ความเป็นลูกคนแรก
ได้ยินข่าวลูกไฮโซจงใจขับรถชนคนตายด้วยอารมณ์หรือโรคาก็แล้วแต่ สำหรับผมไม่อยากนำมันมาวิเคราะห์ เพียงแต่ทำให้มองย้อนกลับมาที่ตัวเอง ในเรื่องของการอบรมเลี้ยงดูลูกว่าให้ระมัดระวัง แต่อย่ามัดจนแน่นครับ เพราะนั้นแหละคือบ่อเกิดของปัญหา
ตอนที่ผมได้รับของขวัญชิ้นชิ้นสำคัญชิ้นหนึ่งจากอัลลอฮ์ พระเจ้าของผม ผมตั้งชื่อว่า "อิลฮาม" ด้วยความหวังให้ของขวัญชิ้นสำคัญนี้ ไม่ใช่เป็นเพียงของขวัญสำหรับผมและครอบครัว วงตระกูลของผม แต่หวังว่าจะเป็นของขวัญที่ที่จะสร้างคุณงามความดี ให้เกิดขึ้น บนโลกใบนี้
แต่นั้นแหละครับ การได้มาซึ่งของขวัญนี้มันมาพร้อมกับคำชื่นชมและคำเตือนจากอัลลอฮ์เหมือนกัน เนื่องจากเท่าที่ผมศึกษามาพบว่า มีระบุไว้ว่า ลูกคือความดีความโปรดปรานอย่างหนึ่งจากพระเจ้า ในขณะเดียวกันลูกก็จะเป็นเครื่องทดสอบเราเหมือนกัน
เมื่อลูกคนแรกมาอยู่ในการดูแลของเรา มันบอกอีกนัยหนึ่งครับว่า ผมก็เพิ่งเ็ป็นคุณพ่อคุณแม่เหมือนกัน ความไม่รู้ไม่มีประสบการณ์ มันทำให้เรากังวลไปทุกเรื่อง แล้วบางทีการกระทำของเราเองนั้นแหละที่ก่อให้เกิดบุคลิกภาพของลูกของเรา เราสร้างให้เขาเป็นแบบนั้น โดยที่เราเองก็ไม่รู้ตัว
ผมตั้งป้อมในการเลี้ยงดูลูกไว้หลายข้อครับ เพื่อที่จะไม่สร้างให้เิกิดพฤติกรรมที่ไม่พึงประสงค์ โดยถอดบทเรียนจากผู้มีประสบการณ์หลายคน
อย่างหนึ่งที่ผมพยายามให้เกิดขึ้นมากที่สุดสำหรับลูกคนแรกของผม คือ ผมพยายามให้เขาได้เล่นกับเด็กคนอื่นๆ โดยเฉพาะกับลูกๆ ของพี่ๆ ของผมและของภรรยา
เหตุผลที่ผมพยายามทำอย่างนั้นก็เพราะว่า ถ้าผมไม่ต้องการให้เขารู้สึกว่า เรา(พ่อและแม่) จะคอยเอาใจเขาอย่างเดียว ตามใจเขาอย่างเดียว ซึ่งเมื่อเขาได้เล่นกับพี่ๆ บางทีเขาก็ไม่ได้อย่างที่ต้องการก็ได้ เขาวิ่งไม่ทันพี่ๆ บ้าง พี่ไม่ให้ของเล่นบ้าง บทบาทของผมมีเพียงให้เขารู้สึกปลอดภัยเท่านั้นเองครับ
ผมว่า คนในสังคมปัจจุบัน อาจก่อให้เกิดปัญหา ส่วนหนึ่งอาจมาจากการที่ครอบครัวเป็นครอบครัวเล็กก็เป็นไปได้ ความรู้สึกของการอยู่ร่วมกันกับคนหลายๆ คน กับความแตกต่าง จึงไม่ได้รับการฝึก และกลายเป็นว่า ฉันต้องได้ทุกอย่างและไม่ต้องแบ่งกับใคร และพ่อแม่ฉันใหญ่เสียอย่าง ใครจะทำไม
ความเห็น (2)
เลี้ยงลูกเนื่อยกว่าสอนลูกศิษย์เป็นสิบๆเท่าครับอาจารย์
เห็นด้วยมากๆ ครับ
เพราะสอนลูกคนอื่น ไม่ต้องจ่ายตังค์ค่าเทอมให้
แต่สอนลูกตัวเอง ต้องจ่ายตังค์ค่าเทอมให้ด้วย
ฮา ฮา ฮา