อุทาหรณ์สอนคุณแม่เรื่อง..ลูกไว้ใจคนมากเกินไป
ชีวิตคู่ที่มีชีวิตมาเพิ่มจนกลายเป็นชีวิตคี่….ให้ตื่นเต้นเป็นระยะๆ มาเติมสีสันให้ชีวิต Adrenaline กระฉูด…เรื่องก็เมื่อวันอังคารที่ผ่านมานี้เราก็กลับบ้านหลังเลิกงานตามปกติ ทำงานบ้านไปแล้วก็รอลูกสาวไปประมาณ 4 โมง 45 ปกติรถรับส่งนักเรียนก็จะมาส่งข้างบ้าน วันนี้ได้ยินเสียงรถจอดแล้วแต่ยังไม่ขับออกไป แล้วตามมาด้วยเสียงน้องมายด์เพื่อนลูกสาวมาเคาะประตูบ้านเรียก “น้ากบ ๆ” เราก็เริ่มสงสัยว่า เอ๊! ทำไมสาวกอหญ้าไม่เปิดประตูเข้ามานะ ประตูไม่ได้ล็อค แต่ก็ออกไปถามน้องมายด์ ก็อ้าว! ไม่มีลูกสาวเราหน้าบ้าน เราก็นึกใจหายระดับนึงแล้ว…ไปไหนเนี่ย น้องมายด์ก็บอกว่า “หากอหญ้าไม่เจอ” เราเลยเดินไปหาลุงที่ขับรถรับส่งนักเรียน เพราะลุงแกก็ไม่ขับรถออกไปไหนต่อ จอดรอถาม ลุงก็หน้ากังวลมากบอกว่า..ไปหาทั่วโรงเรียนแล้วหาไม่เจอ กลับมาถึงบ้านหรือยัง ไปรับกันมาก่อนหรือเปล่าเพราะวันนี้โรงเรียนฉีดยากันยุงปล่อยเด็กตั้งแต่ 3 โมงเย็นแล้ว ใจหายแว๊บเลยนึกถึง..รถตู้จับเด็ก <p align="justify"> ต่างคนต่างไม่พูดคิดไว้ในใจ แล้วก็รีบไปโรงเรียนลูกสาวด่วน แต่ตอนนั้นรู้สึกว่า ..สามีชั้นเนี่ยขี่รถช้าจังนะเธอ ก็พยายามตั้งสติ ไม่ฟุ้งซ่าน แล้วก็รถตู้ที่ขับรถสวนไปเผื่อมีพิรุติ ก็โทร.หาคุณครูประจำชั้นก่อนอันดับแรก ..ก็เผอิญติดต่อไม่ได้อีก ..เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในเวลานี้ เซ็งเลย พอไปถึงโรงเรียนก็แยกย้ายกันหาเราไปไหนโรงเรียนดูที่ห้องเรียนเผื่อเผลอโดนรมยาหลับในห้อง ดูตามสนามเด็กเล่นต่างๆ ก็ไม่พบ เลยไปแจ้งคุณครูเวรให้ประกาศเรียกให้หน่อย ก็ปิดไปแล้วอีก ..ประกาศไม่ได้แต่คุณครูก็เดินช่วยหากัน เดินไปเดินมาก็เจอแม่เพื่อนลูกสาวก็ช่วยตามหากันอีก เขาบอกเคยเจอ กอหญ้าอยู่แถวนี้...ก็เดินหาไปเรื่อยแบบไม่มีจุดหมาย เราก็นึกไปเรื่อยว่า...ป่านนี้นั่งร้องไห้ตรงไหนแล้ว หรือโดนรถตู้จับไปแล้วจริงๆ หรืออาจเดินกลับเอง เลยโทร.สอบถามที่ 191 ว่า"มีใครพบเด็กผู้หญิงอายุ 8 ขวบ มัดผม 2 ข้างตัวผอมๆแล้วนำมาส่งสถานีตำรวจบ้างมั้ยคะ" คุณตำรวจที่แสนดีก็ถามชื่อ นามสกุล เหตุการณ์ที่หาย เบอร์โทรแล้วก็โรงเรียน </p><p align="justify"> พ่อก็หาแถวหน้าโรงเรียนไปดูตามศาลารอรถ ถามแม่ค้าที่ขายขนมอยู๋ก็บอกว่า วันนี้น้องกอหญ้ามาซื้อน้ำ แต่มาคนเดียว ปกติจะมากับน้องมายด์ แล้วก็ไม่เจออีก...ซักพักตำรวจก็มาหน้าโรงเรียน แล้วคนรู้จักพี่ๆทั้งหลายที่มารับลูก รับหลานก็บอกว่า..กลับไปกับใครหรือเปล่า เราก็นึกไม่ออกว่าจะเป็นใคร..เพราะส่วนใหญ่นั่งรถรับส่งของศูนย์ประจำกันทั้งหมด พ่อก็เลยลองติดต่อมาหาน้องที่โรงพยาบาล(บ้านอยู่ในโรงพยาบาล) ให้ช่วยไปดูที่บ้าน</p><p align="justify"> ปรากฏว่าคุณลูกสาวนั่งเล่นแมวรอพ่อแม่อยู่หน้าบ้านเรียบร้อยแล้ว แต่พอถามว่ากลับมากับใคร เธอบอกว่า "ไม่รู้จัก" ก็เฮ้อ! โล่งอกไป</p><p align="justify">แต่คิดได้เลยว่า ลูกสาวชั้นเนี่ยชีวิตมองโลกในแง่ดีเกินไปซะแล้ว กลับมาถึงบ้านก็ไม่ได้ดุหรอกคะ เพราะเขาเองก็ใจเสียมากพอแล้ว แต่ไม่ได้ร้องไห้ฟูมฟายใดๆ เลยเหมือนเขาแก้ปัญหาของเขาเองได้ ดูจะภาคภูมิใจซะอีก เลยถามเหตุการณ์แล้วค่อยๆสอนเหตุและผลกันใหม่</p><p align="justify"> เรื่องของคุณลูกก็คือพอคุณครูปล่อยเธอก็ออกมาเล่นกับเพื่อน แล้วพอใกล้เวลากลับบ้านหากระเป๋าไม่พบ เพระมีเด็กอื่นย้ายที่ไป ก็มัวแต่ไปหากระเป๋า พอออกมารอรถก็มีพี่ๆแถวนั้นบอกว่ารถไปแล้ว เผอิญผู้ปกครองแถวนั้นได้ยินเลยอาสามาส่ง พอถามว่าแล้วหนูมากับเขาได้ไง…เพราะไม่รู้จักเขา คุณลูกก็บอกว่าไงรู้มั้ยคะ…ก็เขารู้จักพ่อน้องจ๊อบ แล้วก็รู้จักพ่อน้องนก(คุณพ่อของเพื่อนในโรงพยาบาล) แล้วก็บอกทางเขามาเรื่อยๆจนถึงบ้าน ก็เลยถามต่อว่าเกิดเขาจับตัวไปไม่มาส่งบ้านจะทำไง เธอก็ตอบแบบเชื่อมั่นในกล้ามแขนเล็กๆของเธอว่า “หนูก็ชกเขาได้แม่ เพราะเขาแก่แล้ว” โอ้โห! ลูกชั้น </p><p align="justify"> เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า…โปรดเตรียมการณ์เรื่องลูกตกรถ กลับบ้านไม่ได้ด้วยนะคะ แถมสอนเรื่องกลัวคนแปลกหน้าบ้าง ตอนนี้ก็เลยให้เบอร์มือถือไว้แล้วคุยกันเรียบร้อยแล้ว ถ้ามีปัญหาให้บอกคุณครูหรือไม่ก็โทร.มาหาพ่อแม่ ไม่ให้กลับมากับใครก็ไม่รู้ โชคดีที่คุณลุงเป็นคนดีนะลูกเอ๊ย….</p>
ความเห็น (3)
สวัสดีค่ะ
แหม อ่านด้วยความระทึกใจเลย
อยากให้สอนลูกโดยด่วนค่ะ ว่า ต่อไป ไม่ให้ไปกับใครเด็ดขาด
ตอนลูกยังเด้กๆ เวลาห้ามอะไรลูก บอกเหตุผลไปเรียบร้อย เข้าใจแล้ว ก็จะ บอกย้ำอีกทีนะคะว่า
รักแม่ไหมลูก....
รักครับ...
ถ้ารักแม่ ต้องเชื่อแม่นะ ไม่งั้นแม่เสียใจมากนะ....
ได้ผลค่ะ เพราะลูกรักเราค่ะ
- โชคดีนะคะ ที่ไม่ไปพบอะไรที่ไม่ดี
- แต่ว่า เมื่อไรสังคมจะเป็นที่น่าไว้วางใจกันได้หนอ ... ถ้าสังคมเราอบอุ่น ไว้วางใจกันได้ ก็จะดีมากเลยนะคะ
