เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา นำเครื่องมือผ่าตัดทางด้านศัลยกรรมกระดูกไปส่งให้กับโรงพยาบาลยะลา จริงๆแล้วบริษัทไม่ได้ต้องการให้พนักงานไปเสี่ยงภัย แต่ดิฉันเองอยากเจอลูกค้า อยากพูดคุยถามสารทุกข์สุกดิบ ว่าเป็นอย่างไร ซึ่งความรู้สึกดีๆที่ได้เจอแตกต่างจากการคุยทางโทรศัพท์ ก็เลยนำสินค้าไปส่งซะเอง
สนุกสนาน เฮฮากันพอสมควร มีเสียงเตือนมาจากด้านหลัง
“บ่ายสามโมงแล้วนะ ได้เวลากลับแล้ว ช้ากว่านี้จะได้กลับทางเรือแทนนะ”
“เรืออะไรคะพี่”
“เรือใบไงน้อง" เรียกเสียงฮาได้ทั้งห้อง หากเป็นเสียงหัวเราะที่แฝงด้วยอะไรบางอย่าง......
"รีบๆเถอะวันหลังค่อยมาใหม่”
พี่ๆเขาเดินมาส่งที่รถด้วยความเป็นห่วง
เฮ้อ......ไม่รู้เมื่อไหร่ภาคใต้จะสงบซะที
อยากฟังเสียงหัวเราะที่แฝงด้วยความสนุกอย่างแท้จริง