ความเป็นครู

สิ่งดีดีที่เป็นความภาคภูมิใจในภาคเรียนที่ 1  ปีการศึกษา 2549   คือการได้สอนวิชาจริยศึกษาให้นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2/2 โดยไม่ต้องเป็นครูประจำชั้น  ได้เห็นพัฒนาการด้านความประพฤติกิริยามารยาทต่างๆ ของนักเรียน  ในด้านการไหว้  การทำความเคารพ  การแสดงออกกับผู้ใหญ่  ซึ่งสามารถสังเกตได้อย่างชัดเจน  ระหว่างก่อนสอนและหลังสอน  และถึงแม้จะสอนวิชางานเกษตร แต่ก็ไม่เคยละเลยที่จะสอดแทรกคุณธรรมจริยธรรมในระหว่างการสอน  และในการสอนก็ไม่ใช่ทำแค่สอนและอบรมอย่างเดียว  แต่ตลอดระยะเวลาในการเป็นครูได้ประพฤติปฏิบัติตนเป็นแบบอย่างที่ดีให้แก่นักเรียน  เพราะมีความเชื่อว่า  ตัวอย่างที่ดี  ดีกว่าคำสอน  เมื่อบอกให้นักเรียนไหว้คุณพ่อคุณแม่ของเพื่อน  ครูก็ไหว้คุณพ่อคุณแม่ของนักเรียนให้ดูเป็นตัวอย่าง  การทำความเคารพผู้อาวุโส การไหว้ขอบคุณเมื่อมีครูผู้อาวุโสกว่าให้ของ  การไหว้เพื่อแสดงความขอบคุณเมื่อผู้ใหญ่ให้ความช่วยเหลือ  การตรงต่อเวลาในการสอน  การเตรียมตัวก่อนสอน  และให้เกียรติต่อผู้เรียน  ไม่ใช่เห็นผู้เรียนเป็นเด็กๆ จะทำอย่างไรก็ได้  สิ่งต่างๆ เหล่านี้เป็นสิ่งที่ทำให้รู้สึกภาคภูมิใจในความเป็นครู เพราะการเป็นครูไม่ใช่เป็นแค่เพียงคนสอนหนังสือ  ยังต้องมีคุณธรรมจริยธรรมควบคู่กันไปด้วย เพราะหากคนเป็นครูไม่มีคุณธรรมจริยธรรมก็ไม่อาจสอนให้เด็กเป็นคนที่มีคุณธรรมจริยธรรมได้ (คนที่ไม่มีก็ไม่สามารถให้ในสิ่งที่ตนเองไม่มีกับคนอื่น)  เมื่อมีโอกาสก็ศึกษาค้นคว้าเกี่ยวกับวิชาการในด้านที่เกี่ยวข้องกับงานที่ตนเองสอน  เพื่อที่จะนำมาปรับปรุงและพัฒนาการเรียนการสอน  และอ่านหนังสือที่เด็กๆ ในวัยที่ตนเองสอนอ่าน เพื่อจะได้เรียนรู้ธรรมชาติและพื้นฐานจิตใจของเด็กๆ ว่าเด็กๆ คิดอย่างไร  สนใจสิ่งใด  เพื่อให้สามารถเข้าใจเด็กๆ ได้ดียิ่งขึ้น  และจัดการเรียนการสอนได้อย่างมีประสิทธิภาพ  ทำให้เด็กๆ มีความสุขกับการเรียน ครูอำไพ  อรุณไชยโรงเรียนพระมารดานิจจานุเคราะห์