สวัสดีครับ อาจารย์wwibul

ผมเป็นอีกคนหนึ่งที่เขียน "บันทึก" มาระยะเวลาหนึ่ง ผมพยายามเล่าเรื่องที่ผมมีประสบการณ์ที่พบเจอด้วยตัวเอง บวกอารมณ์ความรู้สึกให้งานเขียนออกมามีชีวิตชีวา มี - - บทนำ /เนื้อหา/สรุป- -และนั่นคือสไตล์ของผมเอง แต่ก็ยังไม่ดีนักครับ ก็ต้องพัฒนาขึ้นเรื่อยๆ ผมให้ความสำคัญในบรรยากาศและความพึงพอใจของผู้อ่านด้วย เลยแนวบันทึกของกระผมออกจะเเนววาไรตี้ แฝงอารมณ์ ความรู้สึกปะปนกัน

แต่สิ่งหนึ่งที่ผมชื่นชอบบันทึกของ blogger ท่านอื่นๆที่อ่านแล้วมีแรงดึงดูดคือ "ความรู้" ที่แทรกสอดในนั้น ไม่ว่าจะเขียนออกมาในรูปแบบไหน มีรูปแบบ หรือ ไร้รูปแบบ แล้วแต่ว่าเขาถนัดนำเสนอแบบไหน

ผมคิดว่า บันทึกที่ผมสนใจและมีประโยชน์ ก็คือ มีประเด็นในการนำเสนอชัด และบอกถึงการเรียนรู้ที่เกิดขึ้น (อาจจะบอกโดยตรง หรือ อ้อมๆก็ได้)

เห็นด้วยครับที่อาจารย์เขียนว่า ควรมีครบองค์ประกอบ เพื่อความสมบูรณ์ของการเล่าเรื่อง ๑ เรื่อง

"ใคร ทำอะไร ที่ไหน เมื่อไหร่ อย่างไร และเรียนรู้อะไร"

และ การแลกเปลี่ยนเรียนรู้ก็สำคัญไม่แพ้กัน การแลกเปลี่ยนที่ใส่ใจ เติมเต็ม มีประโยชน์อย่างมากในการต้อยอดความรู้ครับ

การเขียนบันทึกที่น่าอ่านหรือไม่ นอกจากเนื้อหาและหัวข้อต่างๆตามที่ยกมาแล้วนั้น อีกสิ่งที่สำคัญ คือความสนใจของผู้อ่านนั่นเองครับ

 มีหลายบันทึกที่น่าอ่านในความเห็นของนายบอน แต่หลายท่านไม่ค่อยจะเข้าไปอ่าน อาจเพราะประเด็นนั้น ไม่น่าสนใจใคร่รู้สำหรับหลายท่าน อาจเพราะรู้อยู่แล้ว อย่างเรื่องราวจากโรงเรียนมัธยมหลายเรื่องที่เห็นใน gotoknow  แต่หลายบันทึกมีจำนวนคนคลิกอ่านน้อยกว่า 10 คน

และบันทึกที่มีมากมาย ระบบของ gotoknow ที่กำลังมีการปรับปรุง และกลุ่มผู้อ่านที่หลากหลาย แม้บันทึกหลายเรื่องที่มีสาระน่ารู้มากมาย

แต่ทุกคนอ่านทุกอย่างทุกเรื่องไม่ได้ทั้งหมดในช่วงเวลาหนึ่ง

เหมือนอาหารที่วางขายทั้งตลาดสด คุณไม่มีทางที่จะรับประทานอาหารครบทุกอย่างตลาดในวันเดียวได้

wwibul

             สวัสดีเจ้าค่ะ.....ในการเขียนบันทึกของหนูเอง หนูเขียนเล่าตามประสบการณ์...ตามจินตนาการของหนูเอง.....อาจมีที่มาที่ไป  แต่ในเรื่องของประโยชน์หรือสาระนั้น....ขึ้นอยู่กับผู้ที่ต้องการจะนำเรื่องของหนูไปใช้ประโยชน์มากกว่าเจ้าค่ะ.......หนูเลยไม่รู้ว่าเรื่องที่หนูเขียน ........  ผู้ที่ต้องการใช้ประโยชน์มันมากน้อยเพียงไร.....แต่หนูก็จะพัฒนาการเขียนต่อไปเจ้าค่ะ.....คิคิ...... แต่ตอนนี้ก็รู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมากที่มี พี่ๆ ครูทุกท่านเข้ามาติดตามบันทึกหนู.....จะพยายามต่อไปเจ้าค่ะ

               เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ --------> น้องจิ ^_^

สำหรับตัวเองพบว่า จะชอบบันทึกที่สื่อความรู้สึกซึ่งโดนใจเรา ไม่ได้สังเกตมากนักว่ามีส่วนประกอบครบถ้วนหรือไม่ค่ะ เวลาเขียนก็มักจะเขียนแบบลูกทุ่งเหมือนกันคือ ไม่ได้ตั้งใจจะมีหัวท้าย เรื่องราวสื่อสารอะไรมาก แต่จะเขียนสิ่งที่ติดอยู่ในใจมากๆณ เวลาที่ได้เขียน

สำหรับตัวเอง เวลาคือข้อจำกัดมากที่ทำให้ไม่ได้อ่านทุกบันทึกของบล็อกเกอร์ที่ชอบ และไม่ได้เขียนทุกเรื่องที่อยากเขียน เพราะบางทีก็เลยจุดที่อยากเขียนไปแล้ว บางทีก็ไม่มีเวลาพอ แต่ปกติจะไม่เขียนเกินวันละเรื่อง (สงสารคนอ่านค่ะ) เพราะรู้สึกว่าตัวเองเขียน เพื่อความสุขใจของตัวเราเองมากที่สุด แต่เชื่อว่าความคิดในเรื่องที่พวกเราทุกคนเขียน (ไม่ว่าจะเรื่องอะไร จากใคร) จะมีวิถีทางของมันเองและมีประโยชน์มากกว่าการที่มันอยู่ในหัวเราเฉยๆแน่นอนค่ะ