- เจอนักเรียนโข่ง หัวนอกกรอบเนี่ย... ครูมีความสุขที่สุดครับ
- สัมพันธภาพระหว่างครูกับนักเรียนบ้านเรายังเหมือนเดิมนะ ครูสั่งๆๆๆๆๆ สอนๆๆๆๆๆ นักเรียนนั่งนิ่งๆๆๆๆๆ มีสิทธิ์ทำก็แต่ตามคำสั่งเท่านั้น (หัวหน้าห้อง ป.1 คุยอะไร! เดี๋ยวให้ออกมายืนคาบไม้บันทัดซะเลยนี่!)
- ไม่น่าเชื่อว่า ผู้บริหารโรงเรียนระดับชำนาญการพิเศษ และเชี่ยวชาญ (ซี 8 ซี 9 เดิม) ก็ตกอยู่ในอาการเดียวกันกับเด็ก โอ๋ย..โย๋.. โย๋.. (ไม่กล้าเขียนเป็นโหยๆ เพราะจะอ่านเป็น ย สะกด)
- คนกล้าๆอย่างนักเรียนโข่งของผม เธอก็ไม่พิสมัยในความเป็นครู(แบบข้าราชการ) เด็กๆของผมเลยขาดแบบอย่างที่กล้า
- ก็ไม่รู้เมื่อไหร่ อาการของการศึกษาไทยดีขึ้นบ้าง ตอนนี้นอกจากไม่ดีขึ้นแล้วก็ยังไม่มีทรง เห็นมีแต่ทรุดลงๆๆๆๆ ทุ้ก...วัน
- ตะแหล่ม ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ....... แต่ม แตม แต๊ม แต้ม...
ทุ่งไร่ท้องนา ตัวชี้วัดคุณภาพการศึกษาของไทย
ท่านเชื่อไหม? หม่ำ จ๊กมก ได้ดีเพราะไม่เรียนหนังสือ หนีออกจากบ้านตั้งแต่เด็กๆ ในขณะที่มีบัณฑิตมากมาย ฆ่าตัวตาย หรือกลับกลายเป็นโจรปล้นจี้ เพราะไม่มีงานทำ
เข้าเดือนกันยาแล้ว อีกหน่อยแม่มะลิที่สาวสะพรั่งเต็มวัย ก็จะเริ่มกลมกลึงและยืดสูงขึ้นเพื่อเตรียมการอุ้มท้อง ต่อจากนั้นก็จะแทงช่อรวงที่อวบอิ่มไปด้วยธัญญสารสีขุ่นขาวอยู่ภายใน ออกมาให้เป็นเป็นบรรณาการตอบแทนความเหนื่อยยากแก่ชาวนาผู้เป็นเจ้าของได้ชื่นใจเป็นเบื้องต้น ก่อนที่จะก้าวสู่วัยสีทองรองเรืองงามจับตา โก่งรวงทายท้าล้อเล่นกับสายลมแห่งเหมันตฤดูที่พริ้วสะบัดมาจากแดนไกล รอเคียวชาวนามาเกี่ยวไปเก็บในยุ้งฉางต่อไป
แต่เกือบจะทุกปีที่ผ่านมา ชาวนาผู้เป็นเจ้าของมักต้องได้ฟายน้ำตาเหมือนกุลาหลงทุ่งแล้ง เมื่อเทวดาฟ้าท่านแกล้งส่งเจ้าวายุผู้ดุร้ายจากทะเลจีนใต้เข้ามาอาละวาดพร้อมกับหยาดสายพระพิรุณที่ครางคะนองปิดฟ้า แม่โพสพที่พวกเขาเพียรเฝ้าประคบประหงม กลับนอนราบทับถมจมอยู่ใต้สายนทีที่มาเยือนผิดห้วงเวลา
ตอนนั้น เพียงการจะเกี่ยวรวงข้าวออกจากกอ ก่อนที่จะแตกหน่อคารวง หากปล่อยให้จมอยู่กับน้ำนานเกินไป ถึงตอนนี้สารพัดค่าใช้จ่ายของชาวนาจะตามมา ทั้งค่าแรงงานที่จะสูงขึ้นกว่าปกติ ในขณะที่ทำงานได้น้อยลง ค่าแบก ค่าขน ค่าวัสดุปูรองพื้นและคลุมกองข้าวกันฝน ค่าลวดขึงตากมัดข้าว และค่า ๆ ๆ ๆ ๆ อีกมากมายจ่ายไม่รู้จักจบสิ้น
