คนดีที่หนึ่ง
วันหนึ่งคุยอยู่กับเพื่อนถึงเรื่องพ่อกะแม่ เพื่อนก็พูดเสียงเศร้าๆ ว่า คนเราก็แปลกนะ! จะนึกถึงพ่อแม่ เห็นค่าของท่านก็เมื่อตอนที่ไม่มีท่านให้นึกถึงแล้ว ก็เห็นด้วยกับเค้านะ (เพื่อนเค้าเสียพ่อกะแม่ไปตั้งแต่ยังเล็กๆ ) คนที่สำคัญที่สุดในชีวิต...คนดีที่สุดของเรา...เรามักจะลืมเค้า ให้ความสำคัญ ใส่ใจ กับเค้าน้อยมาก นี่เป็นความจริงของหลายๆ คนนะ แต่เรากลับให้ความสำคัญหรือว่าใส่ใจกับคนอื่นๆ มากกว่าท่าน
ตอนเราเกิดมาคนที่ดีใจสุดๆ ก็คือพ่อกะแม่ แต่พอเราโตขึ้นความสำคัญของวันเกิดเรากลับตกไปอยู่ไม่เพื่อนก็คนรัก สายตรงไปหาเลย วันนี้กินอะไรดี ไปที่ไหนดีล่ะ แต่น้อยคนนักที่จะนึกถึงผู้ที่ให้กำเนิด จะมีใครบ้างไหมที่ถามพ่อกะแม่บ้างว่าวันนี้วันเกิดผม/หนู จะทานอะไรดี จะไปไหนดี ...อยากให้มีแบบนี้เยอะๆ จัง
เวลาท่านคิดถึงเราก็โทรมาหา อยากให้เราโทรกลับไปบ้าง คำพูดส่วนมากที่ออกไปคือ ไม่ว่าง ทำงานก่อนนะ ไม่ก็ใช้เวลาแค่ 5 - 10 นาทีก็บอกว่ามากแล้ว แต่กับเพื่อนหรือคนรักคุยกันจนสายไหม้แทบไม่อยากวาง เสียค่าโทรหลายร้อยก็ยอมจ่าย
ตะลอนๆ เที่ยวกับเพื่อน/แฟนได้ถึงไหนถึงกัน พ่อแม่บอกว่าอยากให้กลับไปหาบ้าง คำตอบคือ ติดธุระ ไว้สิ้นเดือนนะ....อย่างเนี้ย
.........คุณลืมใครบางคนที่มีความสำคัญกับชีวิตคุณบ้างรึป่าว? คุณให้ความสำคัญกับเค้าแค่ไหน...กับตอนนี้ที่คุณยังมีเค้าอยู่.........
ความเห็น (3)
http://gotoknow.org/blog/eld/121215#359370
ขอบคุณครับคุณหมีพูดได้ สำหรับความเห็นเพิ่มเติม สงสัยคนเขียนจะคิดถึงพ่อกะแม่มาก
กลับไปเยี่ยมบ้างนะครับ งานที่ทำอยู่ไม่มีวันเสร็จหรอกครับ (มีมาเรื่อย ๆ ) แต่พ่อกะแม่อาจจะอยู่กับเราไม่นานมากครับ
อิอิ!...คนเขียนน่ะคิดถึงพ่อกะแม่ตลอดล่ะค่ะ ก็อยู่ไม่ห่างกันมากนัก เดินทางชั่วโมงกว่าๆ ก็ถึงแล้ว ก็ไปเยี่ยมบ่อยค่ะ แต่เพื่อนชอบมาพูดกรอกหูบ่อยๆ เค้าก็คงคิดถึงพ่อกะแม่เค้าเหมือนกัน แต่ท่านไม่อยู่กะเค้าแล้วล่ะค่ะตอนนี้ ก็เลยชอบมาเตือนสติคนเขียนบ่อยๆ
อ้อ!..ลืมไปค่ะ เจ้าหมีพูดได้ตัวนี้ตั้งชื่อไว้ว่าเชอรี่ค่ะ ก็มันมีอะไรที่เป็นสีแดงเหมือนลูกเชอรี่นะ อีกอย่างเค้าเป็นหมีที่ไม่ค่อยมีความรู้ด้านวิชาการเท่าไรค่ะ อาจจะไร้สาระไปนิดนึง อย่าว่ากันนะคะ
คิดถึงบ้าน อิอิ