อีกมุมมองของคนถือธง...ในงานมหกรรม KM เบาหวาน

แต่สิ่งที่ได้รับเกินความคาดหมาย ได้เรียนรู้อะไรมากกว่าที่คิด..ได้เรียนรู้ทุกฐาน...ตักตวงได้เต็มที่.... แถมได้ช่วยเหลืองาน อจ.วัลลา อีกด้วย...... ได้ทำประโยชน์ในงานที่ยิ่งใหญ่..... ได้พบ ได้เห็นผู้คนมากมายจากทุกภาคของประเทศไทย..... ได้พบมิตรภาพที่ยิ่งใหญ่.... ได้รู้จักบุคลที่สำคัญในวงการ KM... ได้รู้จักหมอจิ้น blogger ผู้มีความสามารถ

ไม่ได้เข้ามา G2K เสียหลายวันรู้สึกคิดถึงมากๆเพราะต้องไปร่วมงาน เวทีการแลกเปลี่ยนเรียนรู้อยู่กับเบาหวานอย่างมีความสุขและพอเพียง ระหว่างวันที่ 25-27 กรกฎาคม 2550 ที่ห้องประชุมสถาบันวิจัยจุฬาภรณ์  กรุงเทพฯ หลังจากที่ได้พักผ่อนนอนให้มีแรง วันนี้เลยเก็บเรื่องราวดีๆจากการเป็นผู้ถือธงในงานมาเล่าให้ฟัง         ก่อนอื่นต้องบอกว่าทีมงานของเราที่ไปเป็นคณะใหญ่ประมาณ 20 คน (2รถตู้)    มีคุณหมอนิพัธ  กิตติมานนท์ และคุณลัดดาวัลย์  วิภูษณพันธ์ (พี่โต้ง) เป็นผู้นำทีมและผู้ร่วมทีมประกอบด้วย

ทีมจากเวชศาสตร์ครอบครัว

1.คุณเปรมสุรีณ์   แสนสม (ผู้ประสานงานชั้นยอด)

2.คุณทับทิม   มาฉาย

3.คุณรัชดา   พิพัฒน์ศาสาตร์ (คุณแม่หลังคลอด งานนี้หอบลูกน้อยอายุ 3 เดือนไปทำงานด้วย)

จากชุมชนคนบ้านกร่าง

1.คุณแสงทอง   อินทร์บุหรั่น ( พยาบาลพี่เลี้ยง)

2.คุณศิริรัตน์   มีแสง ( พยาบาลพี่เลี้ยง )

3.คุณปรีชา  ศรีชัย  (ไปเป็นวิทยากร)

4.คุณเลี่ยม  นาคมี  (แกนนำ)

5.คุณอุไร  เส็งทอง  (แกนนำและผู้ป่วยเบาหวาน)6

.คุณเผื่อน  หมีนิ่ม  (แกนนำและผู้ป่วยเบาหวาน)

7.คุณมะรินทร์   รังสิยานนท์ (แกนนำและผู้ป่วยเบาหวาน)

นอกจากนี้ยังมีคณะแกนนำและผู้ป่วยเบาหวานและเจ้าหน้าที่จากตำบลพลายชุมพลและตำบลดอนทองอีกจำนวนหนึ่ง

แอบถ่ายรูปพี่ๆ ที่มีความสุขกับการได้ถือธง

           นู๋รัตน์ได้รับมอบหมายให้ถือธงนำกลุ่ม  ซึ่งแบ่งเป็นดอกไม้ไทยชนิดต่างๆ 5 ชนิด แต่ละชนิดมี 3 สี เพื่อประโยชน์ในการแบ่งกลุ่มการเรียนรู้เนื่องจากมีผู้เข้าร่วมประชุมจำนวนมาก 300 - 400 คน ตอนแรกรู้สึกงงเล็กน้อย..เอะ ! ให้เรามา แลกเปลี่ยนเรียนรู้เรื่อง KM  แล้วไง กลายเป็นคนถือธงนำกลุ่ม(อ้อ... ลืมบอกไปค่ะวันแรกให้เป็นคุณอำนวยเลยค่ะ.. เป็นกังวล.. พยายามให้เต็มที่...   แล้วก็ผ่านไปด้วยดี )

  

อุปกรณ์ทำแผลVacum Dreesing   เครื่องตรวจประเมินแรงกดเท้าจากร.พ ธาตุพนม ที่ต้องบอกว่าไอเดียสุดยอด

 

ปฏิทินการกินยาสำหรับผู้ป่วยเบาหวาน  และการทำรองเท้าที่เหมาะสำหรับแผลเบาหวาน

        แต่สิ่งที่ได้รับเกินความคาดหมาย ได้เรียนรู้อะไรมากกว่าที่คิด..ได้เรียนรู้ทุกฐาน...ตักตวงได้เต็มที่.... แถมได้ช่วยเหลืองาน อจ.วัลลา อีกด้วย...... ได้ทำประโยชน์ในงานที่ยิ่งใหญ่.....  ได้พบ ได้เห็นผู้คนมากมายจากทุกภาคของประเทศไทยที่มีหัวใจของผู้ให้บริการ.....  ได้พบมิตรภาพที่ยิ่งใหญ่....  ได้รู้จักบุคลที่สำคัญในวงการ KM...  ได้รู้จักหมอจิ้น blogger ผู้มีความสามารถ ...

