ทำงานต่างแดน


ทำงานต่างแดน

ไม่เคยคิดเลยว่า ตัวเองจะได้มาทำงานต่างแดน เหมือนฝันจริงๆ แต่พอใกล้ต้องมา ก้อเริ่มกลัว จริงๆ มาแป๊ปเดียวก้อน่าจะดี เหมือนมาเที่ยว แต่ถ้าต้องมาอยู่นานๆ มันไม่เหมือนกัน เหมือนฝัน(ร้าย)มากกว่า. ถ้ามาเที่ยว ก้อคิดแต่จะเที่ยว มากับเพื่อนๆ ก้อสนุกดี เที่ยวอย่างเดียว แต่พอต้องมาอยู่ ต่างบ้านต่างเมือง อยู่คนเดียว ก้อเริ่มไม่สนุกแล้ว เขาบอกว่าไม่ต้องกลัวหรอก มิวนิค/เยอรมัน คนไทยอยู่เยอะ มาอาทิตย์แรกไม่เจอคนไทยสักคน เฮ้อ....

ออกจากกรุงเทพ ประมาณบ่าย บิน 12 ชั่วโมง มาถึงก้อเรียก taxi เลย แพงช่างมัน โดนไปเกือบ 70 ยูโร ขนาดโรงแรมอยู่ใกล้ city center เลยนะเนีย ถึงโรงแรม check in เสร็จ ก้อเกือบสี่ทุ่มแล้ว นอนก้อไม่หลับ แต่พรุ่งนี้ต้องไปทำงานตอนเก้าโมง ไม่ต้องพักหรือ jet lag กันเลย  office อยู่ไหนก้อไม่รู้ adventure สุดๆ พูดเยอรมันก้อไม่ได้ ภาษาอังกฤษก้อไม่ดี ชีวิตตัองสู้จริงๆ

วันแรกไป ก้อไม่ได้ทำอะไรมาก หัวหน้าให้หนังสือมาอ่าน 1 เล่ม (ต้องอ่านให้จบภายใน 1 อาทิตย์) พร้อมกับงานอีกนิดหน่อยซึ่งเราไม่รู้เรื่องเหมือนเดิม เพราะง่วงนอนมากๆ กลับจาก office ไม่รู้จะไปไหนดี ข้าวเย็นจะกินอะไรดี อากาศก้อหนาว ยังโชคดีไม่มีหิมะ ก้อเลยมาเดิน supermarket Tengelmann ข้างโรงแรมมาเจอ ยำยำรสเป็ด,รสต้มยำกุ้ง โชคดีจริงๆ รอดตายแล้วเรา แพงกว่าเมืองไทยก้อช่างมันดีกว่าไม่มีกิน ห่อนึงก้อประมาณ 0.4-0.5 ยูโร ก้อ 20 กว่าบาทนั่นแหละ อย่าไปคิดมาก อย่าไปคิดเป็นเงินบาทไม่งั้นซื้ออะไรไม่ได้สักอย่าง

อาทิตย์แรกผ่านไปโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย เหมือนไม่มีสติ รอให้ถึงเสาร์ อาทิตย์เร็วๆ เพราะอยากนอนให้อิ่ม ง่วงนอนทุกวันเลย บ่ายสี่โมงก้อมืดแล้ว เหมือนสักหนึ่งทุ่มบ้านเราเลย ต้องปรับตัวใหม่ หลายอย่างเลย

วันก่อนไปวัดไทย มีงานทอดผ้าป่า ทำบุญเปิดวัด ดีใจจังคนไทยไปเยอะมากๆ ตอนขากลับ เจอคนไทยเอาขนมไทยมาขาย ก้อเลยซื้อมา เป็นขนมเปียกปูน อยู่เมืองไทย ก้อน่าจะ 5 หรือ10 บาท อยู่นี่ 4 ยูโร ก้อเกือบ 200 บาทนั่นแหละ ไม่เป็นไร อยากให้เขาขายได้เลยซื้อ แต่ซื้ออันเดียวนะ ไม่มีตังค์เยอะหรอก

ไม่น่าเชื่อ เวลาผ่านไป ไวเหมือนโกหกจริงๆ ไปๆมาๆ ก้อ 6 เดือนเข้าไปแล้ว เหลืออีก 6 เดือนก้อจะได้กลับเมืองไทยแล้ว (ก้อกลับไปพักนะ แล้วค่อยมาใหม่อีกที) อยู่นี่ต้องทำอะไรเองหมด ซักผ้าเอง รีดผ้าเอง อยู่เมืองไทย มีคนทำให้ ตัวละ 5 บาทเอง ล้างจานเอง น้ำก้อเย็นม๊ากมาก ทำจนมือด้านหมดแล้ว ที่มือด้านเนี่ย นอกจากทำงานบ้านเองแล้ว ก้อเพราะจับมือกับฝรั่งด้วย เพิ่งรู้ว่าต้องจับกันทุกวันตอน say hello, good morning, guten morgen ก้อเลยจับมันเข้าไป จับมือบ้าง เอาแก้มชนกันบ้าง ชนขวาที ซ้ายที หลังๆขี้เกียจชนแล้ว แกล้งทำเป็นไม่รู้ธรรมเนียมดีกว่า ไม่ใช่กลัวหน้าจะด้านเหมือนมือหรอกนะ เพราะหน้านะด้านอยู่แล้ว มีเรื่องหน้าแหกไม่รู้กี่ร้อยพันเรื่อง ก้อคนมันไม่รู้นี่นา ที่ขี้เกียจชนแก้มเพราะบางทีหนวดมันทิ่มหน้า เจ็บ แต่ถ้าหล่อกัอโอเค...

อยากรู้เรื่องหน้าแตกไหม มีเยอะ ไว้จะเล่าให้ฟัง เผื่อถ้ามานี่จะได้ไม่หน้าแตกซ้ำอีก

 ที่จริงแล้ว วันนี้คนอื่นๆใน project เดี่ยวกัน เขาไป usa กันหมดแล้ว แต่เราคนไทยต้องทำวีซ่า (คนอื่น เขาเป็นเยอรมัน หรือไม่ก้อ us citizen) สั่งไป ก้อไปได้เลย แต่เราไม่ได้ ต้องรอ ไม่รู้เมื่อไหร่ Agency ช่วยไม่ได้ ต้องทำเองทั้งหมด คงไม่ต้องไปแล้วล่ะถ้าเป็นแบบนี้ แล้วจะทำอะไรดีล่ะเนี่ย ขอกลับเมืองไทยก้อไม่ได้ อยู่นี่ก้อ... จะทำอะไรได้ล่ะ ไม่รู้ต้องทำไงแล้ว...

หมายเลขบันทึก: 100810เขียนเมื่อ 5 มิถุนายน 2007 00:46 น. ()แก้ไขเมื่อ 29 พฤษภาคม 2012 11:09 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (1)

อยากไปทำงานแต่ภาษาก็ไม่ได้ได้แต่งูๆปลา๐ไม่รู้จะทำยังไงเงินก็ไม่มีเซงกะชีวิตจิงๆ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท