นักเรียนคิดถึงแม่

        ดิฉันเป็นครูประจำชั้นไได้สังเกตเด็กหญิงในห้องมีพฤติกรรมไม่คุยไม่เล่นกับใครซึมเศร้า  เวลาพักกลางวันรับประทานอาหารเสร็จแล้วก็จะเข้าห้องสมุดอ่านหนังสือเพียงคนเดียว  ดิฉันไปสอบถามเพื่อนในห้องก็ไม่ทราบสาเหตุจึงให้นักเรียนทั้งห้องเขียนเรียงความในชั่วโมงภาษาไทยเขียนเรื่องอะไรก็ได้พร้อมกับตั้งชื่อเรื่องเอง ดิฉันได้อ่านเรียงความเด็กคนหนึ่งเรื่อง "แม่ของฉัน" เธอเขียนบรรยายถึงแม่ได้กินใจคนอ่านมากเนื้อความเธอผูกพันกับแม่มากคิดถึงแม่จนไม่อยากทำอะไร(แต่เรื่องการเรียนเธอเป็นคนที่ใฝ่รู้ใฝ่เรียน)พ่อกับแม่ทำงานที่กรุงเทพฯเธออยู่กับป้า  ดิฉันเรียกเธอมาคุยเป็นส่วนตัวคุยด้วยทุกวันและจะให้สตางค์ไว้โทรหาแม่เธอดีใจมากถ้าดิฉันเห็นเธอซึมเศร้าอีกก็จะให้เธอโทรไปหาแม่เธอจะมีชีวิตชีวามาทันที  ตั้งแต่นั้นมาเธอกลายเป็นเด็กที่ร่าเริง  เล่นคุยกับเพื่อน  การแก้ปัญหาของเธอถ้าคิดถึงแม่จะเข้าห้องสมุดเพื่ออ่านหนังสือผลจากการอ่านหนังสือทำให้เธออ่านหนังสือได้คล่องกว่าเด็กคนอื่นในห้อง  ทุกวันนี้ดิฉันไม่ต้องให้เงินเธออีกแล้วเพราะแม่ของเธอซื้อโทรศัพท์มือถือให้แล้ว

          จากตัวอย่างเรื่องเล่านี้ดิฉันอธิบายให้นักเรียนให้ห้องฟังว่าทุกคนมีปัญหาด้วยกันทั้งนั้นปัญหาทุกปัญหาแก้ได้มีอะไรให้มาปรึกษาครูอย่าทำตัวเกเรไม่ตั้งใจเรียน  การเรียนเท่านั้นจะทำให้ชีวิตของเราดีขึ้นคนมีความรู้จะอยู่ในสังคมได้อย่างสงบสุข