ปฏิบัติธรรม บันดาลสุข 6 : “หนึ่งเดียว” กับ “ที่หนึ่ง” มีคุณค่าต่างกัน !!

ความแตกต่างถล่มทลาย ระหว่าง “ความเป็นหนึ่งเดียว” กับ “ความเป็นที่หนึ่ง”

คนที่พัฒนาตนเองต่อเนื่อง  เพื่อสร้าง  “ความเป็นเอกลักษณ์พิเศษประจำตัว”  ในเชิงบวก  สู่  “ความเป็นหนึ่งเดียว”  จะมุ่งนำเอาศักยภาพที่มีแฝงอยู่ภายในที่เป็นจุดเด่น  จุดถนัด  จุดโดนใจ  โดยนำเอาออกมาพัฒนาต่อเนื่องให้เป็น  “อัจฉริยะมีความเป็นเอกลักษณ์พิเศษ”  และมุ่งพัฒนาต่อเนื่องไปเรื่อยได้  “อย่างไร้ขีดจำกัด”  บุคคลเหล่านี้ย่อมเป็นตัวอย่างที่ดีสำหรับคนอื่น ๆ ที่จะพัฒนาตาม ๆ กันมา  และสร้างความดีอันเกิดจากการพัฒนาต่อ ๆ กันมาในระดับหนึ่ง  ซึ่งแม้ผู้อื่นจะทำตามได้เพียงคล้ายคลึงกัน  แต่ก็จะทำให้เสมอเหมือนกันนั้นย่อมทำไม่ได้           

        ฉะนั้น  “ผู้ที่มุ่งสร้างความเป็นหนึ่งเดียว”  จึงมีแต่ความอบอุ่น  มีใจเกื้อกูล  มีคนชื่นชมยินดีอย่างยั่งยืน  มีความเมตตาสูงต่อตนเองและผู้อื่น  มีโลกทัศน์มองเห็นคุณค่าของตนเองและผู้อื่น  ยอมรับในจุดเด่นและข้อจำกัดของตนเองและผู้อื่น  มีเพื่อนแท้  ด้วยความเป็น  “ฅน”  หรือ  “ความเป็นมนุษย์”                         

         คนที่มุ่งพัฒนาตนเอง  เพื่อสร้าง  “ความเป็นที่หนึ่ง”  นั้น จะมุ่งพัฒนาด้วยวิธีแข่งขันเพื่อช่วงชิงตำแหน่งที่จัดตั้งขึ้นมา  ชีวิตของบุคคลเหล่านี้เมื่อต่ายขึ้นบันไดไปถึงจุดสูงสุดแล้ว  มักเต็มไปด้วยความหวั่นไหว   กังวล  ตึงเครียด  ปั้นหน้า  เล่นละคร  เพราะรู้แก่ใจตนเองว่า  มีโอกาสถูกโค่นลงจากตำแหน่งได้ทุกขณะ  ถือได้ว่าเป็นตำแหน่งที่ไม่ยั่งยืน  แม้มีพวกมากในบางขณะ  แต่ก็มักจะขาดมิตรแท้ที่ถาวร           

        “ผู้ที่มุ่งสร้างความเป็นที่หนึ่ง”  เมื่อขึ้นสู่ที่สูงสุดแล้ว  แม้จะได้ผลตอบแทนสูงขึ้น  แต่พอมองลงมาเบื้องล่างเพื่อป้องกันตำแหน่งนั้น  หวาดเสียวมาก  หนาวมาก  โดดเดี่ยวมาก  วางตัวยากมาก  หวั่นไหวมาก  เพราะต้องเสี่ยงกับการถูกโค่นล้มลงมาอยู่ทุกขณะ  ถ้าวันใดจำต้องลงจากตำแหน่งอันเนื่องมาจากถูกโค่นล้ม  หรือถูกลากลงมา  ชีวิตจะพลิกผันทันใด  ลำบากมาก  เศร้าเสียใจมาก  ใจวูบวาย  ขณะเดียวกันเพื่อน ๆ ที่ห้อมล้อมอยู่ส่วนใหญ่  ก็สูญหายไปชั่วพริบตา เปลี่ยนแปรงไปอย่างไม่น่าเชื่อ น่าใจหายใจคว่ำครับ !

         ขอให้ท่านผู้อ่านได้โปรดช่วยกันลงความเห็น  และขอคำชี้แนะสำหรับการนำข้อมูลมาสร้างเสริมมูลค่าเพิ่มด้วยครับ

[นาย สาโรจน์ ปาสาทิกา]

ผู้ใดมุ่งแข่งขันกับผู้อื่นเพื่อเข้าสู่ความเป็นที่หนึ่งนั้นเหนื่อยและหนาวครับ ! เหตุผล :

• การแข่งขันเพื่อเอาชนะนั้น  จำเป็นต้องโค่นผู้อื่น(ผู้แพ้) เพื่อสร้างตนเองขึ้นมาเป็นผู้ชนะนั่นแหละครับ  การเอาชนะผู้อื่นนั้นมักทำให้เกิดความบาดเจ็บทางใจแก่ผู้ต่อสู้  อะไรจะเกิดขึ้นตามมา เมื่อคู่ต่อสู้ได้รับบาดเจ็บ ?
• เมื่อชนะเป็นที่หนึ่งแล้ว  อันเป็นจุดสูงสุด  จะขึ้นไปอีกก็ทำไม่ได้  ต้องค้างอยู่บนนั้นแต่ผู้เดียว ณ จุดสูงสุดนั้น  มันทั้งร้อนและหนาวครับ
• เมื่อขึ้นถึงจุดสูงสุดแล้ว  พอมองลงมายังเบื้องล่างมันน่าหวาดเสียวครับ   เมื่อไม่มีทางขึ้นต่อไปแล้ว  ก็เหลืออยู่อีกทางเดียว  คือต้องคอยรักษา     ตำแหน่างไว้  มันเหนื่อยมาก ๆ ครับ
• ตำแหน่งอันสูงสุดที่ได้มาครองนั้น  ต้องหมดอายุลงเมื่อถึงวาระครับ(ในกรณีโชคดีตามปกติ)    หรือถูกโค่นล้มลงมา(กรณีโชคร้าย)  แล้วอะไรจะเกิดขึ้นตามมา ?