พยาบาลปฐมภูมิกับความจริงที่รับรู้
ช่วงนี้มาใช้ชีวิตคนทำงานตามปกติ คือนำนักศึกษาไปฝึกปฎิบัติการพยาบาลชุมชน เป็นเสี้ยวหนึ่งของชีวิตการเป็นนักศึกษาพยาบาลที่ได้มีโอกาส เรียนรู้เรื่องของชีวิตและสุขภาพของผู้รับบริการซึ่งใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่ที่บ้าน ด้วยหวังว่าจะช่วยให้เข้าใจผู้รับบริการมากขึ้นในความเป็น คน ครอบครัว ชุมชน เห็นผู้รับบริการที่โรงพยาบาลแล้วเชื่อมโยงชีวิตเหล่านั้นได้กับ เบื้องหลัง ประสบการณ์ ความคิด ความคาดหวัง วิธีการเผชิญกับปัญหาและความเจ็บป่วย รวมถึงพลังความสามารถที่เขามี การเลือกทำงานที่ใดหลังจบเป็นการตัดสินใจของบัณฑิตเอง
ชุมชนชนบทที่เคยเรียบง่าย มีรั้วรอบขอบชิดในแต่ละบ้านมากขึ้น ไม่แตกต่างจากรั้วบ้านในเมือง สัมพันธภาพยังคงเดิมเนื่องจากเป็นคนคุ้นเคย สิ่งที่เกิดขึ้นคือความไม่ปลอดภัย คนที่ไม่รู้จักมาของเข้าบ้าน มาดูแก็ส ตู้เย็น ของเข้าห้องนำ ออกไปพร้อมสมบัติบางอย่างของเจ้าของบ้านที่วางไว้ มาซึ้อของในร้านกลับไปพร้อมกับกระเป๋าเงินของเจ้าของร้าน คนในชุมชนต้องระวังตัวมากขึ้น
นี้คือความจริงที่เกิดขึ้น ความไม่มั่นคงปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สิน ที่ต้องระวังมากขึ้น ดังนั้นความสัมพันธ์ที่ต่อเนื่องซึ่งเคยร่วมงานกันมาจะเป็นรากแก้วที่สำคัญสำหรับ ความไว้วางใจ ความร่วมมือ ร่วมใจในการพัฒนาสุขภาพร่วมกัน เป็นสิ่งซึ่งเรามีอยู่แล้วกับชุมชนแต่ที่สำคัญคือการสานต่อ เพราะสิ่งนี้คือความเป็นองค์รวมจริงๆ
เห็นด้วยไหมคะ
ความเห็น (6)
สวัสดีครับ พี่ดม....ครับ ผมสมพงศ์ ครับ ตอนนี้อยู่สถาบันส่งเสริมวิสาหกิจชุมชน ....กรุงเทพฯครับ
ตอนความคิดเห็นเรื่องการสานต่อความคิดเรื่องการพัฒนา และสุขภาพชุมชน เป็นสิ่งที่ต้องสร้าง นักวิสาหกิจชุมชนขึ้นมาให้เกิดมีก่อนครับ (สภาผู้นำก็เป็นคณะผู้ก่อการดีทั้งของชุมชน)มาคุยกันเรื่องของปัญหาของชุมชน เก็บข้อมูลความจริงมาคุยกัน โดยใช้แผนแม่บทชุมชน เพื่อกำหนดทิศทางของหมู่บ้านและตำบลครับ .......แต่ให้เป็นอิสระทางความคิดครับ
ยินดีที่ได้รับข่าวคราว และทำงานที่ได้เลือกแล้ว
โชคดีค่ะ
อุดม พานทอง
ขอบคุณ อ. umi มากค่ะ เป็นการเรียนรู้จากความจริงว่าคนห่างธรรมเป็นอย่างไร เราจะดูแลตนเองและชุมชนอย่างรู้เท่าทันมากขึ้น
สวัสดีค่ะ
หิ่งห้อยกลางป่า
เข้ามาทายทัก อยากรู้จักเครือข่ายพยาบาลที่ปฏิบัติงานในระดับรากหญ้า แต่ทว่าจิตใจสูงส่ง ยิ่งได้อ่านก็ยิ่งรู้ว่า หากคิดได้ ทำได้ เช่นคนทำงานในเครือข่ายพยาบาลชุมชนคนปฐมภูมิ หลายท่านที่ร่วมแลกเปลี่ยนที่นี่ ที่เห็นสุข เห็นทุกข์ "เพราะเห็นธรรม" บางทีคนที่มีตำแหน่งหน้าที่มีเกียรติสูงส่ง แต่จิตใจกับตรงข้ามมีไม่น้อยทีเดียวเนอะ อาจารย์
เป็นเรื่องบุญ บารมีของแต่ละคน ที่จะเลือกเอาหรือเลือกสละ หากมองถึงความพอเพียงของแต่ละคนอาจให้นิยามที่ต่างกันกัน แม้นจะอ่านตำราเล่มเดียวกัน เห็นต้นแบบคนเดียวกัน อยู่ที่การเลือกรับและจิตเดิมว่าเป็นอย่างไร อ่านหนังสือเล่มเดียวกัน จิตนาการต่างกัน การกระทำจึงต่างกันค่ะ
พอในสิ่งที่ยังไม่ (บางครั้งสิ่งที่มีแล้วก็คิดว่ายังไม่มี...สิ่งที่ยังไม่มีมักคิดว่ายังขาดสิ่งนั้น)
จัดการให้ดี ในสิ่งที่มีให้พอ (จะได้ไม่รบกวนธรรมชาติ ซึ่งผลิตวัตถุสิ่งของ)
สร้างเสริม เติมต่อ ในสิ่งที่พอให้ดี (ซ่อมแซม นำกลับมาใช้ ดัดแปลงให้ให้เหมาะสม)
เสริมต่อประโยชน์มี ในสิ่งที่ดีให้เพียงพอ (สำหรับตนเอง และครอบครัว )
สานประโยชน์ต่อในสิ่งที่เพียงพอให้พอเพียง (การแบ่งปัน เผยแพร่ ให้เกิดประโยชน์สูงสุดตามที่จะเกิดได้ )
ศานติธรรม ทำความถูกต้องเพื่อสันติสุข สู่ชีวิตและชุมชน
ทำความถูกต้องเพื่อชีวิตและชุมชน สู่สันติสุขร่วมกัน
ด้วยความสมดุลที่งดงาม ทรงธรรมะแห่งอาชีพให้บริสุทธฺ์ เข้าสู่ยุคการนำสิ่งที่เรียนรู้ไปใช้ให้เกิดประโยชน์แก่เพื่อนมนุษย์ เพื่อสันติสุขร่วมกัน
จะเหมาะไหม จะเห็นสมควรไหม เอาก็ได้ไม่เอาก็ได้นะ
เจริญธรรม สำนึกดี
ยาดมเอง