ซีบีที ที่หลวงพระบาง
หลวงพระบาง เพชรแห่งแม่น้ำโขง
โขงขุ่นโค้ง ทอดเลี้ยว เกี่ยวประสาน
พี่น้อง ลาว-ไทย ได้ผูกพัน
จึ่งมาพานพบกัน วันยินดี
“ซีบีที” เหนือ-อีสาน –ใต้ มาบรรจบ
ดั่งพี่น้องได้ค้นพบ ซึ่ง “วิถี”
“การท่องเที่ยวชุมชน” เมืองลาวนี้
งามเหลือที่เกินกว่าคำพรรณนา
“ดอกไม้” แห่งเมืองลาว พราวสวรรค์
หอมอบอวล หวนให้ฝัน ดั่ง“ดวงจำปา”
งามงดงาม ผุดผาด อาบท้องฟ้า
งามยิ่งกว่า แดนสวรรค์ อัญมณี
“การท่องเที่ยว” จงพิทักษ์และปกป้อง
ให้ “หินงาม” ผุดผ่องไม่อับเฉา
ดั่งมี “ไข่”ในหินงามจงบางเบา
เอื้ออาทร ปัดเป่า สิ่งราคี
การท่องเที่ยวคือคุณค่าอันยิ่งใหญ่
แม้จะเปรียบ...เทียบได้กับ “หนังสือ”
เหมือนอ่านโลก อ่านชีวิต อ่านฝีมือ
ศิลปกรรมเลื่องชื่อแห่งโลกา
หมู่เฮาเหล่า “ซีบีที” จึงร่วมสร้าง
ไม่อ้างว้าง รวมพลัง ให้ก้องฟ้า
เรามิหวังชื่อเสียงหรือ “เงินตรา”
พวกเราท้า ให้โลกรู้ ...เราคือ “ซีบีที”
วรา ลักษณา
ในวันที่ถูกทอดทิ้ง 7 มิถุนา 50
ริมฝั่งน้ำคาน หลวงพระบาง
ความเห็น (1)
โห...เล่ามาเป็นกลอนเลย