บันทึก


สิ่งที่ได้นอกเหนือจากการเดินออกกำลังกาย

05.00น. ของวันที่ 1 กค.50 ตื่นขึ้นมา หลังจากที่รู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก ก็เลยบิดตัวไปมาแต่ก็ยังรู้สึกไม่ค่อยดีนัก จับได้จักรยานคันเก่า(ๆ)ที่จอดทิ้งไว้นานเต็มที ออกจากบ้านมุ่งหน้าไปยังแปลงทดลองเกษตรของศูนย์วิจัยพืชไร่ขอนแก่น กะว่าจะถีบให้ได้เหงื่อแล้วก็จะกลับ พอขึ้นเนินก่อนถึงประตูทางเข้าเล็กๆซึ่งมีระยะทางประมาณ100เมตรรู้สึกได้ทันทีว่าขาเริ่มปวด  จากที่สวมรองเท้าฟองน้ำ ปั่นจักรยานที่มีบันไดสำหรับปั่นหลุดออกเหลือแต่แกนเหล็กที่โผล่ออกมา เมื่อถีบไปเรื่อยๆ ไม่นึกเลยว่าจะรูสึกดีเหมือนกับไปนวดเท้ายังไงยังงั้นเลย ร่างกายเริ่มผ่อนคลาย จากอากาศยามเช้าที่เย็นสดชื่น ลมพัดตลอด ทำให้ยิ่งรู้สึกสดชื่นยิ่งขึ้น หรือจะเป็นเพราะวันนี้เมฆมืดครึ้มก็เป็นได้ ด้วยระยะทางโดยรอบประมาณ2-3กิโลเมตร มีแปลงทดลองอยู่เกือบเต็มพื้นที่ ต้นไม้เขียวชอุ่ม ทำให้มองไปทางไหนก็รู้สึกดีไปหมด เมื่อถีบไปถึงบริเวณที่มีก้อนหินลูกรังที่มีอยู่ที่ถนนยาวไปตามเส้นทางตลอดจึงหยุด และคิดขึ้นมาว่า น่าจะลองถอดรองเท้าเดินลองดูว่าจะรู้สึกยังไง หลังจากที่ถีบจักรยานมาพอสมควรแล้ว เมื่อคิดได้ดังนั้น ก็จอดจักรยานไว้ข้างต้นไม้ข้างทางพร้อมกับรองเท้าฟองน้ำ 1 คู่ คิดอยู่ในใจว่าคงไม่มีใครมาขโมยแน่ เพราะมองไปมาซ้ายขวา ก็มีเราอยู่แถวนั้นเพียงคนเดียว เริ่มต้นก้าวย่างไป ก้าวแรกรู้สึกเจ็บบ้างนิดหน่อยจากที่เคยแต่ใส่รองเท้านุ่มๆ พอก้าวต่อๆไปก็เริ่มดีขึ้น รู้สึกว่ามีความสุขอย่างบอกไม่ถูก จากที่เคยได้ยินมาว่าการนวดเท้า มีผลดีต่อสุขภาพไม่ว่าจะทางระบบต่างๆ เช่นระบบหายใจ ระบบขับถ่าย ระบบประสาทฯลฯ เดินไปได้ระยะหนึ่งก็เริ่มเห็นคน2-3คนมาเดิน-วิ่งออกกำลังกายคิดว่าคงเป็นคนในศูนย์ฯนั่นเองตอนนี้รู้สึกว่าจะไม่มีเราแค่คนเดียวอีกแล้ว แต่ก็นึกอยู่ว่าเขาจะคิดยังไงเมื่อเห็นเราเดินเท้าเปล่า แต่ก็ไม่คิดอะไรมาก ก็เดินต่อไปเรื่อยๆ ด้วยความที่เวลาเดิน ถนนลูกรังที่ประกอบไปด้วยหินกลมๆก้อนเล็กก้อนใหญ่สลับกัน ทำให้บางทีก็เดินลำบากเหมือนกัน ทำให้ต้องเดินช้าๆค่อยๆเดินไม่เช่นนั้น อาจทำให้เกิดการบาดเจ็บที่เท้าได้ แต่สิ่งที่ได้จากการที่ระมัดระวังนี่เอง มันเกิดสมาธิขึ้น เหมือนกับที่พระท่านสอนเดินจงกลม ทำให้เราจดจ่ออยู่กับสิ่งที่ทำก็คือการเดิน จึงนึกถึงคำสอนของพระที่เทศน์มาขึ้นมาว่า การดำเนินชีวิตของคนเรานั้น ให้ใช้สติ ก้าวเดินไปอย่างระมัดระวัง อย่าหุนหันพลันแล่น ชีวิตก็จะดำเนินไปด้วยดี และจากคำสอนแรกที่เกิดขึ้น คำสอนอื่นๆก็ตามมาเรื่อยๆ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น แค่การเดินธรรมดาๆ เหมือนพระตอนเช้าที่ท่านต้องเดินไปบิณฑบาตรทุกๆวัน

แต่ที่รู้แน่ๆก็คือว่า ถ้าเราได้มีเวลาอยู่กับตัวเอง บ้างก็จะทำให้เกิดความสงบ มีสมาธิ และสิ่งต่างๆทั้งหลายที่ไม่ได้คาดคิดก็จะพรั่งพรูออกมาโดยอัตโนมัติ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าคนอื่นจะเป็นเช่นนี้บ้างหรือไม่

 

คำสำคัญ (Tags): #ธรรมะยามเช้า
หมายเลขบันทึก: 107766เขียนเมื่อ 1 กรกฎาคม 2007 11:14 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 19:16 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท