ใดใดในโลกล้วนอนิจจัง เป็นคำกล่าวที่เราทั้งหลายคุ้นหูและรับรู้ในความหมายกันอยู่ทั่วไป แต่จะมีสักกี่คนที่ได้เรียนรู้จนรอบรู้และรู้แจ้ง-เห็นจริงกับความหมายของคำกล่าวนี้ ตัวผมเองก็เถอะ ผิวเผินครับผิวเผิน เชิญท่านทั้งหลายมาโลดแล่นไปกับความไม่แน่นอนกันเถอะ
โลกใบนี้ กว้างใหญ่ ไพศาลนัก
มีทั้งรัก ทั้งชัง ทั้งวางเฉย
ทั้งดีใจ เสียใจ หรือไม่เลย
สิ่งที่เคย อาจไม่ใช่ ไฉนฤๅ
เมื่อวานมี วันนี้หาย เหตุใดหนอ
วันนี้พอ พรุ่งนี้เกิน บังเอิญหรือ
วันนี้รุ่ง พรุ่งนี้โรย ด้วยน้ำมือ
กายใจคือ คู่โหด โลดแล่นไป...
เมื่อมองดูไปรอบกาย พบเห็นผู้คนมากมายหลายหลาก มีทั้งเด็กน้อยหน้าสดใส คนหนุ่ม คนสาว สะสวยแข็งแรง รวมทั้งคนเฒ่า คนชรา
ครั้นหันกลับมาดูตัวเอง เกิดได้ไม่นานก่อนนั้น ก็เคยเป็นเด็กน้อยเช่นกัน ปัจจุบันเติบใหญ่ ก็เพราะ ผ่านฝนผ่านหนาวมาหลายสิบคราแต่เอ๊ะ....!
ถ้าอยู่ได้นานกว่านี้อีก ใคร ๆ ก็ต้องเรียกว่า " คนแก่ " แน่นอนที่แท้....คนรอบข้างมากมายก็คือ ความจริงในชีวิตฉันนี่เอง!!
กลุ่มที่ 3 ต้องขอขอบพระคุณอาจารย์มากที่ได้ให้ความคิดเห็นและสอน ทำให้พวกเรามีตัวอย่างไว้เตือนสติ
จะเอาอะไรที่แน่นอนหละ มีเกิดเป็นเบื้องต้น แปรปรวนในท่ามกลาง และก็ดับสลายไปในที่สุด... สิ่งที่แน่นอนก็คือความไม่แน่นอนครับ
วานนี้สวย รวยทรัพย์ นับวิชา วันนี้หนา หิวโซ แลโง่เขลา
พรุ่งนี้หรือ อาจอด หมดลมเอา ไหงตัวเรา เขลาขลาด ประมาทจัง