ประสบการณ์ที่ผ่านมา ของการทำหน้าที่เป็นนักส่งเสริมการเกษตร "นักพัฒนาทรัพยากรบุคคล / นักฝึกอบรม" ทำให้สอนและทำให้ได้เรียนรู้ถึง "คุณค่า...ของการปิดทองหลังพระ"
เรื่องมีอยู่ว่า.....วันหนึ่งดิฉันได้สนทนากับผู้บริหารท่านหนึ่ง ซึ่งท่านได้ให้ข้อคิดในเชิงแนะนำกับการทำงานของดิฉัน คือ ท่านอยากจะให้แสดงผลงานที่ทำมา เพราะสิ่งที่ดิฉันทำอยู่ตอนนี้นั้น เหมือนกับการปิดทองหลังพระ ไม่มีคนอื่นเห็น และไม่มีคนอื่นเข้าใจ ฉะนั้น เราจะต้องหาวิธีการเพื่อนำสิ่งที่เราทำมาเผยแพร่ให้คนอื่นได้รู้บ้าง? เพื่อตัวเราเองนะ
จากสิ่งนี้ทำให้ต้องกลับไปคิดและเปรียบเทียบถึง "วิธีการทำงาน... และสิ่งที่ตนเองทำอยู่นั้นเป็นเช่นไร?" ดังนั้น จึงได้เหลียวหน้าแลหลังและได้ข้อสรุปว่า "ทุกคนต่างมีวิธีคิด และทุกคนต่างมีเป้าหมายของตนเองที่แตกต่างกัน" สิ่งหนึ่งที่สามารถโยงใยให้มีกำลังใจก็คือ เพื่อน
ดังนั้น การเรียนรู้และพัฒนาตนเองที่เกิดขึ้น...เราก็มุ่งสู่การทำงานให้กับองค์กร ที่เรายึดภารกิจและหน้าที่ของหน่วยงานและของเพื่อนเป็นเป้าหมาย ส่วนผลงานที่เกิดขึ้นนั้น...สักวันหนึ่งคงเป็นที่ประจักษ์ได้...ถ้ามีกลวิธี ของ KM
สวัสดีอ.ศิริวรรณครับ ขอบคุณมากที่นำสิ่งที่ดีฯฯมาแบ่งปัน