การฝึก EQ Camp ด่านที่สองคือการไปเยี่ยมผู้ป่วยติดเชื่อเอดส์ที่วัดพระบาทน้ำพุ โดยให้แต่ละกลุ่มไปสนทนากับผู้ป่วยแล้วนำเรื่องราวความรู้สึกมาแชร์กัน
การไปวัดพระบาทน้ำพุให้อารมณ์ความรู้สึกที่ต่างจากการอยู่กับเด็กๆอย่างสิ้นเชิง เป็นความรู้สึก หดหู่ เศร้าใจ สงสาร แต่เมื่อได้หยุดคิดก็คิดได้ว่า ชีวิตมันก็เป็นเช่นนี้ เกิด แก่ เจ็บ ตาย แต่ละคนมีชีวิตหมุนวนไปตามธรรมดา ธรรมชาติ
อยากจะบันทึกความรู้สึกสองช่วงที่กระทบอารมณ์ของกลุ่มเรา
เรารับรู้และเรียนรู้ได้ถึงความกล้าหาญ กล้าเผชิญกับความเป็นจริงในชีวิต และฝ่าฟันไปอยากสงบ
พี่ๆกำลังเต้นเพลงสุขกันเถอะเรา (ไม่กล้าเอารูปที่เห็นหน้าชัดๆมาลง)
เลยขอเอาเนื้อเพลง "สุขกันเถอะเรา" มาเก็บไว้อ่านเตือนใจ
สุขกันเถอะเรา
เศร้าไปทำไม
อย่ามัวอาลัย คิดร้อนใจไปเปล่า
เกิดมาเป็นคน อดทนเถอะเรา
อย่ามัวซมเซา ทุกคนเราทนมัน
โลกคือละคร อย่าอาวรณ์เลย
สุขทุกข์อย่างเคย
รับแล้วเป็นเช่นกัน
ปล่อยไปตามบุญ และกรรมบันดาล
อย่ามัวโศกศัลย์ ยิ้มสู้มันเป็นไร
เชิญสำราญ ร่วมเบิกบานดวงใจ
ลืมทุกข์ไป ทำให้ใจเริงรื่น
สุขกันเถอะดี อย่ามัวรีรอ
อย่าทำหน้างอ ยิ้มนิดพอใจชื่น
ชีพจะดำรง อยู่ยงคงคืน
ต่ออายุยืน ยิ้มนิดเดียวให้ชื่นใจ
สุขกันเถอะเรา
เศร้าไปทำไม
อย่ามัวอาลัย คิดร้อนใจไปเปล่า
เกิดมาเป็นคน อดทนเถอะเรา
อย่ามัวซมเซา ทุกคนเราทนมัน
โลกคือละคร อย่าอาวรณ์เลย
สุขทุกข์อย่างเคย
รับแล้วเป็นเช่นกัน
ปล่อยไปตามบุญ และกรรมบันดาล
อย่ามัวโศกศัลย์
ยิ้มสู้มันจะเป็นไร
เชิญสำราญ ร่วมเบิกบานดวงใจ
ลืมทุกข์ไป ทำให้ใจเริงรื่น
สุขกันเถอะดี อย่ามัวรีรอ
อย่าทำหน้างอ ยิ้มนิดพอใจชื่น
ชีพจะดำรง อยู่ยงคงคืน
ต่ออายุยืน ยิ้มนิดเดียวให้ชื่นใจ
โลกคือละคร
ทุกคนต้องแสดง ทุกคนทนไป
อย่าอาลัย
ยิ้มกันสู้ไป จะได้สบาย
โลกคือละคร
ทุกคนต้องแสดง ทุกคนทนไป
อย่าอาลัย
ยิ้มกันสู้ไป จะได้สบาย...
เรื่องเกี่ยวกับวัดพระบาทน้ำพุยังไม่จบ ตอนวันสุดท้ายของ EQ Camp เรายังไปทำบุญร่วมกัน โดยตั้งใจจะนำขนมไปเยี่ยมน้องๆที่โรงเรียนธรรมรักษ์ แต่บังเอิญน้องต้องมาร่วมพิธีเปิดคลินิกที่วัดพระบาทฯเลยได้นำขนมมาให้ที่วัดแทน เก็บภาพมาฝากเล็กน้อย (ไม่ได้ลงรูปที่เห็นหน้าน้องๆนะคะ ดูข้างหลังดีกว่า)
หน้าตาขนมที่เอาไปฝากน้องๆ น่ากินมากจนพี่เกือบอดใจไม่ไหว
แถมอีกอัน เป็นรูปสรุปการไปวัดพระบาทน้ำพุของพวกเราทุกคน
อืม นั่นสิคะ อ.ขจิต หมายความว่าไงเนี่ย
เผอิญว่าโบว์เป็นคนเขียนน่ะ อิอิ :D