ขอบคุณ อจ.นิพัธ และพี่โต้งที่มอบโอกาสดีๆแบบนี้ให้ นู๋รัตน์  นู๋จอย

[หมอจิ้น]

เป็นทีมนำทางถือธง  ที่ดีมากครับ ไม่หลงทาง มีแต่คนเดินตามเอง ที่หลงกลุ่ม เพราะดอกไม้เหมือนกันไปหมด

[sirirat]

• ขออภัย ที่ไม่ได้ทักทายตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกันที่ห้องการเรียนรู้เรื่องยา...เพราะไม่รู้จริงๆ ...จนพี่นู๋ทิมมากระซิบบอกว่า..เนี่ยหมอจิ้น..จึงmemory ไว้ตั้งแต่บัดนั้น  จนกระทั่งได้คุยกันก่อนกลับ
• ประทับใจในอุดมการณ์และความตั้งใจในการทำงานของคุณหมอค่ะ

[นิพัธ กิตติมานนท์]

     ดีนะ นู๋รัตน์ ได้เดินออกกำลังกายเกือบจะสองชั่วโมง น้ำหนักลงมั่งรึเปล่านั่น

[สมาชิกสภาเทศบาลนครพิษณุโลก Laddawan wipoosanapan]

 นู๋รัตน์ นู๋จอย  พี่โต้งว่าโอกาสที่ได้นั้นขึ้นอยู่กับตัวน้องๆเองเป็นอันดับแรกคือความสามารถและน้ำใจขันอาสาที่ทำให้คนอื่นได้มองเห็นน่ะค่ะ  ก็ขอให้รักษาไว้ให้ดีนะคุณค่าการทำงานนี้ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนๆ

[sirirat]

น้ำหนักคงที่ค่ะ..ความดีเพิ่มขึ้นนิดหน่อย..ความรู้ที่ได้นี่แหล่ะคงทนและจะงอกงามขึ้นไปเรื่อยๆค่ะอาจารย์

[sirirat]

ดีใจจังที่พี่โต้งมีเวลาแวะมาหาและให้กำลังใจกันใน G2K ได้บ่อยขึ้นทั้งที่มีงานมากมายล้นมือ...ไม่เหมือนพี่นู๋ทิมเมื่อตอนกลางวันคุยกันทาง Tel..บอกแต่ว่าไม่มีเวลาเป็นของตัวเองเลย..เฮ้อ..คนเราก็แบบนี้ล่ะนะเห็นคนอื่นดีกว่าน้อง

[สมาชิกสภาเทศบาลนครพิษณุโลก Laddawan wipoosanapan]

นู๋รัตน์ นู๋จอย พี่โต้งว่าโอกาสที่ได้ขึ้นอยู่กับตัวของน้องๆเองมาเป็นอันดับแรกเลยนะคือความสามารถและน้ำใจขันอาสาอันนี้ถือว่าเป็นคุณค่าของการทำงานขอให้รักษาไว้ให้ดีนะ แล้ววันหนึ่งผลดีนั้นก็จะตอบแทนเองอย่างน้อยก็สุขใจและยิ้มกับตัวเองได้จ้ะ

[nutim]

• ถูกพาดพิง ทนไม่ได้ต้องมาแก้ข่าว ยังติดตามความเคลื่อนไหวของน้องรัตน์ น้องจอย อยู่เสมอเพียงแต่ไม่ค่อยได้มาแสดงความคิดเห็น ไม่เห็นคนอื่นดีไปกว่าน้องๆหรอก รับรองค่ะ...จะมาเยี่ยมเยียนบ่อยๆค่ะ
• เมื่อนึกถึงเรื่องราว งาน เวทีการแลกเปลี่ยนเรียนรู้อยู่กับเบาหวานอย่างมีความสุขและพอเพียง ระหว่างวันที่ 25-27 กรกฎาคม 2550 แล้ว มีความสุขค่ะ ได้กัลยาณมิตรกลับมาหลายคนค่ะ
• วันนั้นก็เป็นเด็กถือธงด้วย ดูซิท่าถือธงเหมือนก๊อปปี้ กันมาอย่างไรไม่รู้..อิอิ

[sirirat]

ถ้าไม่พาดพิงแล้วจะรู้ได้อย่างไรว่าพี่นู๋ทิมยังคิดถึงกันอยู่หรือเปล่าเล่นหายเงียบไปนานซะขนาดนั้น....