อาหารรสเลิศของพุทธะ

ความอ่อนโยนของไม้เรียว

เริ่มจากการที่คนเราเริ่มดื้อรั้น ใครกันที่จะมาสั่งสอนมนุษย์หัวดื้อ ความถูกใจกลายป็นความถูกต้อง แล้วจะเอาอะไรกับความยุติธรรม

มันคือความผิดพลาดที่ไม่น่าให้อภัย เริ่มจากความวุ่นวายในชีวิตจากการติดกับดัก ต่อมากลายเป็นความเหินห่างจากสภาพความเป็นจริง ความหลงผิดเข้าเกาะติดอย่างสลัดไม่ออก อย่าเข้าใจผิดคิดว่า การเป็นตัวของตัวเอง คือการทำตามที่ใจตนเองต้องการ

การดำเนินชีวิตไปตามจุดมุ่งหมายที่ได้วางไว้ ใครบ้างทีไปถึง ใครกันที่หลงทาง และใครกันที่กลับหลังมาต่อต้าน เพราะกับดักที่ติดอยู่กลางหลัง

รู้ทั้งรู้ว่าชีวิตมันช่างไร้สาระยิ่งกว่าสิ่งใด ก็ยังมีคนที่ปิดหูปิดตาตัวเอง เพื่อที่ว่าผัสสะจะยังคงได้ลิ้มรสจอมปลอม ด้วยความเอร็ดอร่อย

ฉันมีของอร่อยมาฝากเหมือนกัน รสชาดจัดจ้าน ยิ่งกว่าของเผ็ดร้อนทั้งหลายที่มีอยู่ในโลก หาไม่ได้ในมวลหมู่อาหารแห่งสวรรค์ สัตว์นรกก็มิอาจลิ้มรสของมัน มีแต่สัตว์โลกผู้มีลิ้นวิเศษจะฉกกินมันได้

หากใครอยากลิ้มรสมัน ขอให้หุบปากให้สนิท ปิดให้แน่นหนา อย่าอ้าออกมาแม้แต่นิ้วเดียว แล้วเปิดหลังให้ฉันฟาดด้วยไม้เรียวอันอ่อนโยนของฉันสักสามสิบที หากพวกคุณร้องออกมา คุณจะพลาดโอกาสในการลิ้มรสมัน และหากว่าคุณไม่อ้าปากร้องออกมา คุณคือพวกขี้งกคบไม่ได้ ไร้เมตตา

หากใครที่คิดว่า นี่มันคือความเพ้อเจ้อชัดๆ ก็แล้วมันเป็นความเพ้อเจ้อชนิดไหนกัน ที่นี่มันที่ไหนที่จะมาพูดกันถึงความเพ้อเจ้อ หรือความมีสาระกัน ก็ขนาดสาระแท้ยังจับกันไม่ได้ แล้วจะเอาอะไร้กับความเพ้อเจ้อ เพียงคุณคิดถึงความเพ้อเจ้อ สาระทั้งหลายมันก็หลุดลอยไปไกล

ระหว่างที่คุณกำลังคิด คิด และคิดอยู่นั้น พวกหมาแมวมันคงเข้าถึงความเป็นพุทธะไปหมดแล้วไม่รู้กันอีกหรือ