นี่ไม่ได้ย้อนนับไปถึงค่าใช้จ่ายนับตั้งแต่เริ่มเตรียมแปลงนา ที่ต้องมีค่ายาฆ่าหญ้าครั้งแรก ค่าไถ ค่าเมล็ดพันธุ์ ค่าหว่าน ค่ายาคุมวัชพืชหลังการหว่าน ค่ายาฆ่าวัชพืชช่วงก่อนข้าวแตกกอ ค่าปุ๋ยเคมี ปุ๋ยชีวภาพ
แต่ที่หนักไม่แพ้ค่าใช้จ่ายอื่นรวมกันก็คือ...ค่าใช้จ่ายในการปฏิบัติการเอาใจผู้ใช้แรงงานของนายจ้าง สารพัดเครื่องดื่มประเภททั้งที่โหมและถูกห้ามโฆษณาทางทีวี ทั้งเหล้า เบียร์ บุหรี่ น้ำอัดลม เครื่องดื่มชูกำลัง กาแฟกระป๋อง น้ำแข็ง พร้อมกับแกล้มพิเศษประเภทต้ม ลาบ ก้อย ซอยแส่ ฯลฯ หรือแม้แต่ขนมกรุบกรอบ ข้าวเกรียบ ถั่วทอด ถั่วคั่ว ฯลฯ จะถูกขนมาปรนเปรอกันอย่างเต็มที่ในทุกช่วงจังหวะของการทำงาน
ซึ่งกว่าที่เมล็ดข้าวสีน้ำตาลอมดำหมดราคาจะขึ้นถึงยุ้งฉาง พี่น้องชาวนาก็แทบจะมลายมายม้างหมดทั้งความหวัง และสิ้นเนื้อประดาตัวกันแทบทั้งนั้น
ในขณะบางปีก็เจอคุณฟ้าคุณฝนหักหลังทำเป็นลืมสัญญา หลบลี้หนีหายไปตั้งแต่ปลายๆเดือนกันยายน ทำให้ถอดรวงใส่เมล็ดไม่ได้ ยืนตายทั้งกลมก็มี
แต่ไม่ว่าจะท่วมหรือแล้ง สุดท้ายปลายปี ชาวนาที่ทำนาอย่างทุกข์ยากแสนเข็ญ ลงทุนลงแรงมหาศาลดังกล่าว ก็ยังต้องกู้หนี้ยืมสินเพื่อซื้อข้าวกินทุกปีๆไป
นี่คือชีวิตและชะตากรรมของชาวนา ที่พวกเขาก็ยังไม่คิดที่จะหาทางแก้กันเลย สุดท้ายก็ตามควายเข้าโรงงาน เหมือนที่พ่อครูบาสุทธินันท์ว่าจริงๆ
นี่คือผลจากการจัดการศึกษาที่เน้นแต่เนื้อหาวิชาการ ท่องได้จำได้ใช้สอบ แล้วตัดสินได้-ตกเป็นสำคัญ
ผู้เรียนจึงได้แค่เศษกระดาษรับรองทักษะความจำและจิ้มเก่ง เท่านั้น
ท่านเชื่อไหม? หม่ำ จ๊กม้ก ได้ดีเพราะไม่เรียนหนังสือ หนีออกจากบ้านตั้งแต่เด็กๆ
ในขณะที่มีบัณฑิตมากมาย ฆ่าตัวตาย หรือกลับกลายเป็นโจรปล้นจี้ เพราะไม่มีงานทำ
โอ๊ะ... โอ๋ การศึกษาของไทย เป็นที่หนึ่งในโลก จริงๆ....
หมายเลขบันทึก: 124790เขียนเมื่อ 4 กันยายน 2007 06:19 น. ()แก้ไขเมื่อ 2 พฤษภาคม 2012 15:32 น. () สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (15)
นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ...(เด็กมหาลัยไม่มีหัวหน้าห้องบอกอย่างนี้เลยค่า)
- สวัสดีคะคุณครู...
- อิอิฉันตั้งตัวเป็นหัวหน้าห้อง ป1/1 นะคะครู
- ก็ตัวโตสุดแถมตกซ้ำชั้นด้วย
- เขาน่าจะเอาวิธีการตกซ้ำชั้นมาใช้อีกนะครู
- ฉันว่าเพื่อนบางคนยังไม่รู้อะไรสักนิด...
- อ่านเขียน ก.ไก่...แถมนับเลขยังไม่ได้...
- นิสัยไม่ดีแถมขี้เกียจด้วยหนูว่าต้องตีนะคะครู....
- ไม้เรียวสอนคนเป็นคนดีมานักต่อนักแล้วคะ...(หนูโดนประจำอิอิ...ถึงเป็นคนดีไง...อ้าวยกตัวเองอีก)
- ครูคะปล่อยให้เพื่อนหนูขึ้นชั้น...ป.2..ได้ไงกัน(ใครยกเลิกนะครูจำได้ไหม)
- แนะแถมช่างฟ้องอีกด้วยนะคะครู...
- จะพยายามมาเข้าห้องเรียนทุกวันคะครู..
- แหะๆ...ป่วย...ลา...ขาดได้กี่วันคะ
- คุณครูก็ต้องมาสอนทุกวันด้วยนะคะ
- ห้ามไปราชการบ่อยนะคะ...ให้คนอื่นสอนแทนก็ไม่เอาคะ...(น่านเรื่องมากอีกต่างหาก)
- อย่าปล่อยให้หนูมารอเก้อละคะ...
- กลัวไม่ได้ขึ้นป.2 นะครู
- ป.ล. เจ้าตัวที่ครูส่งไปให้หนูกินหมดแล้วค่า
- นักเรียนเคารพ...สวัสดีคะคุณครู...อ้าวก็หมดชั่วโมงแล้วไงคะ...ครูยังไม่ได้สอนอะไรหนูเลยหรือคะ
- เย้....ชั่วโมงพละแล้ว
- มาทักทาย ผอ
- เข้าใจปัญหาของชาวนา
- เฉพาะความรู้อย่างเดียวไม่พอแล้วครับ
- ต้องมีปัจจัยอะไรหลายๆๆอย่างมาให้นักเรียน
- อยากให้ ผอ ไปดูนา ดร. แสวง ที่ ขอนแก่นจัง
- รับรองว่าต้องชอบแน่ๆๆ
- เสียดายวันที่ ผอ ไปบ้าน พ่อครูบาไม่พบอาจารย์
- ท่านทำนาอยู่ที่นี่ครับ
- นาไม่ไถ ไม่หว่าน ไม่ดำ เหลือต้องเกี่ยวอย่างเดียว
- ตามไปคุยกับอาจารย์นะครับ
นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ...(เด็กมหาลัยไม่มีหัวหน้าห้องบอกอย่างนี้เลยค่า)........ฯลฯ.....
สวัสดีครับ คุณ naree นักเรียนโข่ง...
สวัสดีครับ อ.ขจิต
- ขอบคุณครับที่แวะมาทักทาย
- ที่จริงปัญหาของชาวนาแก้ไม่ยาก หากการศึกษามุ่งเน้นที่การสร้างจิตสำนึก และฝึกฝนความขยัน ซึ่งเป็นที่มาของทุกอย่าง ที่จริงความพออยู่พอกินและร่ำรวยเกิดได้ที่บ้านนอกบ้านนา (อย่างพ่อครูบานั่นแหละชัดเจนที่สุด) แต่การศึกษาไทยมุ่งให้เขาหลีกหนีสิ่งดีๆที่เขามีอยู่ ไปโหยหาชีวิตที่ฉาบฉวย (เรียนเพื่อเป็นเจ้าคนนายคน หรือไม่ก็มีงานทำในเมือง ที่เข้าใจกันว่าโก้หรู)
- ครับแน่นอน ความรู้ย่อมผสานกับสำนึกดี จึงจะเกิดประโยชน์ในทางสร้างสรรค์ ความรู้อยู่กับคนสำนึกเลวเมื่อไหร่ ก็ไฟป่าเราดีๆนี่เอง
- ท่านคงหมายถึงท่าน ดร.แสวง รวยสูงเนิน ที่ผมแอบไปซับซึมเอาแนวคิดของท่านอยู่เรื่อยๆ แต่ลิงค์ที่ท่านให้มา เป็นของคุณครูอีกคนครับ
- เรื่องการทำนา ผมพานักเรียนเรียนรู้ผ่านการทดลองมาหลายรูปแบบ ตอนนี้ได้ข้อสรุปที่ชัดเจนเหมาะสมกับท้องถิ่นที่ผมอยู่มากที่สุด รูปแบบและลักษณะแบบเดียวกับที่ท่าน ดร.แสวง และพ่อคำเดื่อง ทำมาก่อนนั่นเอง แต่ชาวบ้านยังขยันไม่พอ และสามัญสำนึกบางอย่างยังไม่เกิดครับ
- คงจะเข้าไปขอความรู้เพิ่มเติมเรื่อยๆครับ เพราะชอบใจแนวคิดท่านเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ที่ผ่านมาได้แต่เข้าไปอ่านเฉยๆ และอีกอย่าง ผมมีโอกาสไปขอนแก่นบ่อยเพราะลูกชายเรียนที่ ม.ขอนแก่น ถ้าไปคราวหน้า จะขอรบกวนแวะเยี่ยมท่านสักหน่อยล่ะครับ
- ขอบคุณ อ.ขจิตมากครับที่กรุณาแนะนำ
สวัสดีครับ
- stand up please!
