ปาน

สวัสดี เพื่อนสมาชิก Km.ไม่ได้เข้ามาเสียนาน พักนี้หาเวลาว่างยากมาก อ.3เชิงประจักษ์เป็นเหตุ ก็นั่งพิมพ์แผนการเรียนรู้ 66 แผนกว่าจะได้นอนแต่ละวัน ก็ตี 3 ตี 4 ทุกวัน เช้าไปสอนนักเรียนอีก สมองเบลอไปหมด ก็ยังสู้อยู่ เกือบหมดแรงแล้วละ วันนี้อยากเล่าประสบการณ์สมัยเด็กๆที่พฤติกรรมที่ไม่ค่อยดี เรียกว่ากรรมไม่เจนตนาก็ได้ ในตอนบ่ายของวันหนึ่ง พวกเราเด็กๆหลายคนเล่นกันตามประสาของวัยเด็กตอนนั้นอายุก็ประมาณ 6-7ขวบเห็นจะได้ พวกเราก็จับแมวมาผูกขารวบขาหน้าผูกติดกัน และขาหลังผูกติดกันด้วยยางวงเสร็จแล้วพวกเราก็นำถุงกระดาษสวมหัวแมวไม่ให้มันมองไม่เห็น(ใจร้ายมาก) จากนั้นก็ใช้ไม้ตีแมวก็จะวิ่งไปชนเสาเรือน เป็นที่สนุกสนาน จนกระทั้งแมวได้รับบาดเจ็บที่ขา

จากวันนั้นถึงวันนี้เป็นเวลาเกือบ 50 ปี ภาพเหล่านั้นยังไม่จากหายยังวนเวียนอยู่ในใจไม่รู้ลืม ยามใดที่มีอาการปวดขาปวดเข่า ภาพของแมวตัวนั้นยิ่งกระจ่างชัด ผู้ก่อกรรมย่อมได้รับกรรมเป็นสัจธรรมที่มิอาจหลีกเลี่ยงได้ ประสบการณ์ที่ได้ถ่ายทอดนี้อาจเป็นเรื่องไร้สาระที่ได้สาระ ได้แง่ที่ว่าการกระทำใดๆก็ตามทีหากทำกรรมดีผลจะส่งไปในทางที่ดีถ้าทำกรรมในทางที่ไม่ดีผลกรรมก็จะส่งไปในทางตรงข้ามกับกรรมดี เหนื่อยวันนี้พรุ่งนี้ก็หาย ทำให้เต็มที่ทำวันนี้ให้ดีที่สุดให้กำลังใจตัวเองแล้วเราก็จะมีกำลังในการต่อสู้ต่อไป