เงียบเชียบในหัวใจ ..แต่ฉ่ำชื่น

ต้องจากบ้านมาเป็นเวลา 3 วันในภาคกลางวัน   มาทำงานสรรค์สร้างแก่วงการ  

จึงร้างลาสมาชิกในบ้าน   แต่หัวใจของเรามีสายสัมพันธ์กันแน่นแฟ้นอยู่เสมอ   เนื่องจากความเข้าใจกันและกันว่า    ต่างคนต่างมีภารกิจหน้าที่  ที่หนาแน่น 

ต่อเมื่องานเสร็จ...เราก็มีความสุขร่วมกัน  ยิ้มแย้มร่าเริงใส่กันเหมือนเดิม   

ระยะที่ห่างกัน...ก็ไม่ใช่จะไม่คิดถึง       นานเหลือเกินที่จะต้องใช้ทั้งพลังกายและพลังสมอง  เครียดกับการทำงานมากๆ   แต่ครูอ้อยก็มีพลังใจฝากมากับ.....  เอ็มเอสเอ็น...ที่ส่งมาหา  ถามไถ่ความเคลื่อนไหว  ตลอดเวลา...กินข้าวหรือยัง  ได้กินยาหรือยัง...เป็นคำถามที่ถามออกมาจากใจ  ยามเมื่อห่างไกล  ไม่ได้ดูแล...ถามไถ่...ก็ยังดี   

ในระยะที่ทำงาน...มีความรู้สึกว่า...เงียบเชียบในหัวใจ...แต่รู้สึกว่า..ฉ่ำชื่นในหัวใจเช่นกัน..ที่รู้ว่า..มีพลังใจจากสมาชิกในบ้าน...แห่งนี้  

ที่ส่งมากับการแวะเวียนให้กำลังใจ...มากน้อยครูอ้อยไม่ได้สนใจ...

แต่รู้สึกได้ว่า..มีคนคิดถึง..มากๆด้วย..เพราะอะไรถึงรู้...ก็เพราะ...ครูอ้อยก็รู้สึกเช่นนั้น...

เงียบเชียบในหัวใจ..แต่ฉ่ำชื่นเสมอ..

[Mitochondria]

อรุณสวัสดิ์ครับครูอ้อย

• นี่แหละครับ ครูอ้อยถึงเป็นคุณครูมหัศจรรย์ไง ไม่ว่าจะเรื่องงาน หรือเรื่องเรียน ครูอ้อยมีกำลังเต็มเปี่ยม ทำให้คนที่ติดตามเรื่องราวของครูอ้อย พลอยมีกำลังใจ ที่จะลุกขึ้นมาทำเรื่องราวดีๆของตนเองบ้าง

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

สวัสดีค่ะคุณไมโต....Mitochondria

• นานทีเดียวที่ไม่มีใครมาอรุณสัวสดิ์ในยามเช้านะคะ
• งานคงสำเร็จใช่ไหมคะ  จึงมีเวลามาทักทายกัน
• เมื่อไรจะไปต่างประเทศอีกคะ....
• ยังคงมีคำว่า..ความพยายามอยู่ที่ไหน  ความสำเร็จอยู่ที่นั่น..ใช่ไหมคะ

ช้างไชโย  เป็นกำลังใจเสมอค่ะ