมีผู้สมหวังมากมายจะมาถ่ายทอดความสำเร็จในความหวัง แล้วก็มีผู้ผิดหวัง รวมถึงผู้กำลังหวังมากมาย ที่หวังมาเรียนรู้ในงาน ท่านละครับตั้งความหวังรึยัง แล้วอย่าลืมนะครับ พกสติไปด้วย

..... มาเรื่อง KM ภูมิภาคได้ไงเนี่ย .....

 

[T*@n~*]

บทประพันธ์คุ้นๆง่า....อิอิ
___________________________________
เมื่อใดที่คุณผิดหวัง  แสดงว่า..คุณได้คาดหวังเพราะฉะนั้นอย่าหวัง  จาด้ายม่ายผิดหวัง
อ่ะ....งงกานปาย คิกๆๆๆ

จายดี คิดดี ทามดี คร่าา ~*

[บีเวอร์]

• บทประพันธ์อาจเคยอ่านที่ไหนมาก่อนนะครับ เพราะเป็นบทที่อาจมีอยู่ทั่วไป ทั้งนี้ผมได้ให้เครดิตผู้ประพันธ์ไว้แล้ว
• อิอิ ถ้าไม่หวังแล้วจะได้ไม่ผิดหวัง งึมๆ น่าคิดนะครับ แต่ถ้าเป็นผม ผมจะหวังให้เต็มที่แล้วใช้อุเบกขา ในการวางอารมณ์ที่ผิดหวังครับ
• เหอๆ รณรงค์ใช้ภาษาไทยที่ถูกต้องครับ ขอบคุณครับ

[อาจารย์ อ้อม ฐิติรัตน์ สุวรรณสม]

เรียนคุณบีเวอร์

หากเรารู้จักเรียนรู้จากทุกสิ่งที่ผ่านมาในชีวิต เชื่อว่าคงไม่มีความผิดหวังเกิดขึ้นค่ะ ทุกอย่างมีความหมายในตัวมันเองอยู่แล้ว

ยินดีที่ได้อ่านบันทึกดีๆค่ะ

[บีเวอร์]

• ถูกต้องแล้วครับอาจารย์ หากเรารู้จักเรียนรู้จากอดีต ไม่ว่าจะอดีตของเรา หรือ อดีตของผู้อื่น
• หากเราเรียนรู้และประยุกต์ใช้ให้ถูก โอกาสที่เราจะผิดหวังก็คงน้อย ก็ก็ยังคงมี จึงจำเป็นต้องรู้จักปล่อยวางอารมณ์ เหอๆ
• ขอบคุณอาจารย์มากครับ ที่สละเวลามาอ่าน บทความออกจะยาวซักนิดหนึ่ง
• แต่ถ้าผู้อ่านอ่านแล้วยินดี ผมก็ยินดีครับ

[อาจารย์golf]

คนเราหวังอะไรจากความหวังไม่ได้หรอก เพราะถ้าเราไม่คิดจะทำให้มันเป็นความหวัง   เราจะมีความหวังได้ก็ต่อเมื่อวันนี้เราคิดจะลงมือทำบางสิ่งบางอย่าง แล้วเราก็จะหวังว่ามันจะสำเร็จหรือไม่ เพราะฉะนั้นความหวังมันจะเป็นเพียงแค่สิ่งที่เราต้องการจะให้มันเป็นอย่างที่เราต้องการเท่านั้น หรือภาพวาดที่เราวาดมันขึ้นมา

[บีเวอร์]

เรียนอาจารย์ golf

• "เราหวังอะไรจากความหวังไม่ได้หรอก เพราะถ้าเราไม่คิดจะทำให้มันเป็นความหวัง"
• สำหรับผมนะ เป็นทัศนะนะครับ ส่วนตัวผทมีความหวังมากมาย เป็นจุดมุ่งหมาย เป็นการเดินทาง เป็นแรงบันดาลใจ เป็นอะไรต่างๆ มากมาย ถามว่าเราควรยึดติดกับความหวังรึเปล่า ก็ไม่ควร แต่ควรละทิ้งไหม ก็ไม่ควร ผมคิดว่าอย่างนี้นะครับ
• ผมหวังให้ความหวังของผมสำเร็จ แต่โลกแห่งความจริงมันมีคำว่าไม่สำเร็จ ก็ไม่เป็นไรครับ
• "แล้วจะรู้ว่าโง่ที่ไม่มีหวัง แม้จะเป็นความหวังโง่ๆ" มีคนเคยบอกผมอย่างนี้นะครับอาจารย์
• แต่เป็นทัศนะ นะครับ อิอิ ไม่ผิดไม่ถูก
• ขอบคุณครับ

[นางสาว จุฑามาศ]

    หากถามว่า หวังอะไรกับความหวัง  คงตอบว่า ไม่หวังให้ได้เป็นดั่งหวัง  แต่ของหวังว่ายังมีหวัง ที่จะได้หวัง ก็เพียงพอ...

    ความหวัง กับ ความฝัน มีทั้งคล้ายและต่างกัน .. 
คล้าย - การคิดเหตุการณ์ รึสิ่งที่อยากให้เป็นล่วงหน้า โดยที่ไม่ทราบเลย ว่าจะเป็นอย่างคิดไว้รึเปล่า แต่เหนือสิ่งอื่นใด ทั้งสองก็เป็นสิ่งที่คิดแล้วมีความสุข
ต่าง - ความหวัง เปอร์เซ็นต์ที่จะเกิดขึ้นนั้นมีมากกว่าความฝัน เพราะสิ่งที่หวัง เกิดจากการไตร่ตรองถึงความเป็นไปได้

หวังได้ แต่อย่าหวัง ได้อย่างหวัง

ปล...รณรงค์การใช้ภาษาไทยอย่างถูกต้อง ด้วยคนคะ..

[บีเวอร์]

• ขอบคุณสำหรับแนวคิดที่เข้าท่านะ ขอบคุณมาก
• รณรงค์ด้วยครับ รักไทย ใช้ภาษาไทยอย่างถูกวิธี เหอๆ

[สิปปภาส]

อยู่อย่างมีความหวัง

จากไปไร้คำพูด

ไม่สมปรารถนา

โดดเดี่ยว  เดียวดาย

ไร้ความว่างเปล่า