ย้อนมองอดีตผ่านเสียงเพลง
ย้อนมองอดีตผ่านเสียงเพลง...คุณยังจำได้ใหมครับ...
ผมจรรอนแรมจากแม่น้ำมูล ทิ้งถิ่นดอกคูนเพราะความรู้น้อยต่ำต้อยเพียงดิน...เสียงเพลงลูกทุ่งยามบ่ายแก่ ๆ แว่วมาจากเชิงเขาด้านล่าง...ฟังแล้วชวนให้คิดได้หลายแง่มุมนะครับ ช่วงที่ยูมิเป็นเด็กกะโปโล พุงลาย ก้นปลอด เพราะไม่สวมเสื้อคือเสื้อไม่มี...สวมกางเกงขาสั้นนักเรียนแจก...ขาดก้น...
วิ่งเล่นกับเพื่อน ๆ ในลานวัดบ้านนอก...เล่น...เล่นไปเอามือเช็ดน้ำมูกลาดมาที่แก้ม...แห้งเกรอะกรัง...ย้ายมาเช็ดก้นตรงกางเกงขาด...สนุก...มันส์...เวลาฝนตกวิ่งเล่นลื่นไหลไปตามทางเกวียน...เป็นตมดี ๆ ข้างบ้านนี่เอง
มองไปกลางทุ่งท้องนามีฝูงวัวควาย...มีผู้หญิงหาบ...คอนวิทยุเสียงเพลงดังแว่วมาชวนฟังมาก ๆ... เห่..เฮ้..ฮ่า ฮ้า ออกจากบ้านนาเมื่อเวลาเย็น ๆ เป่าขลุ่ยแล้วพาเจ้าทุยเดินเล่น ลมพัดเย็น ๆ มาเดินเล่นไปตามคันนา...
หรือเพลง โอ้...เวียงจันทร์ แดนนี้พี่เคยได้ไป โอ้เวียงวิไล แดนที่ฉันนั้นเคยได้พัก เจอะคนรัก ก็ที่เวียงราตรี...หรือ
ลืม...ลืมพี่หรือยังเล่าน้อง จดหมายที่เคยใส่ซองส่งให้น้องเดือนแล้วผ่านมา...
หรือ ความรู้มีเพียงแค่ชั้น ป. 4 ผมสัญจรจากดอนเจดีย์ สุพรรณบุรี ดินแดนบ้านป่า...อมตะจริง ๆ ยังดังก้องอยู่ในหูเลยครับ...ฮา ๆ เอิก ๆ...
ความเห็น (4)
เรียน ท่านอาจารย์ umi Long Time No Likit.
สวัสดีครับ ท่าน
เวลายาวนานเท่าใดล้วนเกิดการสั่งสมประสบการณ์ให้ชีวิตได้หวนคิดถึงสิ่งที่ผ่านเราไปแล้วนะครับผม...
นริศรา หารศรีภูมิ
สวัสดีคะท่าน
ยินดี