สัปดาห์ที่ผ่านมา ผมตรำงานหนักครับ (ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่า) แต่สัปดาห์นี้เห็นผลครับ เป็นหวัดไปเรียบร้อยแล้ว วันนี้มานั่งสอนในห้องคอมพิวเตอร์ ผลก็คือ เช็ดน้ำมูกไป จามไป แล้วก็บ่นไป
การดูแลสุขภาพเป็นเรื่องสำคัญครับ ผมนึกถึงพระวัจนของท่านศาสนฑูตที่ว่า "ศรัทธานั่นอยู่ในร่างกายที่แข็งแรง(ในความหมายของการมีสุขภาพดีครับ)" แต่ผมว่า หลายคนละเลยที่จะดูแลมัน
ผมเองตั้งเป้าว่าจะออกกำลังกายให้ได้อย่างน้อยสัปดาห์ละสองวัน แต่แล้วมาเป็นเดือนๆ แล้วครับที่ไม่ได้ออกกำลังกายเลย นอนดึก ตื่นเช้า โหมงาน แฮะ (ตอนนี้กำลังบ่นอยู่ให้ท่านๆ ได้ฟังอยู่ครับ)
อาจารย์หลายท่านในมหาวิทยาลัยมีปัญหาทางด้านสุขภาพ เป็นโน้นบางเป็นนี้บ้าง ผมว่าน่าเป็นห่วงครับ เพราะกว่าจะได้คนคุณภาพมาสักคน ลำบาก แล้วจะปล่อยให้จากไปเนื่องจากไม่ดูแลสุขภาพเนี๊ยะ เสียดายโอกาสของประชาชาติ
เมื่อเดือนก่อน ท่านอธิการบดีปิ๊งไอเดียจากการออกกำลังกายตอนเช้าร่วมกันของบุคลากรของมหาวิทยาลัยในการร่วมค้างคืนที่มหาวิทยาลัย ว่า ให้อาจารย์ที่มีความเชี่ยวชาญการออกกำลังแบบง่ายๆ แล้วมีประสิทธิภาพ ช่วยเขียนแล้วเผยแพร่หน่อย อาจารย์ที่ว่าคือ อ.กริยา หลังปูเต๊ะครับ ท่านเป็นผู้เชี่ยวชาญทางด้านปัจจะสิลัต ซึ่งวันนั้นเราได้ออกกำลังกายตามอย่างท่าน ปรากฏว่า ได้เหงื่อครับ ในเวลาไม่ได้ (แต่เมื่อยๆ กล้ามเนื้อกันเป็นอาทิตย์) แต่ถึงแม้จะได้คู่มือมาแล้ว ถ้าเราไม่ให้ความสำคัญอย่างเป็นพิเศษ ก็คงไม่ใช้ออกกำลังกายกันอยู่ดีนั่นแหละครับ
ขอบคุณ
อัสลามูอาลัยกุม
มหาลัยอิสลามยะลา น่าจะรณรงค์อย่างจริงจังในการส่งเสริมสุขภาพเพื่อเป็นแบบอย่างแก่ประชาชนทั่วไป และเป็นการดำเนินชีวิตตามสุนนะห์นบี (ซล.)
ขอบคุณข้อเสนอแนะจาก
ชอบทำสวนมาก ดายหญ้าจนเหงื่อซกทุกเช้าเลย
แต่ก็ไม่ทราบว่าเป็นการออกกำลังกายที่ถูกหลักหรือเปล่า
แต่ก็สบายตัว