ความขัดแย้ง
อาทิตย์ก่อนเกิดบรรยากาศครุกรุ่นในโรงเรียน เลยส่งจดหมายออกไป
ทุกคนต่างก็มีมุมของตน กรอบคิดของตน การจะหลุดกรอบได้นั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเพราะเราต่างถูกตั้งโปรแกรมมานานแสนนานตั้งแต่เกิด จากพ่อแม่ จากสภาพแวดล้อมการเลี้ยงดู จากครู จากเพื่อน จากแฟน จากสื่อ จากวัฒนธรรม จาก.................ฯลฯ ถ้าจะมองในมุมของศาสนากรอบนี้ยิ่งติดตัวเรามาอย่างข้ามภพข้ามชาติ
แต่ไม่ว่าอย่างไรพี่ก็เชื่อในการเปลี่ยนแปลง ทุกคนเปลี่ยนแปลงได้ถ้าเราเริ่มคิดที่จะเปลี่ยนแปลง
แต่ทำไมฉันถึงต้องเปลี่ยนแปลง ฉันเป็นอย่างนี้ก็ดีอยู่แล้ว มีความสุขดีแล้ว เผอิญว่ามีน้อยคนมากที่มีความสุขอย่างแท้จริงและความสุขนั้นกลับยังไม่ใช่จุดหมายที่แท้เสียอีก
เราต่างเป็นเพื่อนร่วมทุกข์
เราจะผ่านพ้นสิ่งนี้ไปได้อย่างไร พี่คิดว่าประการแรกคือการทำความเข้าใจ
เข้าใจใคร? เข้าใจตนเอง เข้าใจผู้อื่น
แล้วเราจะแก้ไขความขัดแย้งนี้อย่างไร? พี่เสนอว่าโดยเบื้องต้นกลับมามองที่ตนเอง มันเกิดเรื่องนี้ขึ้นได้อย่างไรถ้าส่วนไหนคิดว่าเป็นความผิดของเรา อาจเริ่มต้นด้วยการขอโทษ ส่วนไหนที่เราคิดว่าเราเป็นผู้ถูกกระทำ พี่อยากให้ลองใช้วิธีที่ใช้ในสังฆะของท่านติช นัท ฮันห์ พี่ปองเพิ่งพูดในที่ประชุมเมื่อวันพฤหัสฯ(นี่อาจเป็นนิมิตรหมายที่ดีที่เรื่องนี้ได้ถูกพูดขึ้นในวันที่เป็นปัญหาพอดี)
คงไม่ใช่เรื่องง่ายที่เราจะเป็นผู้เริ่มต้น ทั้งๆที่เรากำลังรู้สึกว่าเราเป็นผู้ถูกกระทำ(น่าแปลกที่เมื่อเกิดปัญหาทุกคนจะคิดว่าเราเป็นผู้ถูกกระทำ) แต่นั่นก็กลับจะเป็นเรื่องท้าทาย สิ่งนี้ไม่ใช่เป็นเพียงเรื่องงานไม่ใช่เป็นเพียงเรื่องความสัมพันธ์ แต่เป็นเรื่องการเติบโตด้านในเรื่องอย่างนี้ยังคงต้องเกิดขึ้นกับเราไปอีกตลอดชีวิต ในเหตุการณ์อื่นกับคนอื่นๆ พี่อยากให้ลองใช้เหตุการณ์ครั้งนี้เป็นบททดสอบ
พี่เชื่อว่าทุกคนเปลี่ยนแปลงได้ ทุกคนต่างมีความปรารถนาดี แต่ด้วยกรอบคิดของเราทำให้เราเหมือนถูกม่านบังตา
ถ้าเรายังผ่านเรื่องนี้ไปไม่ได้ ก็เป็นเรื่องปกติอยู่เองที่เรื่องการก่อการร้ายยังจะต้องเกิดทั้งใน ๓จังหวัดภาคใต้ ในอิรักและทั่วทุกจุดในโลก
ความขัดแย้งที่เกิดขึ้นในตัวเราและกับผู้คนรอบข้าง เป็นเพียงสมรภูมิย่อส่วนของสงครามและความขัดแย้งระดับโลก
เมื่อเราคลี่คลายตนเอง ก็จะทำให้ปัญหาของโลกคลี่คลายไปด้วย
นี่คือความเชื่อของพี่ความเห็น (2)
"กรอบของฉันช่างยากเย็นนัก เพราะเค้าอยู่กับฉันมาตั้งแต่ฉันเกิด ฉันเป็นเด็ก ฉันโต จนฉันทำงานฉันเลยรู้สึกคุ้นชินกับมัน" แต่ฉันพยายามหลุดจากกรอบแต่ทุกครั้งมันเหมือนได้ยินเสียงกระซิบมาตลอดว่าอย่าจากฉันไป แต่ครั้งนี้หล่ะกรอบกับฉันต้องจากกันซะที การเริ่มต้นใหม่ของฉันไม่รู้จะสวยงามหรือไม่แต่ฉันจะตั้งใจกับมัน
สดับ รับฟังค่ะ ไม่มีอะไรจะแสดงความคิดเห็นจะมีก็เรื่องเดียว รูปพี่ย่งหล่อเกินไปค่ะ ..อิอิ