ที่โต๊ะไม้ตัวเล็กๆ ริมหน้าต่างบนบ้านไม้หลังเก่าๆ ในหมู่บ้านแห่งหนึ่งของอำเภอท่าบ่อ จังหวัดหนองคาย ย้อนหลังไปเกือบ 20 ปี ชายหนุ่มคนหนึ่งที่กำลังเสกสรรค์งานศิลปะของตนมองผ่านช่องหน้าต่างเห็นเด็กเล็กๆ 2 คนกำลังร้องไห้ เธอเป็นเด็กบกพร่องทางกาย ซ้ำยังมียายตาบอดเป็นผู้เลี้ยงดูอย่างอัตคัตยากจน ชายหนุ่มรู้สึกอยากจะช่วย แล้วเขาก็ลงมือเขียนจดหมายเล่าเรื่องราวไปยังนิตยสารฉบับหนึ่ง ซึ่งส่งผลให้มีความช่วยเหลือกับยายหลานทั้ง 3 ชีวิต
มันอาจจะไม่แปลกอะไรเลยถ้าคุณอยากจะช่วยใครสักคนที่เห็นว่าน่าสงสารและกำลังลำบากกว่า หลายคนเพียงคิดแต่ยังไม่ได้ลงมือทำ ความพิเศษที่น่าบอกเล่าให้สังคมได้รับรู้ก็คือชายหนุ่มที่ได้ลงมือกระทำคนนี้ พิการทั้งมือและแขน อีกทั้งอยู่อย่างอดมื้อกินมื้อ แต่เขากลับขอความช่วยเหลือให้กับคนอื่น แทนที่จะเป็นตัวเองและพี่น้อง
เรื่องราวของ ทนง โคตรชมพู คือทางเดินชีวิตแห่งการต่อสู้อันยาวนานเกือบ 30 ปี กระทั่งวันนี้เขาได้การยอมรับจากแวดวงศิลปะในฐานะศิลปินที่ประสบความสำเร็จ ได้รับการชื่นชมจากสังคมในฐานะคนพิการที่เป็นแรงบันดาลใจให้คนมากมาย และได้รับการยกย่องในฐานะคนดีที่ทำประโยชน์ให้กับสังคม
ในฐานะ เป็นสมาชิกในโครงการส่งเสริมการให้เพื่อสังคม.....ขอหยิบยกเรื่องราวของผู้ที่สู้ชีวิตคนนี้มาเล่าสู่กันฟัง.......
เป็นกำลังใจให้เขาต่อไปด้วยนะค่ะ........สู้ๆ ^_^
สวัสดีค่ะ น้องจิ
สวัสดีจ้ะ
ทนง โคตรชมภู หรอก พิมพ์พิดกัน
ขอบคุณในทุกกำลังใจครับ [email protected]