คุณหมอนางสาวไทย

20-8-50

วันนี้คนไข้ที่ทำงานอยู่ที่โรงพยาบาลธัญญาซึ่งดิฉันเคยดูแลมาปรึกษาที่คลินิกเรื่องรักษาหวัดไม่หาย ค่ะ

คำพัน เป็นคนไข้เก่าที่มาตรวจภายในประจำ     แต่ระยะหลังหายไป

ดิฉันถือโอกาสถามถึงนางสาวไทยที่เป็นคุณหมอประจำที่ศรีธัญญา

คำตอบของเธอทำให้ดิฉันภูมิใจในอาชีพแพทย์ที่เป็นผู้หญิงที่เธอน่ารัก      ดูแลผู้ป่วยดี      ขี่จักรยานทั้งวันค่ะ

คำพันเคยให้เธอทานน้ำขวดเพราะเห็นว่าเหนื่อย

เธอไม่ยอมทานพร้อมขอบคุณและขอร้องว่าจะอ้วนและจะต้องอ่านข่าวไม่ได้เพราะอ้วนเกินไปค่ะ

คนส่วนใหญ่มักจะมองว่าความครำครึมักคู่กับหมอผู้หญิง

แต่หมออภิสมัยที่ทั้งสวยด้วยและนิสัยดีด้วยทำให้ดิฉันขอบันทึกไว้ค่ะ

ดิฉันเคยมีความตั้งใจตั้งแต่เรียนแพทย์ใหม่ๆว่าจะไม่เป็นคนที่เป็นหมอที่หัวยุ่งทั้งวัน

ดิฉันทาปากสีแดงตั้งแต่จบแพทย์และไปทำงานที่โคราชค่ะ

จำได้ว่าเมื่อเป็นนักเรียนแพทย์      อาจารย์หมอสิริที่เป็นสูติแพทย์ท่านพูดเปรียบเทียบแพทย์ที่เป็นผู้หญิงว่า    

 แต่งงานช้าเพราะเรียนนาน       เวลาประจำเดือนหมดก็ดีใจคิดว่าท้อง        ความจริงเมนหายไปเพราะmenopause 

 ดิฉันตั้งใจว่าจะไม่เป็นอย่างที่อาจารย์พูดค่ะ

ดิฉันอยากให้คนมองผู้หญิงที่มีสมอง  ทำงานหนัก    ซึ่งส่วนใหญ่มักเป็นเด็กสายวิทย์         แต่ก็สวยได้ค่ะ

เมื่อโตจบแพทย์เวลา เจอะเพื่อนเด็กๆ เช่น    หมอกมล ผ.อ.ทีโรงพยาบาลหาดใหญ่         หมอพิษณุ ผ.อ.ที่โรงพยาบาล สุราษฐ์    บอกดิฉันว่า      ทำไมพวกเธอเด็กๆ พวกเธอน่าตาดูไม่ได้เลยนะ        ฉันเลยไปจีบพยาบาล

 ดิฉันเลยตอบย้อนว่า      พวกเธอก็เหมือนกันไม่ได้เรื่องเลย      ชอบมาแย่งฉันดู  slide    

ที่เล่ามายาวๆ เพื่อให้เราดูที่เป็นนางสาวไทยและเป็นแพทย์     แต่ก็มีจิตใจงดงาม      มีวัตรปฏิบัติที่น่ายกย่อง      

ไม่ว่าจะจริงเท็จแค่ใหน    แต่เป็นคำบอกเล่าของคนงานที่มาชมให้ดิฉันฟังทำให้ดิฉันขอมาเล่าต่อค่ะ

อาจารย์วิจารณ์สอนดิฉันให้บันทึกความดีของคนแม้เล็กๆน้อยๆแต่เป็นกำลังใจกันค่ะ

ดิฉันกำลังไปพูดให้คนที่กรมสุขภาพจิตฟังเกี่ยวกับการเขียนบล็อกเลยเล่าเรื่องดีๆของกรมให้ฟังค่ะ