เกิดหรือกลายพันธุ์..แห่งศรัทธา

เมื่อเช้านี้ได้อ่านบันทึกของท่าน...อ.อาลัม   เรื่อง เกี่ยวกับการเชื่อฟัง และความศรัทธา  เลยนำมาเขียนบันทึกที่เกี่ยวกับความรู้สึกของตนเอง  หากท่านไม่ได้อ่านเรียนเชิญอ่านที่นี่..

ความว่า "การเชื่อฟัง" เป็นเรื่องที่สำคัญอย่างที่สุดและเป็นสิ่งที่เกิดมีขึ้นพร้อมๆกับ "ความศรัทธา"ในหัวใจของมนุษย์

มีศรัทธาก็มีการเชื่อฟังและไม่มีผู้ใดเชื่อฟังเว้นแต่เป็นผู้ที่ม ีศรัทธาอย่างบริสุทธิ์และจริงใจเท่านั้น

คุณภาพของความศรัทธาส่งผลโดยตรงต่อคุณภาพของการเชื่อฟัง และความศรัทธาที่เกิดจากความรู้ที่กว้างขวางครอบคลุม และเป็นความรู้ที่ถูกต้องย่อมหนุนหนำให้เกิดการเชื่อฟังที่ดี และเปี่ยมไปด้วยความเข้าใจในเจตนารมณ์ของการเชื่อฟังนั้นๆ

และแน่นอนว่ามันดีกว่าการเชื่อฟังอย่างมืดบอดและหรือเชื่อฟังอย่างดื้อรั้น....

การเชื่อฟัง  ที่เห็นโดยทั่วไป  คือ  เด็กๆ  จะเชื่อฟังผู้ใหญ่  นักเรียนเชื่อฟังครู  ลูกๆ เชื่อฟังพ่อแม่  น้องๆเชื่อฟังพี่ๆ  ส่วนความศรัทธานั้น  มักจะเกิดขึ้นที่ชัดเจนก็คือ 

ศรัทธาในสิ่งที่ดีงาม  หากเป็นบุคคลก็ต้องเป็นผู้มีความประพฤติดีงาม  จนก่อให้เกิดความศรัทธาขึ้นมา 

มองในมุมตรงกันข้าม..การไม่เชื่อฟัง  เพราะขาดความศรัทธา  หมดความศรัทธาที่เคยมีอยู่  เพราะเหตุ 2 อย่างก็คือ  คนนั้นทำความศรัทธาให้เลือนหายไป  กับอีกคนหนึ่งปรับเปลี่ยนนิสัยที่ไม่เชื่อฟัง  จึงไม่มีความศรัทธา  อีกต่อไป...

ทั้งหมดที่กล่าวมาอาจจะเกิดกับใครได้ทั้งนั้น  ก็ขอให้รู้ว่า..จะเกิดหรือกลายพันธุ์แห่งศรัทธา  ไปอย่างไรนั้น..ก็ขึ้นอยู่กับความคิดเห็น และคิดอ่านของบุคคลนั้นด้วยความเป็นตัวของตัวเอง.....

บังคับกันไม่ได้..ที่จะให้ใคร..มาเชื่อฟัง หรือศรัทธา