ตอนเที่ยงวันของวันที่ 4 กรกฎาคม 50 เกิดอาการครึ้มใจอยากเดินไปกินอาหารเที่ยงที่ห้างโลตัส คิดว่าจะไปหาแอร์เย็นๆกินอาหารอร่อย ๆ และหาหนังสือดีดีอ่านสักเล่ม ขณะที่เดินไปถึงสะพานลอย ก็เห็นคนส่วนใหญ่ข้ามถนนกันโดยไม่ใช้สะพานลอย เดินข้ามถนนกันไปคนแล้วคนเล่า ทำให้ดิฉันคิดว่าคนพวกนี้ไม่กลัวว่ารถจะชนหรืออย่างไรนะ และคนพวกนี้คิดอย่างไรกับการข้ามถนนโดยใช้สะพานลอย ถ้าสะพานลอยมันพูดได้มันคงอยากพูดว่า สร้างฉันมาเพื่อบังแดดให้เท่านั้นเหรอ เพราะไม่มีใครอยากข้ามถนนโดยใช้สะพานลอยเลย และขณะที่ดิฉันอยู่บนสะพานลอยนั้นเอง เหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เสียงแตรรถดังติดๆกันหลายครั้ง ทำให้ฉันต้องมองลงไปข้างล่าง เห็นกลุ่มวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งเดินข้ามถนน เกือบโดนรถชนแล้วไหมล่ะ เหตุเพราะความมักง่ายแท้ๆ ไม่อยากขึ้นสะพานลอยเพราะคิดว่าเสียเวลา และไม่ระมัดระวังตัว เวลาข้ามถนนกันก็หยอกเล่นกัน โดยไม่เกรงว่ารถจะวิ่งมาด้วยความเร็วหรือไม่ ขอให้ฉันสะดวกเป็นใช้ได้ อุบัติเหตุรถชนถึงได้เกิดขึ้นทุกวัน เนื่องจากคนเรามีความมักง่าย ชอบความสะดวก ไม่คำนึงถึงกฎจราจร หรือคนพวกนี้ต้องรอให้เกิดอุบัติเหตุแล้วถึงจะคิดได้ว่าฉันจะไม่ทำอย่างนี้อีกแล้วนะ
ไม่มีความเห็น