- Good afternoon ...คะคุณครู
- วันนี้ชั่วโมงภาษาต่างด้าวคะ...
- อ้าวคุณครูขจิต...ไม่สอนโรงเรียนนี้แล้วหรือคะครู...แกจะไปเมืองนอกหรือคะว้า...
- เราจะเริ่มคำอะไรดีคะ...นี่เลยคะ...ไปกะเรอมา
- แปลว่าอะไรหรือคะ...แปลว่า Where are you going ?...คะครู
- มีอีกคะ พ่อคุณ...แม่คุณ เอาไว้เรียก Grandma...Grandfather..คะ
- คุณครูพึ่งรู้หรือคะว่าหนูพูดได้หลายภาษา...
- ที่พูดนั่น...ภาษาของยายคะ...ลาวพวน แต่แถวบ้านครูขจิตนั่นเรียก ลาวโซ่ง คะครู
- เมื่อวานหนูก็มาเรียนนะคะ...แต่ G2K ไม่ให้เข้าคะ..ส่งการบ้านเสร็จเป็นจอขาวหายหมดเลย
- แง...ครูเพื่อนขโมยลอกการบ้าน...ต้องให้ไปยืนกางแขน...ยืนขาเดียวด้วยนะครูถึงจะสาสมอิอิ
- คุณครูขา...เห็นข่าวโรงสีโกงข้าว...ที่รับฝากแล้ว...สงสารพ่อใหญ่แม่ใหญ่จังเลยคะ
- เราผลิตเพื่อขาย...คะครู...ทำไงดีจะไม่ให้รัฐบาลลงนามสัญญา FTA กันละคะนี่
- เราสู้จีนไม่ได้หรอกคะ...ของเขาถูกกว่าเราเยอะ
- ต่อไปเราคงต้องเห็นชาวนาไทยไปเผาตัวตาย แบบชาวนาใต้หวัน เกาหลีแน่เลยคะครู
- คุณครูประเมินความดีความชอบลูกน้องเสร็จแล้วหรือยังคะ....ที่นั่นน่าจะให้คนละ 5 ขั้นคะ
- หนูกำลังโดนประเมินคะคงสัยจะไม่ได้เลยสักขั้น....คะครู
- อ้าวเจ้านายเรียกอีกแล้ว...Good bye คะครู
- ขอบคุณมากครับ ผอ
- โห link ผิดครับ
- ไป link พี่แอน พี่สาวสมัยเรียนปริญญาตรีที่สงขลา
- นั่นข้างบนมีการเรียนหลายภาษาด้วย
- ฝากไว้ก่อนนะคุณNaree
- อันนี้ของ ดร. แสวง ของจริงครับ
- สวัสดีค่ะครูวุฒิ
- ชอบแนวคิด ดร. แสวง ตามไปอ่านประจำ เอ้า ๆ ขึ้นมาก็ชมคนอื่นให้ฟัง
- อย่าพึ่งน้อยใจนะคะเพราะที่ตามมาเห็นว่าครูสองท่านคนคอเดียวกัน
- สรุปว่าก็ชอบแนวคิดของครูวุฒิไงคะ
- ตามไปดูโรงเรียนบ้านโคกเพชรมาแล้วค่ะ ในอนาคตเมืองไทยจะยังคงมีภาพเหล่านี้ให้เห็นหรือเปล่า ถ้าค่านิยมวัตถุยังล้ำหน้าอยู่อย่างนี้
- อ่านบันทึกแล้วเศร้า สงสาร รวงข้าวจังเลยค่ะ ยิ่งไปกว่านั้นชาวนาคงจะนั่งมือท้าวคาง กุมหัว กอดเข่า รอความหวัง หรือไม่ก็คิดหาวิธีใช้หนี้ และทางเลือกสุดท้ายเกษตรกรก็จะหันมาค่อย ๆ แบ่งขายที่ทำกินที่ละนิด
- ครูวุฒิเคยได้ยินไหมคะชาวนาทำนาแทบตาย แต่ไม่มีข้าวจะกิน รีบเก็บเกี่ยวมาขายตั้งแต่รวงข้าวยังไม่แก่.....
