ข้อคิดดี ๆ
พระอาจารย์ประสงค์ ปริปุณฺโณ จากวัดป่าชิคาโกท่านกรุณา เทศน์เล่าให้ฟังพระอาจารย์เริ่มเรื่องด้วยคำถามว่า ถ้ามีหมาเน่าลอยน้ำมาติดที่หน้าบ้านของเรา เราจะทำยังไง ทุกคนตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า ให้เอาไม้เขี่ยมันออกไปพระอาจารย์ก็ถามต่อว่า เขี่ยเสร็จแล้ว หมาเน่าลอยไปแล้ว ไม้นั้นเราทำยังไง ทุกคนก็ตอบเป็นเสียงเดียวกันอีกว่า ก็ต้องโยนทิ้งไปคราวนี้พระอาจารย์ก็บอกว่า นั่นแหละ...มีคนบางพวก ไม่ยอมทิ้งไม้เขี่ยหมาเน่านั้นไปเฉยๆ ไม่รู้เสียดายอะไร ทั้งๆที่รู้ว่าเหม็นแต่ก็หยิบกลับขึ้นมาดมอยู่เรื่อย ไม้เขี่ยหมาเน่าๆเหม็นๆน่ะพระอาจารย์เล่าเรื่องจบเพียงแค่นี้ ทิ้งไว้เป็นปริศนาธรรมให้เอามาคิดต่อ... เห็นด้วยกับฉันมั้ย...คนที่รู้ทั้งรู้ว่าไม้เหม็นแต่ก็ยังเก็บมาดมอยู่ได้เนี่ย...ไม่โง่ก็โรคจิตนะ
: - : - : - : - : - : - : -
เคยเป็นบ้างมั้ย เวลามีใครมาทำให้เราโกรธ จนเรื่องต่างๆ เหตุต่างๆที่ทำให้เราโกรธมันดับไปหมดแล้ว แต่เราก็ยังเก็บมาคิดมาแค้นอยู่นั่นแหละ ไม่รู้เสียดายอะไร ทั้งๆที่รู้ว่าทำให้เป็นทุกข์ แต่ก็เก็บความคิดแค้นมาเผาใจอยู่เรื่อยๆ หรือไม่ต้องเรื่องโกรธก็ได้... เรื่องอะไรๆที่มันผ่านไปแล้ว แต่หลายครั้งเราก็ยังเก็บโน่นเก็บนี่มาคิด มากังวล มาเสียใจอะไรก็แล้วแต่ ฉันคนหนึ่งล่ะที่เคยเป็น แล้วฉันก็คิดว่าทุกคนก็คงเคยเป็น คราวหลังถ้าเป็นอีกลองบอกตัวเองสิว่า...แน่ะ... หยิบไม้เขี่ยหมาเน่ามาดมอีกแล้วนะเรา
คนที่รู้ทั้งรู้ว่าไม้เหม็นแต่ก็ยังเก็บมาดมอยู่ได้เนี่ย...ไม่โง่ก็โรคจิตนะ ดูซิว่ายังจะอยากเก็บไม้เหม็นๆไว้ดมอีกมั้ย
> มะโน มอบพระผู้ เสวยสวรรค์
> แขน มอบถาวยทรงธรรม์ เทอดหล้า
> ดวงใจ มอบเมียขวัญ และแม่
> เกียรติศักดิ์ รักข้า มอบไว้ แก่ตัว
ความเห็น (4)
- บางทีก็พยายามจะลืมนะ แต่ก็ลืมไม่ลง อาจเป็นเพราะว่า มีเรื่องให้คิดอยู่เรื่อยๆ
- ยิ่งช่วงนี้เกิดเหตุไม่ดีอยู่ด้วย (อุบัติเหตุ)
- ต่อไปจะ นึกว่า หยิบไม้เขี่ยหมาเน่ามาดม
- จะได้ไม่คิดมากอีก
สวัสดีครับ
เอาไม้เขี่ยหมาไปจากหน้าบ้านเรา แล้วหมาเน่าไปอยู่หน้าบ้านใคร
ไม้เหม็นก็ติดอยู่บ้านเรา แล้วเกิดไม้เหม็นที่หน้าบ้านคนอื่นๆด้วยหรือเปล่า
โกรธเกิดแบบลูกโซ่เลยครับ
+ สวัสดียามเช้าค่ะ...
+ มาหาข้อคิดระงับความโกรธด้วยคนค่ะ....
+ ปกติเป็นคนไม่ค่อยจะโกรธใคร...4-5 ปีที่ผ่านมาจำไม่ได้เลยว่าโกรธใครบ้าง...
+ ขนาดมีใครบ้างคนมาชี้หน้า แช่ง ด่า(เพียงเพราะตัวเราทำตามหน้าที่ทำให้ต้องมีการปรับเปลี่ยนหน้าที่ของเขาจากสอน ป.4-6 มาสอนป.1 การไม่ยอมรับข้อเท็จจริง จึงเกิดอารมย์)...ยังไม่โกรธเลย...นึกย้อนกลับไปแล้วภูมิใจจัง..ป้าอายุ 50 มาด่าเด็กอายุ 35 แต่เด็กไม่โกรธ ขำ ๆ ค่ะ ฮา ๆ เอิ้ก ๆ
+ แต่โมโหนิด ๆ พอมี...พอตั้งสติได้ก็...ปล่อยให้หายไปจากห้วงคำนึง
+ อาจเป็นเพราะเหตุการณ์ของ 3 จังหวัดแดนใต้ ก็ได้...ทำให้เราอยากใช้ชีวิตที่มีอย่างมีสติที่สุด...เพราะชีวิตไม่แน่นอน