มูลนิธิสื่อเพื่อเยาวชน
ว่าที่ร้อยตรี จิรศักดิ์ กรรเจียกพงษ์

เมื่อเป็น "กัลยาณมิตร" จึง "สังสรรค์เสวนา" : อัฎธิชัย ศิริเทศ


               <p><!-- Main --><font size="-1"><img src="http://www.thaingo.org/images3/thaingo2.jpg" border="0" /><br /><br />เมื่อเป็น &quot;กัลยาณมิตร&quot; จึง &quot;สังสรรค์เสวนา&quot;<br />โดย : อัฎธิชัย ศิริเทศ  เมื่อ : 20/08/2007 10:49 PM<br />จริงๆ อยากจะบอกว่า หลายปีมาแล้ว ที่คิดอยากจัดกิจกรรมเฉกเช่นนี้ ตั้งแต่งานครบรอบ 5 ปี หรือ ครึ่งทศวรรษ (2547) ส่วนที่มาของ ถ้อยคำเอ่ยว่า &quot;กัลยาณมิตร&quot; นั้นเพราะ มากด้วยน้ำจิตน้ำใจ สม่ำเสมอ และแวะเวียนมาเยี่ยมมาชม ตั้งแต่ http://www.thaingo.org กำเนิด (2543) กำเนิดอย่างไม่รู้สาอะไร แล้วก็ล้มลุกคลุกคลานมาตลอด<br /><br />กระนั้น ก็ยังมีบุคคลกลุ่มหนึ่ง (อันน้อยนิด) ยังคอยติดตามลงชื่อสมัครเป็นสมาชิก ส่งงานเขียน เข้ามาอ่าน มาช่วยกัน บางคนก็ถึงกับแวะเวียนมาตอบกระทู้ มาสื่อสารถึงกันและถึงสังคม จากถ้อยคำเพียงภาษาในโลกของ Cyber space ก็เริ่มมีตัวตน และเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตประจำวัน ที่ต้องรับรู้อย่างผูกพัน แม้ว่า บางส่วนก็มาเพียงชั่วครู่ชั่วยาม พอมีสีสัน แต่หลายส่วนก็มาปักหลัก &quot;ดั่งบ้านหลังใหญ่&quot; ที่มั่นคงแข็งแรง ไม่พ้นพเนจรหลงทางไปไหนในโลก Cyber space<br /><br />ผม, ซึ่งเกิดมาพร้อมๆ กับ http://www.thaingo.org ก็ไร้เดียงสา ทั้งความคิดสังคม ความรู้เกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ และประสบการณ์งานพัฒนา แต่เมื่อมาทำหน้าที่ก็พยายามทำ พยายามเข้าใจและเรียนรู้สะสม จนรักและผูกพัน ที่นี่ &quot;ณ บ้านหลังใหญ่&quot; ที่เป็นเช่นนี้ ก็เพราะมีชีวิตประจำวัน คือ เปิดเว็บนี้ ดูรูปเก่าๆ จัดบทความเดิมๆ เพิ่มข่าวเรื่องเดิม อ่านกระทู้ซ้ำๆ อ่านวันละหลายๆ รอบ ทำอย่างนี้มา 8 ปี (2543-2550) ทำตั้งแต่เช้า ตื่นขึ้นมา จนถึงล้มตัวหลับนอน ไปเลยก็มี<br /><br />จากความคิดที่อยากแลกเปลี่ยน อยากโต้แย้ง ผันมาเป็นความคิดที่อยากถามไถ่ จากฐานะที่ต่างก็ไร้ตัวตน ก็อยากให้ปรากฏตัวออกมา มาพบมาเจอ (และในอนาคต) เจอแต่หน้าไม่พอ ด้านหนึ่ง ก็อยากชวนกันออกมาปฏิบัติการเปิดพื้นที่ เปิดประเด็นทางสังคม กันเลย และอีกด้านหนึ่ง ก็อยากไปให้ถึงบ้าน ไปกินข้าวเอาของไปฝาก เอาหยูกเอายาไปเยี่ยม เป็นเช่นนี้ไปถึงยามแก่เฒ่า !!........