- ขอบคุณค่ะ
สวัสดีครับคุณ RAK-NA
ขอบคุณมากครับที่ให้เกียรติเข้าเยี่ยมโคกเพชร และกรุณาสละเวลาแวะมาบอกกล่าว
ชื่อของคุณ นอกจากอ่านว่า "รักษ์-นะ" ตามเจตนาของเจ้าของแล้ว ยังอ่านได้อีกอย่างว่า "รัก-นา" ซึ่งมีความหมายดีมากเลยครับ
- ดีใจที่คนสารคามยังไม่ลืมนา น่าสนใจนะที่เป็นคนอีสานแต่ได้เข้ารับการที่ กทม. ถ้าไม่เป็นการละลาบละล้วง อยากให้เล่าให้ฟังบ้าง ย่อๆก็ได้ครับ
- ภาพที่คุณ RAK-NA เห็นในเว็บของโคกเพชร ไม่มีเจตนาจะให้เป็นภาพแห่งความทรงจำ แต่มีเจตนาสอนเด็กที่โรงเรียนว่า "สิ่งเหล่านี้ คือจุดแข็งของอีสาน" และเป็นทางรอดอีกทางที่ยังไม่สายเกินไป ขออย่าให้หลุดลอยไปเลย
- ที่จริงการทำเรือกสวนไร่นาปลูกป่าปลูกไม้ ก็สามารถนำมาซึ่งวัตถุที่จำเป็นสำหรับการดำรงชีวิต รวมทั้งปรนเปรอกิเลสตามธรรมชาติได้ตามสมควร(ที่ไม่มากจนเกินไป) ขอเพียงมีความขยันขันแข็งและให้ความสำคัญต่อการเรียนรู้ในส่วนที่เกี่ยวข้องเป็นสำคัญครับ
- เอ๊ะ... เครียดเกินไปหรือเปล่าเนี่ย....
- ท่าน ดร.แสวง ท่านคงมีประสบการณ์เกี่ยวกับเรื่องทุ่งไร่ท้องนาและชาวบ้านกว้างขวางกว่าผมเยอะ เพราะท่านทำงานกับชุมชนในแบบการวิจัยมาหลายท้องที่ ส่วนผมเพียงเป็นผู้ที่อยู่กับปัญหาและได้ทำหน้าที่ครูอยู่กับชุมชนที่มีปัญหาในลักษณะดังกล่าวเท่านั้น
- ที่จริงบันทึกที่คุณอ่าน ยังขาดอรรถรสของสภาพจริงอีกมากมาย เพราะไม่สามารถบรรยายได้เต็มที่นัก (กลัวยาวเกินไปครับ)
- ครับ ในเรื่องของชาวนาที่ทำนาแทบตาย แต่พอเวลาเก็บเกี่ยว เจ้าของตัวจริงเก็บเรียบ ซึ่งเรียกโดยทั่วไปว่า "ตกเขียว" ไงครับ แต่เรื่องนี้ จุดเริ่มต้นของปัญหาอยู่ที่ชาวนาของเราเองครับ นายทุนเลยได้โอกาส
- ขอบคุณมากนะครับ หวังว่าคงได้มีโอกาสต้อนรับคุณ RAK-NA ที่บล้อกครูวุฒิ อีกนะครับ
- สวัสดีครับ
- นอกจากเป็นท่าน ผอ. ที่เก่งแล้วยังเป็นหมอดูแม่น ๆ อีกแน่ะ rak-na คำนี้ต้องมองให้ลึก ๆ นะคะแล้วจะเห็นความจริงใจซ่อนในความหมายค่ะ
- ครูวุฒิบอกว่า สนใจอยากฟังชีวิตเด็กบ้านนอกเข้ากรุงเหรอคะ เหมือนนิยายจะรับไหวเหรอคะ
- กาลครั้งหนึ่งนานมากแล้ว ....มีเด็กบ้านนอกคนนึงผูกพันอยู่กับท้องไร่ท้องนา เธออาจจะมีโอกาสดีกว่าเพื่อน ๆ หลาย ๆ คนที่พ่อแม่เห็นความสำคัญของการศึกษาได้เรียนต่อมัธยม แค่นี้ก็เท่แล้วสำหรับเด็กบ้านนอก เธอคิดดัง ๆ ให้ครูวุฒิได้ยิน อิอิ ...แต่พอจบ ม. 6 ที่บ้านให้เรียนต่อ เธอตัดสินใจด้วยตัวเธอเองไม่เรียน พ่อแม่ทำงานขนาดนี้นู๋จะเรียนอยู่ได้อย่างไร คิดดังนั้นเธอเก็บกระเป๋าเข้า กรุงเทพทำงาน อยู่ได้สองสามปีพอมีตังค์บ้าง อยากจะเรียนมากทนไม่ได้ เธอลาออกจากงานมุ่งสู่นครปฐม ไปครั้งแรกอยู่หออึหึไม่รู้จักใครเลยเป็นไงเป็นกันเรียนที่นี่แหละน่าอยู่และใกล้กรุงเทพ ไม่ได้หลงความศรีวิไลนะคะ หางานทำได้ง่ายดี ฮือๆๆ เศร้าอีกแล้ว เธอต้องหางานทำช่วงปิดเทอม คิดถึงบ้านจัง.....กลับบ้านเราเถอะมาเอาตังค์ที่บ้าน....ทั้งที่แม่ก็รู้ว่าลูกแม่หยิ่งขนาดไหน จริง ๆ แล้วครูวุฒิรู้ไหมคะเธอคิดอะไรอยู่ ติกตอก...
