UKM11: การริเริ่มสู่ KM ชาวบ้าน สู่ การพัฒนาการศึกษา

ประเด็นน่าสนใจเกิดขึ้นมากมายที่น่าเรียนรู้

ทางครูบาสุทธินันท์ อาจารย์ศักดิ์พงษ์ น้องสายลม ได้มาในวันนี้ มันสุดๆเลยนะครับ

เป็นการเกริ่นนำประเด็นต่างๆที่จะคิดว่าน่าจะแตกตัวออกมาได้อย่างน่าสนใจแน่นอนครับ

 

ประเด็นที่พอจับได้ ผมก็นำเรียนดังนี้ครับ ถ้ามีเวลาจะมาเกราใหม่

สดๆ จากผมครับ

 

เริ่มต้นงานที่ การเล่าถึงกุลา จนปัจจุบันมีสิ่งต่างๆมากมายเกิดขึ้นมาในที่แห่งนี้ มีทุกอย่างอำนวยความสะดวกเหมือนเดิม แต่คนอีสานทิ้งทุกอย่าง แม้แต่ท้องถิ่นของตนเอง

กรรมวิธีคิด ได้เริ่มต้นด้วย ความเชื่อมโยงเพื่อให้ได้ฉุกคิด โดยการ คิด คิด คิด คนอีสานรู้ไม่พอเพียงเลยเสี่ยง เลยไม่ทราบวิธีที่จะแก้ไขปัญหา

สาเหตุ คนไทยความรู้ไม่พอใช้ เลยจนทุกๆอย่าง

เงินกำลังจะหมุนไป แต่ ความรู้ไม่ไปไหนเลย

โอ้ สุดยอดโดนใจกะสไลด์นี้ ถ้ามีโอกาสได้ชมกันคงดีไม่น้อย แต่ผมพิมพ์ไม่ทันหรอกครับ หุหุ

สังคมภาคเกษตรวิกฤติ

เพราะว่าคนไม่มีความรู้ที่จะอยู่ในท้องถิ่น เลยทิ้งถิ่นทิ้งงาน

การพัฒนาการศึกษาในการพอเพียง ต้องบูรณาการ ไม่ต้องอยู่ในระบบแบบเรียนแบบเดิม ต้องหากหลายต่อเนื่อง

คนอีสานต้องเรียนให้อยู่ในอีสานให้ได้

จุดนี้ต้องเอามาขบคิดเช่นกัน

ความสากลเพิ่มมากขึ้น

จุดนี้ต้องเอามาขบคิดเช่นกัน

เด็กไทยอยู่ในโลกยุคใหม่

จุดนี้ต้องเอามาขบคิดเช่นกัน

ฟื้นฟู ของจริง ร่วมทุกร่วมสุข

มหาชีวาลัยนี้ คือยาหม้อใหญ่ ปรุงมาเพื่อคนอีสาน

วิชาวิจัยชุมชน

พูดเรื่องน้ำเต้า จากน้ำเต้าถูก เมื่อได้รับความรู้ ก็เพิ่มมูลค่าได้

วิชาจัดการความรู้

เมื่อเข้าอินเตอร์เน็ต แล้วได้เห็นความจริงอันวิเศษมากมายในโลกนี้

สไตล์วิชาการ สไตล์ชาวบ้าน

ในระดับของมหาวิทยาลัย ได้เริ่มเชื่อมโยงความรู้ต่างๆมามากขึ้นแต่น้อยตรงการเชื่อมโยงสู่ชุมชน

เติมเต็มความรู้เพื่อนร่วมชาติ

การมอบโอกาส เพื่อเข้าไปสู่วิถีของชุมชน

ทุกวันนี้วัดกันที่ความรู้ ต้องใช้ “วิชาชีพ”

วิชาการเชิงรุก ต้องลุกจากเก้าอี้ !!!!

ความรู้ ความสามารถ ความดี

ความรู้เต้นออกมาจากหน้ากระดาษ

ทำไมการแสวงหาความรู้ต้องทุกด้วย?

ต้องจัดให้มีความสุขได้อย่างไร

เอาสังคมไทยมารับผิดชอบการศึกษา

ต้นทุนเดิมเลือนหายไป บกพร่อง แทรกแซง

ต้นทุนติดลบ

อาชีพชาวบ้านโดนยึดหมด ไข่ ข้าว

ชุมชนเม๊กดำ

[ผู้ชาย...(ป้ายเหลือง)]

สวัสดีครับคุณ  พัชระ

เข้ามาชมบรรยากาศงานน่ะครับ...  มีผู้สนใจเข้าร่วมเยอะนะครับงานนี้  งานชื่นใจแทน...  อีกอย่าง...  พอได้อ่านหัวข้อหนึ่ง  "วิชาการเชิงรุก ต้องลุกจากเก้าอี้ !!!!"  แล้วน่าคิดนะครับ...  "ใช่"  เก้าอี้ไม่ได้มีตัวเดียวในโลกนี่นา...  ก็เหมือนกับความรู้  ที่ไม่ได้มีอยู่แค่มุมแคบ ๆ  ซะเมื่อไหร่...  จะรออ่านนะครับ...  ขอบคุณครับ...