อนุทิน 63317

๔๕. ความงดงามและการเติบโตภายในของเด็ก

น้องสาวคนเล็กของผมมีลูกชายคนหนึ่ง พ่อของเขาเป็นนายตำรวจ ตอนนี้อายุย่าง ๙ ขวบ เมื่อยังเด็กนั้นเขาไม่เปิดตัวเลย คุ้นเคยและเป็นมิตรแต่กับพ่อแม่ เล่นเกมส์และดูการ์ตูนจากคอมพิวเตอร์จนมีทักษะคอมพิวเตอร์มากแต่ขาดทักษะปฏิสัมพันธ์กับคน มาเมื่อปีที่ผ่านมาก็เริ่มพูดและร่าเริงทั้งกับคนรอบข้างในทุกกิจกรรมรอบตัวราวกับเป็นอีกคนหนึ่ง ใบหน้ายิ้มรื่นบอกถึงความเป็นเด็กพื้นจิตใจดีอยู่ตลอดเวลา เมื่อช่วงสงกรานต์ ผมต้องเดินทางโดยรถไฟจากบ้านเกิดที่หนองบัว นครสวรรค์ไปเชียงใหม่ตอน ๔ ทุ่มกว่า น้องสาวและแม่ผม รวมทั้งหลาน พากันไปส่งที่สถานีรถไฟ แต่ส่งแล้วก็ไม่กลับทันทีเพราะหลานอยากรอดูรถไฟ รอไปจนถึง ๔ ทุ่มกว่ารถก็ยังไม่มา หลานทำท่าง่วงนอนและกวนอยากกลับ แต่ก็ยังอยากเห็นรถไฟใกล้ๆ กระทั่งช้าไปกว่า ๔๐ นาทีรถไฟก็มา เมื่อเห็นไฟจากหัวรถจักร หลานก็ดีใจและวิ่งโผไปกอดแม่ของเขาพูดระร่ำระลักว่า "ขอบคุณครับแม่ ขอบคุณครับแม่" ผมทึ่งที่หลานรู้จักให้ความสำคัญกับการได้ประสบการณ์ชีวิต ซึ่งบ่งบอกความเป็นคนรักการเรียนรู้