- 4 ปีผ่านไปเธอได้ใบปริญญาไปฝากท้องนา เป็นความภาคภูมิใจของบรรดาญาติพี่น้อง ตามมาด้วยการสอบบรรจุครูได้ ทุกคนไชโย นู๋ทำเพื่อพ่อแม่นะคะ จริงๆ ๆ แล้วอยากไปเป็นสาวแอร์ ขาดแค่สองข้อเองค่ะ คือความสวย กับความสูง ฮา แค่นี้เขาก็ไม่ให้เดินผ่านสนามบินแย้ววว
- ตอนนี้กำลังเรียนต่ออยู่คะได้กระดาษมาอีกซักใบแล้วจะเอามาอวด ถือไปวิ่งตามท้องนาให้ควายไล่ตามดู ฮ่าๆๆ แต่ช่วงนี้ แฮ่ะๆๆ ทำงานหนักและเหนื่อยมากค่ะ
- ยังรักท้องนาไม่เคยเปลี่ยน และหาโอกาสกลับไปพัฒนาบ้านเราอยู่เสมอ
- ขอบคุณครูวุฒิค่ะที่อดทนอ่านนิยายเรื่องนี้ สวัสดีค่ะ
สวัสดีค่ะ ครูวุฒิ
- มาเยี่ยมบันทึกคุณครูวุฒิทีไร ได้ข้อคิดทุกครั้งค่ะครู..
- จริงๆ ว่าจะสมัครเป็นรองหัวหน้าห้อง ป1/1 ตั้งแต่แรกแล้ว กลัวหัวหน้าห้อง ป 1/1 ใช้ถูห้องค่ะ เลยปล่อยคนอื่นไปก่อน ขอไปวิ่งเล่นก่อนค่ะครู..
- บางครั้ง บางอย่าง ประสบการณ์ ก็ดีกว่าการเรียนในตำราค่ะครู....แต่คนเราก็ต้องเรียนไว้ก่อนเพื่อเป็นพื้นฐานในเรื่องอื่นๆ ใช่ไหม๊ค่ะครู..?
- ขอบคุณค่ะครู
- stand up please!
- Good afternoon ...คะคุณครู
- วันนี้ชั่วโมงภาษาต่างด้าวคะ...
- อ้าวคุณครูขจิต...ไม่สอนโรงเรียนนี้แล้วหรือคะครู...แกจะไปเมืองนอกหรือคะว้า...
- เราจะเริ่มคำอะไรดีคะ...นี่เลยคะ...ไปกะเรอมา
- แปลว่าอะไรหรือคะ...แปลว่า Where are you going ?...คะครู
- มีอีกคะ พ่อคุณ...แม่คุณ เอาไว้เรียก Grandma...Grandfather..คะ
- คุณครูพึ่งรู้หรือคะว่าหนูพูดได้หลายภาษา...
