วันนี้คือวันที่ 31 ธันวาคม 2548 เหลือเวลาอีกประมาณ 2 ชั่วโมงกว่าๆก็จะขึ้นปีใหม่แล้ว ก็ขอให้ทุกคนมีความสุข คิดสิ่งใดก็ขอให้สมความปรารถนานะคะ วันนี้ขอหยุดเล่าเรื่องงานสักวันนะคะ ผู้วิจัยขอเล่าถึงความรู้สึกที่ทำงานกับชุมชนแทนก็แล้วกันค่ะ นับตั้งแต่เริ่มต้น (อย่างจริงจัง) จนถึงปัจจุบันเป็นเวลากว่าปีมาแล้ว ไม่น่าเชื่อเลยว่าในช่วงเวลาสั้นๆแค่นี้จะทำให้ผู้วิจัยได้รับบทเรียน ประสบการณ์มากมาย รวมทั้งสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ ได้เพื่อน ได้พี่ ได้ครู และอะไรอีกหลายสิ่งหลายอย่างที่ไม่สามารถบรรยายได้หมด คงจะเหมือนที่ผู้วิจัยได้เคยบอกแล้วว่าบางสิ่งบางอย่างก็ไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นตัวหนังสือได้ แต่สามารถรับรู้ได้จากความรู้สึก (คงเหมือนกับความคิด ความรู้ที่ฝังแน่นอยู่ในตัวคนที่หลายๆครั้งเราไม่สามารถที่จะถอดออกมาได้ แต่ในฐานะนักวิจัยก็จะพยายามค่ะ)
เหมือนอย่างที่เกริ่นมาตั้งแต่แรกแล้วว่าในการทำงานชุมชนก็เหมือนการปิดทองที่ฐานพระ (โอกาสที่คนจะเห็นนั้นยากกว่าการปิดทองหลังพระเสียอีก) ถึงคนอื่นจะไม่เห็น แต่ตัวเรานั่นแหละที่เห็นและรู้สึกได้ถึงความสุข แม้หลายๆครั้งเราจะเหนื่อยล้า อยากหยุด แต่ก็หยุดไม่ได้ค่ะ เพราะอะไรนั่นหรือค่ะ ก็เพราะ เราต้องตอบแทนบุญคุณของแผ่นดินผืนนี้ที่ให้ชีวิตแก่เราค่ะ
มีความสุขและโชคดีปีใหม่ค่ะ พรุ่งนี้พบกันใหม่ค่ะ
ไม่มีความเห็น