อนุทิน 70003

๗๒.ความทรงจำและการดำเนินชีวิตด้วยด้านที่ไม่เคยชิน

วันนี้ทั้งพายุและฝนตกกระหน่ำอย่างหนักตั้งแต่ยังไม่ ๒ ทุ่มกระทั่ง ๓ ทุ่มกว่า น้ำท่วม ไฟดับ ต้นไม้สองข้างทางเข้าหมู่บ้านล้มระเนน ได้อาศัยรถน้องๆไปส่งถึงที่พัก พอเข้าที่พัก ทั้งภายนอกและในห้องพักไฟดับหมด จนปัญญาที่จะควานหาเทียน ไฟฉายก็ถ่านหมดแล้ว แสงสว่างแบบชั่วคราวหากจำเป็นก็ต้องกดเอาจากโทรศัพท์มือถือ ผมเลยทดลองอยู่อย่างคนตาบอด ยืนทบทวนความทรงจำ จากนั้นก็เดินช้าๆไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แขวนเสื้อผ้าให้ถูก อาบน้ำ คลำหาแปรงสีฟัน หลอดยาสีฟัน บีบใส่แปรงโดยใช้จินตนาการและความรู้สึกทางการสัมผัส อาบน้ำเสร็จแล้วไฟก็ยังไม่มา นอนบนเก้าอี้พับก็ร้อน ผมเดินไปหยิบกีตาร์มาเล่น เล่นไม่ได้อีก เล็บยาว เดินไปหามีดตัดเล็บ จากนั้นหาถุงพลาสติกมารองแล้วนั่งตัดเล็บทั้งสองมือ เล่นกีตาร์ร้องผิดๆถูกๆเพราะไม่ได้เล่นนานจนลืมเนื้อเพลง ร้องจนลืมความร้อนอบอ้าว กระทั่งกว่า ๑ ชั่วโมงไฟจึงมา รีบเข้าไปดูให้รู้ว่าใช้แปรงสีฟันถูก และการตัดเล็บในความมืดก็ใช้ได้ทีเดียว