- ที่พูดนั่น...ภาษาของยายคะ...ลาวพวน แต่แถวบ้านครูขจิตนั่นเรียก ลาวโซ่ง คะครู
- เมื่อวานหนูก็มาเรียนนะคะ...แต่ G2K ไม่ให้เข้าคะ..ส่งการบ้านเสร็จเป็นจอขาวหายหมดเลย
- แง...ครูเพื่อนขโมยลอกการบ้าน...ต้องให้ไปยืนกางแขน...ยืนขาเดียวด้วยนะครูถึงจะสาสมอิอิ
- คุณครูขา...เห็นข่าวโรงสีโกงข้าว...ที่รับฝากแล้ว...สงสารพ่อใหญ่แม่ใหญ่จังเลยคะ
- เราผลิตเพื่อขาย...คะครู...ทำไงดีจะไม่ให้รัฐบาลลงนามสัญญา FTA กันละคะนี่
- เราสู้จีนไม่ได้หรอกคะ...ของเขาถูกกว่าเราเยอะ
- ต่อไปเราคงต้องเห็นชาวนาไทยไปเผาตัวตาย แบบชาวนาใต้หวัน เกาหลีแน่เลยคะครู
- คุณครูประเมินความดีความชอบลูกน้องเสร็จแล้วหรือยังคะ....ที่นั่นน่าจะให้คนละ 5 ขั้นคะ
- หนูกำลังโดนประเมินคะคงสัยจะไม่ได้เลยสักขั้น....คะครู
- อ้าวเจ้านายเรียกอีกแล้ว...Good bye คะครู
- เธอนี่รู้ไปหมดเลยนะ เรื่องอะไรๆที่ชาวบ้านเขาเมาท์กัน เอฟทีอง..เอฟทีเอ... ลงนามไม่ลงนาม สู้ได้ไม่ได้ เธอก็แจมกะเขาไปได้ทุกเรื่องสิน่า... เอ...ขึ้น ป.2 ได้แล้วมั้งเนี่ย... แต่เอ๊ะ...ให้ไปสอนน้องอนุบาลดีกว่า...วันนี้ครูอนุบาลไปอบรม ๆ ๆ พรุ่งนี้ก็ครู ป.ฉอง...มะรืน..ครู ป.ฉาม.....
- จับได้ละ.... เธอก็มีเชื้อลาวนี่นา... มิน่า........
- ขอบจาย... วันนี้ครูมีฟามรู้เพิ่มเรื่อง "ลาวพวน" และ "ลาวโซ่ง" เอ๊ะ... หรือ อ.ขจิต ก็มีเชื้อลาวด้วย อือ... ต้องถามๆ มิน่า.....
- อะดึกละ... เลิกเรียนได้
- หวัดดีจ้ะ
สวัสดีครับ คุณรักษ์
- ได้อ่านนิยายของสาวบ้านป่าทิ้งท้องตามล่าหาความฝันแล้วด้วยความขอบคุณยิ่งเลย ประพันธกรลิขิตได้ดีครับ ชวนติดตามตอนต่อๆไป อยากรู้จังว่าการใช้ชีวิตในป่าคอนกรีตนอกจากงานหนักและเหนื่อยแล้ว เป็นยังไงอีกบ้าง และที่ฝันว่าจะกลับมาพัฒนาบ้านเกิดน่ะ จะใช้วิธีการไหนอย่างไร? จะเอาไปเล่าให้เด็กฟังน่ะครับ (ถือว่าเป็นธรรมทานก็ได้เน้าะ)
- คุณรักษ์ทราบไหมว่าตอนนี้ผมกะลังปฏิบัติการยกเอากรุงเทพฯมาให้เด็กดู เพื่อให้เด็กเขารู้จักกรุงเทพฯในสภาพที่เป็นจริงที่สุด เพื่ออยากให้เขาเข้ากรุงเทพฯในฐานะของคนมีตังค์หรือเศรษฐีบ้านนอกไปเที่ยวเมืองกรุง แทนการเข้าไปในฐานะผู้ใช้แรงงาน แล้วกลับมาพร้อมกับหนี้บัตรเครดิตก้อนโตอย่างที่เห็นๆกันอยู่ (แต่ถ้าเข้าไปแบบคุณรักษ์ก็ว่าไปอย่างนะ) ชื่อชุดการเรียนรู้ที่ใช้อยู่ตอนนี้ชื่อ "กรุงเทพฯสวรรค์ของใคร?" ครับ
- แล้วพบกันอีกนะครับ
- สวัสดีครับ
สวัสดีครับคุณครูหญ้าบัว
- ขอบคุณครับที่แวะมาทายมาทัก และให้ความเห็นและแง่คิดเกี่ยวกับการเรียนรู้ แน่นอนครับทักษะและเนื้อหาวิชาพื้นฐานจำเป็นต้องเรียนรู้และฝึกฝนให้คล่องแคล่ว แต่เราก็ม่ควรด่วนเอามาเป็นตัวชี้วัดความเก่ง ความโง่ ความฉลาด ความ.....ฯลฯ...... ของเด็กอย่างเอาเป็นเอาตายในทุกจังหวะของการเรียนรู้ อย่างที่หลักสูตรกำหนดให้วัดและประเมินกันอยู่ ซึ่งแทบไม่ได้ยืดหยุ่นเลยว่า เกือบทุกอย่างอาจเป็นเพียงพฤติกรรมเสแสร้งและอาจเกิดขึ้นเพียงชั่วคราวเท่านั้น แต่ของเราตัดสินและบันทึกลงแบบประเมินเรียบร้อยแล้ว