<br /><br />ที่สำคัญ ในหลายๆ เรื่อง เบื่อแล้วที่จะคุยๆๆๆๆๆ !!! เพียงอย่างเดียว แต่อยากลงมือทำ อย่างปฏิบัติการออกไป อยากเคลื่อนไหว แม้ว่าจะแค่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ จากกลุ่มเล็กๆ แบบพวกเรา ก็ตาม<br /><br />ปรากฏการณ์เช่นนี้ ผม, เลยเรียกว่า &quot;กระบวนการเปลี่ยนผ่านจากชุมชนเสมือน หรือ ชุมชนออนไลน์ (ไทยเอ็นจีโอ) ไปเป็น ชุมชนจริงๆ มองเห็นฐานะความสำพันธ์ของกันและกัน อยู่ในสังคม หมายถึง มีตัวตนสมาชิก มีความรับผิดชอบ และมีกระบวนการสืบสานผลิตซ้ำต่อไป&quot;<br /><br />วิริยะ สว่างโชติ กัลยาณมิตรอีกท่านหนึ่ง ที่ผมนับถือดั่ง &quot;กูรู&quot; เคยสัพยอกทางปัญญาว่า &quot;ทำไม NGOs ไทย ถึงมองพื้นที่บน Internet เป็นแค่ Chanel หรืออย่างมาก ก็แค่ Alternative Media แต่ไม่เคย (ร่วมกัน) ปฏิบัติการสร้างความสัมพันธ์แล้วใช้มันเคลื่อนไหวอย่างจริงจัง ยิ่งก่อร่างสร้างสัมพันธ์ ขยายตัวเป็นกลุ่มพลังทางสังคม เป็นพื้นที่ที่ซับซ้อนหลากหลายแต่มีเจตนาและเป้าหมายเคลื่อนไหวร่วมกัน ยิ่งไม่มี&quot;<br /><br />ผม, ก็เห็นเป็นเช่นนั้น และไม่อยากให้หยุดอยู่แค่นั้น แค่การสื่อสาร (ข่าว-บทความ) การปฏิบัติการบนพื้นที่เว็บบอร์ด ที่แสนจะแห้งแล้ง หยาบกระด้าง และหรี่ริบในผลสะเทือน ทางสังคม และที่สำคัญ<br /><br />เราๆ ท่านๆ ผู้มีตัวตนจริง ล้วนเป็นมนุษย์ ทั้งรัก ทั้งแสวงหา ความรัก ความผูกพัน ความเอื้ออาทร ความจริงใจ ความร่วมไม้ร่วมมือเอาธุระช่วยกัน และการให้อภัย<br /><br />และ เราๆ ท่านๆ ผู้มีตัวตนจริง ล้วนเป็นมนุษย์ ที่สามารถหลงผิด คิดแย้ง เดือดและบันดาลโทสะ โมหะ กันได้ แล้วก็นำไปสู่ ความชิงชัง เคืองแค้น อคติและ แตกขั้วคิดการณ์ไม่สร้างสรรค์ต่อกันและต่อสังคม<br /><br />&quot;เทคโนโลยี&quot; ไม่ใช่ทั้งเทพและไม่ใช่ทั้งปีศาจโดยตัวมันเอง มันอยู่ที่เราต่างหากจะเสกสรรค์ปั้นแต่งให้มันเป็นอะไร ก่อเกิดผลอันใด ต่อชีวิต ต่อสังคม และต่อบทเรียนสำหรับใบนี้ ดังนั้น ทั้ง ผม, และ สมาชิกไทยเอ็นจีโอ จำนวนหนึ่ง ก็ดำริตรงกันว่า &quot;เราน่าจะนัดพบกันเป็นประจำ มาคุย มารู้จัก และจากนั้น.... ก็ค่อยคิดการณ์กันต่อ&quot;<br /><br />แน่นอนว่า ผม, ก็คนหนึ่งที่ เห็นร่วมกับอีกหลายท่านว่า ไม่อยากให้ สิ่งที่เราคิดเราสร้างขึ้น (หมายถึงการสร้างพื้นที่ก่อความสัมพันธ์) เป็นแค่ที่เสวนา (ผม, อยากเรียกว่า สนามมากกว่า) มาถก มาอัด มาตราหน้าคนอื่น มาประกาศจุดยืนตนเอง แล้วปัดก้นตีจากไป แบบขุ่นๆ<br /><br />และยิ่งจะยังไม่คิดการณ์ขยับขับเคลื่อนใดๆ หากยังไม่รู้จัก ไม่แน่แก่ใจ ใครคิดเห็น เป็นประการใด หรือใฝ่ฝันถึงดาวสีไหน เพราะสังคมประชาธิปไตยต้องเริ่มจากคน จากกลุ่ม จากฐาน จากรากของสังคม ที่หลากหลาย และยอมรับกันได้ ทั้ง &quot;เห็นหัว&quot; และรู้จักทน &quot;ฟังเหตุผล&quot; กันและกัน<br /><br />เมื่อตัวคนคือมนุษย์ ซึ่งเป็นสังคม การสังสรรค์ ก็คือกระบวนการ เปิด ถ่าย ความรู้สึก จิตใจ ให้เบิกบานในฐานะมนุษย์ ที่ขับออกมาเกี่ยวข้องกัน และถ้า การสังสรรค์ไม่ได้กำกับไว้เพียงความครื้นเครงเฮฮา แบบพี่ๆน้องๆ แต่มากไปด้วย ข้อคิด ข้อถกเถียงแลกเปลี่ยน และการแสวงหาความร่วมมือบางด้าน ไปจนถึง