บันทึกบริหาร (5) : การบริหารการ “พูด” ในการประชุม

ในบรรดาเรื่องยากอันดับแรกๆ ของผู้บริหารที่เพิ่งรับตำแหน่งใหม่ ก็คือการเป็น ประธานในที่ประชุม 

ในส่วนของตนเอง ก็มีหลักการไม่มาก ประการหนึ่ง ก็คือ ให้ผู้ที่ต้องการแสดงความคิดเห็น ได้แสดงความเห็นเต็มที่

มีคนบ่นเหมือนกันว่า  บางครั้ง ปล่อยให้คนเขาพูดมากเกินไป น่าจะตัดบทบ้าง

แต่ก็บอกคนบ่นว่า  ให้เขาพูดเถอะ  ดีแล้ว    ดีหลายเรื่อง…..

ผู้พูดเอง น่าจะพอใจ ที่ได้พูดอย่างอิสระ ได้แสดงความเห็นของตนเอง ให้ผู้อื่นทราบ

ผู้ฟังในที่ประชุมก็ จะได้ฟังความคิดเห็นได้มากที่สุด

แต่ประเด็นนี้ ก็ต้องระวัง เพราะ บางครั้ง มีบางคน พูดมากๆๆๆ  แต่บางบางคนไม่พูดเลย

หากเป็นการหารือเรื่องสำคัญ  ก็จะใช้วิธีเรียกชื่อบางท่านที่ไม่พูด ขอให้ช่วยออกความเห็น

อีกอย่างในเรื่องการให้พูดอย่างอิสระก็คือ ผู้ฟังจะได้เรียนรู้ตัวตนท่านผู้พูดนั้นด้วยตนเอง หากเราไปปิดกั้น  การเรียนรู้นี้ ก็จะไม่เกิดขึ้น

ส่วนการพูดของประธานเอง  หลักการที่ใช้ก็คือ ต้องให้เหตุผลประกอบความเห็นนั้นเสมอ

อ้อ... เรื่องการพูด ที่ลืมไม่ได้คือ ห้ามประธานพูดเอาดีคนเดียว เรื่องใด เป็นผลงานของใคร ก็ต้องบอก และ ให้เขาได้บอกเล่าผลงานของเขาเอง (เอ.. เรื่องเดียวกันหรือเปล่านี่)

ค่ะ ที่เล่ามา ก็เป็นประสบการณ์ส่วนหนึ่งในการ "บริหารการพูด" ในที่ประชุม ในฐานะประธานในที่ประชุม ที่ใช้มาเกือบ 3 ปีแล้ว และคิดว่า จะยังใช้ต่อไป

 

[Sasinand]

สวัสดีค่ะ

ที่เห็นบ่อยคือ

บางคนนั่งในห้องประชุมไม่พูดเลย และบางคนยังทำท่าเบื่อด้วยค่ะ

จริงๆแล้ว ทุกคนในที่ประชุมน่าจะมีส่วนร่วมกันในการประชุมค่ะ

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

สวัสดียามเช้าค่ะอาจารย์หมอ....รศ.พญ. ปารมี ทองสุกใส

• ห้ามประธานพูดเอาดีคนเดียว....ส่วนใหญ่จะเป็นแบบนี้ค่ะ   สมาชิกเลย..ไม่ได้พูดค่ะ  
• บางครั้ง  ประธาน  ต้องแพนด้วยนะคะ  หมายถึงต้องเรียกเชิญให้มีส่วนร่วมในการแสดงความคิดเห็น..มากกว่า..ร่วมฟังเฉยๆค่ะ

ขอบคุณค่ะ

[นาง อัมพร อรุณศรี]

• สุดยอดของประธานเลยค่ะ.....อาจารย์หมอ    "ห้ามประธานพูดเอาดีคนเดียว เรื่องใด เป็นผลงานของใคร ก็ต้องบอก และ ให้เขาได้บอกเล่าผลงานของเขาเอง "