- ทราบว่าคุณครูหญ้าบัวก็จะไป KM ภูมิภาค ที่จริงก็อยากไป แต่ภารกิจการงานเรื่องเลื่อนขั้นเงินเดือนและประเมินวิทยฐานะ รวมทั้งการเร่งการเบิกจ่ายงบประมาณของหน่วยเหนือ ทำเอาต้องมีประชุมและปฏิบัติการแทบทุกวัน เลยคงอดไป ฝากขอบรรยากาศผ่าน Blog ด้วยครับ
- ตอนนี้หัวหน้าห้อง ป.1/1 กะลังเนื้อหอมครับ เห็นมีแฟนนานุแฟนเพียบเลยที่ Blog เที่ยวคนเดียวไม่เปลี่ยวใจน่ะครับ
- แล้วค่อยคุยกันอีกนะครับ
- สวัสดีครับ
สวัสดีค่ะครูวุฒิ
- ครูคะ......เมื่อวันศุกร์ที่ 7 ก.ย.ที่ผ่านมา....ที่งานอบรมของศูนย์ฯ ที่โรงเรียนอยู่.....ท่านรองฯอำพร กาญจนโพธิ์ รองผอ.สพท.พช.1ท่านกล่าวเปิดงานและอภิปรายพิเศษ เกี่ยวกับการศึกษา......และตอนหนึ่งท่านบอกว่า.....หลังจาก นี้การประเมินวิทยฐานะจะเข้มขึ้น...จะดูตัวชี้วัดที่ คะแนน NT ของโรงเรียนด้วย..........ถ้าอย่างนี้.....ครูค่ะ....โรงเรียนที่ทำ NT ไว้สูงๆ ( โดยวิธีใดก็แล้วแต่..) จะเป็นอย่างไรค่ะ.........ครั้งต่อไป คะแนน NT ไม่พัฒนาขึ้นไม่แย่รึ?..........กรณีอย่างนี้....ครูคิดเห็นอย่างไรค่ะ.........
- งาน KM ภูมิภาค ครูหญ้าบัวลงทะเบียนไว้แล้วค่ะ.....น่าจะไม่พลาดนะค่ะ...แล้วจะรายงานผ่านบล็อกค่ะ.....งานนี้คงมีผู้รายงานเพียบเลยหละค่ะ......เห็นอยู่ใกล้ๆ.....จังหวัดติดกัน...และอ.beeman ท่านชวนไว้ ตั้งแต่ ครั้งที่ มน.เชิญครูหญ้าบัวไปงานรวมพลคนเขียนบล็อกของมน. 20 ก.ค.50 โน่นแหละค่ะ "ครูหญ้าบัวมานะ....อยากให้มา...." รับปากรับคำทันทีเหมือนกัน "ค่ะ" ไม่ต้องคิดมากเลยค่ะ.........แค่อาจารย์บอกว่าอยากให้มา....ต้องมีประโยชน์แน่ๆค่ะ......
- ครูค่ะ....ปล่อยหัวหน้าห้อง ป.1/1 รับแขกไปก่อนค่ะ บ้านเขาแขกเยอะ....(คนกำลังมาแรงค่ะ ) เราจะได้แอบคุยกันนานๆหน่อย........เอ.....มาแอบฟังเราคุยกันหรือเปล่าน๊า........
- งั้นไปดูเขาก่อนนะค่ะว่าทำอะไรอยู่.....
- สวัสดีค่ะ
- ประเด็นแรก เอาไปคุยที่บล้อกของคุณครูหญ้าบัวแล้วนะครับ
- งาน KM ภูมิภาค ฝากเก็บสิ่งดีๆมาเผื่อด้วยนะครับ จะรออ่านที่บล้อกคุณครูบัวครับ
- สำหรับหัวหน้าห้อง ป.1/1 ตอนนี้หายไปนานเลย ใครๆก็ถามหา สงสัยจะเอาอย่างน้องลูกเต๋าของครูบัวซะแล้วก็ไม่รู้... อ.ขจิตก็ถามหา
- เจอเมื่อไหร่ คงได้ทำโทษกันแน่เลย โทษฐานทำให้ใครๆเขาคิดถึง เอ.... หรือแอบไปฝึกภาษาเขมรให้ได้มากกว่า " เนียงๆ ซาลาบองเต" โนวอินา...เหนียง... ล้อบปะเตียเซิน...เหนียง.. (เออ...ครูเองก็จำมาได้แค่นี้แหละ)
- หวัดดีครับ