การกระชับและยกระดับความสัมพันธ์ไปสู่การเป็นกลุ่มก้อน องค์กรหรือสถาบันทางสังคม ก็นับว่า มีโอกาสไม่น้อยที่ &quot;สังสรรค์เสวนา&quot; จะ พัฒนาตัวเอง จากชุมชนเสมือนจริง หรือ ชุมชนออนไลน์ ไปเป็นซีกเล็กๆ ของขบวนการเคลื่อนไหวทางสังคม หรือ ขบวนการเคลื่อนไหวภาคประชาชน<br /><br />ที่สำคัญอีกนั่นแหละ มันขยับขับเคลื่อนด้วยพลังของ &quot;กัลยาณมิตรในไทยเอ็นจีโอ&quot;<br /><br />เรา, พัก การถกเถียง การสะท้อนห้วงอารมณ์ อุดมการณ์ &quot;สุข -สมหวัง -เจ็บร้าว ขุ่นแค้น-แบ่งขั้ว&quot; เรามา เว้นวรรคทางการเมือง (สัก 2 วัน) มาขับกล่อม ถามไถ่ ร้องเพลง อ่านกวี ร่วมรับประทานอาหาร แล้วค่อย ทบทวนหารือแลกเปลี่ยน เรื่องราวอันมากมาย เพื่อให้ ในเบื้องหน้า หากต้องขยับขับเคลื่อน ก็มาจากพื้นฐานความเข้าใจที่ถูกต้องต่อกัน<br /><br />&quot;สังสรรค์เสวนา&quot; จริงๆ แล้วก่อตัวมาครั้งสองครั้ง ครั้งแรกเมื่อเดือนมิถุนายน ซึ่งมีเพียง 3 คน คือ ผม, พี่วีรศักดิ์ บริบูรณ์สุข และพี่แสง แดงกระโทก ครั้งที่ 2 เดือนกรกฎาคม เพิ่มเป็น 5 คน มี ผม, พี่เหน่ง แอคชั่นเอด, ขวัญชัย เอฟทีเอ วอทช์ , เทพ ดอกธูป, และพี่วีรศักดิ์ และ ครั้งนี้ ครั้งที่ 3 ซึ่งนับคร่าวๆ น่าจะเลย 10 คน และแน่นอน แอบยิ้มเล็กๆ ว่า อาจจะทะลุ 20 คน หรือมากกว่านั้น !!!.....<br /><br />เมื่อคิดอยากจะมา ก็ให้รู้สึกว่า เรานั้น มาหามาพบกัน &quot;ฉันท์พี่ฉันท์น้อง&quot; นอกจากบทเพลง บทกวี มุมมองดีๆ รอยยิ้มและหัวใจงามๆ แล้ว แน่นอน ของฝากติดมือ ?ข้าวปลา อาหาร ผัก ผลไม้ ขนม นมเนย? เอามาร่วม เอามาแบ่ง และเอามาเบาภาระ ที่สำคัญ อีกครั้งอีกนั่นแหละ &quot;เอามากินด้วยกัน&quot;<br /><br />สรุปสั้นๆ ก็คือ ขอเชิญ พี่น้อง สมาชิกไทยเอ็นจีโอ ทุกๆ ท่าน ตลอดจนวิญญูชนทุกท่าน ไปร่วมงาน &quot;สังสรรค์เสวนา&quot; วันที่ 8-9 ณ บ้านสวนตะวันส่อง อยู่ในพื้นที่บ้านหนองแฟบ ตำบลศรีกะอาง อำเภอบ้านนา จังหวัดนครนายก งานนี้ไม่มีรูปแบบและกำหนดการ เอาแค่ &quot;คิดถึงจึงไป..... ใครใคร่กิน... กิน ใครใคร่คุย... คุย&quot; ไม่กินจะคุย หรือ ไม่คุยจะกิน ก็ไม่ห้าม !!...<br /><br />งานนี้ ไม่จำกัด &quot;คน เพศ วัย และขั้วทิศทางการเมือง&quot; แต่ต้องแจ้งให้ทราบล่วงหน้า เพื่อจัดหาตระเตรียมที่หลับที่นอน &quot;เผื่อ&quot; ส่วนงบประมาณ &quot;เรี่ยไรแชร์กัน&quot; ครับ<br /><br />ที่มา : <a href="http://www.thaingo.org/writer/view.php?id=478" target="_blank">http://www.thaingo.org/writer/view.php?id=478</a></font></p><hr width="100%" size="2" /><p><font size="-1"> </font><!-- End main--></p>                   
หมายเลขบันทึก: 121330เขียนเมื่อ 22 สิงหาคม 2007 17:12 น. ()แก้ไขเมื่อ 7 เมษายน 2014 13:33 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท