วันเเม่ที่ผ่านมาใครได้ไปบอกรักกับเเม่บ้างมันเป็นการยากมากสำหรับฉันผู้ ญ ที่ปากดี ขี้เหงา เอาเเต่ใจ(อิอิ)ในใจคิดเเต่ว่าจะเริ่มยังไงดีนะจริงๆๆเเล้วก็รู้อยู่หรอกนะว่าไม่จำเป็นที่ต้องบอกรักเฉพาะวันเเม่อย่างเดียววันอื่นก็บอกได้ เเต่เเหมมันเขินนี่นาอย่างน้อยที่สุดอาศัยโอกาสนี้หละบอกกับเเม่ดีที่สุดเเล้ว พวกฉันเเละพี่สาวคิดไว้เเล้วว่าจะซื้ออะไรให้เเม่ดี ว่าเเล้วเเม่ยังไม่มีโทรศัพท์เลยในขณะที่ลูกมีกันทุกคนมือถือที่เเม่ซื้อให้เเต่ละคนเอาไปบอกรักกับคนอื่นมาซะทั่วบอกว่าคิดถึงกับคนอื่นมาทั้งหญิงเเละชายรวมทั้งเพื่อนสนิทเอาไปพูดจาจ๊ะจาหวานซึ้งกับคนอื่น ซึ่งคำที่เราพูดออกไปเป็นคำพูดที่เราควรจะพูดกับหญิงเเละชายเเก่ที่เฝ้ารอโทรศัพท์จากเราอยู่ที่บ้านรอว่าเมื่อไหร่เราจะกลับในหัวก็ไม่เคยคิดเเต่เรื่องดี คิดเเต่ว่าถ้าลูกยังไม่กลับมันจะไปเป็นอะไรอยู่ที่ไหนรึป่าว...เป็นห่วงว่างั้นนี่ละนะหัวอกคนเป็นเเม่เป็นพ่อเเละเเล้วเวลานั้นก็มาถึงเรา 3 คนพี่น้องเเกล้งบอกเเม่ว่าเดือนนี้ไม่มีเงินพอดีเลยเอาไปเเต่พวงมาลัยก็พอนะ...เเม่ก็บอกว่าเออไม่เป็นไรหรอกเเม่ไม่ได้อยากได้อะไร เเล้วพวกเราก็เอาโทรศัพท์ยื่นให้เเม่ไม่น่าเชื่อเเม่น้ำตาคลอเลยเเต่คงไม่กล้าร้องออกมาเพราะคงอายพ่อก็นั่งมองอยู่ด้วย..เเล้วพอเเม่เเกะดูเเม่ก็บอกว่านี่เป็นโทรศัพท์ที่สวยมากเลยเเม่ชอบมากทั้งที่เป็นโทรศัพท์สีขาวธรรมดาพวกเรามองหน้ากันเเล้วต่างหันหน้าหนีไปคนละทางต่างฝ่ายต่างกลัวโดนล้อเพราะน้ำตามันเอ่อมาเเล้วเสียงรอบข้างดูเหมือนจะเงียบสนิทบรรยากาศประมาณโลกหยุดหมุนในหนังเลยอะ...........เอาไงดีเเล้วรวบรวมความกล้าบอกกับเเม่ไปสั้นๆๆห้วนๆๆว่าหนูรักเเม่เเล้วเรา 3 คนยังได้กราบเเม่ด้วยมันเป็นภาพที่ประทับใจมากไม่รู้จะกลั่นมาเป็นคำพูดได้ยังไงเเต่เชื่อนะว่าหลายคนได้เคยผ่านประสบการณ์ลักษณะนี้มาเหมือนกันซินะรู้สึกเหมือนกันมั้ยว่าเหมือนยกภูเขาออกจากอกเลยทีเดียว...............เฮ้อโล่ง.....
ซึ้งจัง...
วันแม่ก็ได้กราบแม่เหมือนกัน ได้กราบที่ตัก ไม่ได้กราบเท้า ที่เต็มพอดีบ้านแคบแล้วนั่งหลายคน
เสียดายที่ไม่ได้บอกคำว่ารัก แต่คิดว่าแม่คงรู้ ...
ได้แต่กระซิบเบาๆว่า มีเงินแล้วจะให้นะ แม่มองหน้าด้วยแววตาตื้นตัน กระซิบกลับมาเบาๆว่า
"เมื่อไหร่"
น้ำตากะลังคลอๆ ด้วยความซึ้ง
เกือบแระ.. เกือบหยดแล้วทีเดียว
เจอข้อฟาม "คุณสวยดำ ขำกลิ้ง" ข้างบนนี่
หมดกัน!!
ท้องแข็งเลยตรู..