สวนยางใจดี...กับวิถีของคนเลี้ยงวัว

       ตั้งแต่เริ่มเข้าสู่ฤดูทำนามานี้ได้พบเห็นวิถีชีวิตของคนเลี้ยงวัวที่แปลกหูแปลกตาไปเยอะ

       เห็นการทำนาที่ง่ายแสนง่าย แต่การเลี้ยงวัวกลับยากแสนยาก

       ยากเพราะหาที่เลี้ยงไม่ได้  เพราะการทำนาซิ่ง... ติดชิ่ง... วับ .. เข้ามาแทนที่  คนเลี้ยงวัวจึงต้องหาทำเลเหมาะ ๆ หรือหาแปลงหญ้างาม ๆ  ไว้เลี้ยงวัว

       ทำเลเหมาะๆ ทุกวันนี้ก็หายาก็เหมือนงมเข็มในมหาสมุทร ที่ทุกแปลงมีรั้วกั้น ที่สาธารณถูกบุกรุกจนไม่เหลือเค้าลางของความเป็นป่า

       ส่วนแปลงหญ้าก็มีน้อยนิด เพราะไม่กล้าสละที่นามาปลูกหญ้าเลี้ยงวัว 

       ที่ทำได้ง่ายก็อาสาขอไปตัดไปเกี่ยวหญ้าตามสวนยาง สวนยูคาฯ ไร่อ้อย ไร่มันสำปะหลัง

       อย่างเช่นหญ้าในสวนยางพาราของลุงน้อย ที่บ้านหนองเกาะ ที่ใจดี ป่าวประกาศให้ชาวบ้านไปเกี่ยวหญ้าที่สวนยางพาราของตัวเองได้ไม่จำกัด

     

               สวนยางพาราที่ว่านี้ไม่มีการไถกลบหญ้าหรือดายหญ้าให้โล่งเตียนเหมือนสวนยางคนอื่น ไม่มีการไถยกร่อง  ด้วยกลัวว่าร่องจะทำให้น้ำไหลเร็วและแรง หน้าดินเสื่อมและดินเก็บน้ำไว้ไม่ทัน

      แต่ถ้าเกี่ยวไปเฉพาะหญ้า ก็จะทำให้หน้าดินยังมีพืชหลุมดิน ความชุ่มชื่นก็ยังคงเหลือ ยางพาราก็โตวันโตคืน

      ทุกวันนี้สวนยางของพ่อน้อยจึงมีคนคอยมาทำความสะอาด คอยเก็บกวาดสวนยางไม่ขาดสาย