บ่ายหน้ากลับมาบ้าน


 

( เจ้าลำนี้ไม่เกเร พามาส่งจนถึงบ้าน ) 

เมื่อเย็นวานนี้ชาวเฮฮาศาสตร์แยกย้ายกันกลับเคหาคนละทิศทาง ยังมีส่วนหนึ่งที่หลงเสน่ห์เมือง2แควขออยู่ต่อ เช่น เล่าฮูแสวง น้าอึ่งอ๊อบ คุณจิ๊บ ส่วนผมลูกหลานยังเกาะกันแจ พากินข้าวที่แสนอร่อย แล้วจึงนำมาส่งที่สนามบิน ลูกหว้าเป็นสารถีสร้างความระทึกได้เสมอ  

ใช่ไหม ว๊า!!  

สนามบินไปทางนี้รึเปล่า ว๊า!  

เธอไม่รู้หรอกว่า..คนฟังหัวใจหล่นไปอยู่ตาตุ่ม แต่สุดท้ายก็ได้เฮเพราะเธอเดาสุ่มถูกต้อง พาพ่อมาส่งที่สนามบินได้ด้วยความหวาดหวั่นเล็กๆน้อยๆ พระอาจารย์ไร้กรอบ ทวีสิน มารออยู่ก่อนแล้ว ท่านอาจารย์ใหญ่ ศ.นพ.วิจารณ์ พานิช ก็กลับเที่ยวนี้

   <p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal">เรามาถึงสนามบินในเวลาที่ไม่เร่งรีบมากนัก ยังมีโอกาสเรียงคิวกอดกันหน้าจุดเช็คตั๋ว ก่อนเข้าไปขึ้นเครื่อง เจ้าหน้าที่ภาคพื้นดินทำหน้าประหลาดใจ คงนึกว่าใครกันนะนี่..ผมผ่านไปพบท่านไร้กรอบ จึงเฮฮาศาสตร์กันต่อ ไฟล์นี้ออกจากพิษณุโลก4ทุ่ม มาถึงดอนเมือง กว่าจะนั่งแท็กซี่ไปถึงเตียงนอนเป็นเวลา5ทุ่มเศษ เห็นว่ายังมีเวลาจึงเขียนเรื่องหนูตูน </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal"></p><p>    </p><p align="center">(ได้พบหลานๆสมใจ คราวนี้ประเมินได้แล้วว่าใครจะตัวโตไปยังไง)</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal">ตื่นมาอีกทีเช้าแล้ว วันนี้ผมมีประชุมที่โรงแรมแถวๆเจริญกรุง แต่โทรเช็คแล้วมีไฟล์กลับบ้านบ่ายโมง จึงจัดกระเป๋าอาบน้ำเตรียมไว้ ขอยกเลิกไม่ไปประชุม ทวีสินโทรเข้ามาว่าจะพาหลานปู่มาให้กอด โชคดีอะไรเช่นนี้ ที่จะได้เห็นหลานตัวจริง น้องมินต์พี่สาวคนโตร่าเริงมาก น้องโมส์กำลังหัดเดินหัวเราะเอิ๊กอ๊ากอารมณ์ดี แต่ยังไม่ยอมให้คนแปลกหน้าอุ้ม ผมคิดในใจว่านี่ไงละ..ทายาทเฮฮาศาสตร์รุ่นจิ๋ว คิดว่าพ่อเขาคงปั้น2คนนี้ให้เป็นอัศวินทางสังคมได้ไม่ยากนัก นั่นก็หมายความว่าขณะนี้..เรามีสมาชิกเฮฮาศาสตร์ทุกกลุ่มอายุ รุ่นจิ๋ว รุ่นกระเต๊าะ รุ่นหนุ่มสาว รุ่นค่อนข้างสาว และรุ่นอาวุโส </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal" align="left">   </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal" align="left">ผมมาถึงสนามบินสุวรรณภูมิประมาณเที่ยงวัน จัดการเรื่องตั๋วส่งกระเป๋าไปลงท้องเครื่อง หิ้วโน้ตบุกส์มานั่งอ่านBlogรอระหว่างรอเรียกขึ้นเครื่อง หลังจากนั้น50นาทีก็มาเอ้อระเหยที่สนามบินบุรีรัมย์  ครูเสือไปรับเข้าบ้าน เฮ้อ! ยังมาทันเห็นร่องรอยฝน ปีนี้ไร่นาอีสานชอุ่มฝน พระพิรุณใจดีส่งความฉ่ำเย็นมาให้ติดต่อกันตลอดเดือนนี้  </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal">  </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal">(หลานปู่มาส่งกลับบ้าน ..ตาต่อตาเรามาเจ๊อะกัน..)</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal">วางกระเป๋าเห็นกองจดหมายรออยู่เป็นตั้ง แต่จะไม่เปิดอ่านในช่วงนี้ เอาเวลาไปนึกถึงใบหน้าคนที่เพิ่งจากมาทีละคนๆละ2นาที กว่าจะได้นอน กว่าจะส่งความระลึกถึงได้ครบทุกคนก็คงจะประมาณเที่ยงคืน ราตรีนี้นะที่รัก..ขอได้โปรดตั้งใจฝันหวานรอรับความกระแสคลื่นขอบคุณและความเป็นห่วงเป็นใยด้วยก็แล้วกันนะจ๊ะ ตาหวานทั้งหลาย  อิอิ.  </p>

หมายเลขบันทึก: 133251เขียนเมื่อ 30 กันยายน 2007 16:46 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 20:42 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (24)

ธุครับ พ่อครับ

ผมอยู่ที่ มหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม อยู่กับพระอาจารย์แฮนดี้ครับ

ได้พูดคุยกับนักศึกษา สองคลาส สนุกสนานดีครับ

เพื่อนดิเรกมารับไปเที่ยวพระราชวัง วัดพระแก้ว ท่าพระจันทร์

ซูซาน และ คุณข้ามสีทันดร มารับไปทานข้าวและไปเดินเยาวราช

ผมโทรหาพ่อ ผมคิดว่าอยู่ กทม.นะครับ ว่าจะพาเพื่อนๆไปคารวะครับ

สวัสดีค่ะ

       ช่วงนี้ ถ้ารู้สึกเหนื่อย รู้สึกท้อ  จะแวะเวียนมาเก็บเกี่ยวความสุข เก็บเกี่ยวพลังงานจากบันทึกของพ่อ ซึ่งเก็บเกี่ยวเท่าไหร่ ก็ไม่หมดสักที มีแต่เพิ่มพูนขึ้นเรื่อย ๆ

       พ่อพักผ่อนบ้างนะคะ  เผื่อลูกหลานอยากแวะเวียนพบเจอพ่อในฝันบ้าง

        อิอิ

       

การเดินทางยังไม่สิ้นสุด แค่เริ่มต้น ต้องพักผ่อนบ้างนะครับท่านครูบาครับ
  • อ้าวหลับไปแล้วหรือครับ
  • นึกว่ายังไม่หลับ
  • งง งง ว่าวันนี้เจ้าปฎิทินพ่อก็ไม่ขึ้น
  • ไม่ทราบเป็นอะไร
  • งง งง ต่อไป

สวัสดีค่ะพ่อครูขา

หนิงก็เพิ่งกลับจากขอนแก่นค่ะ

อ๊า...อย่างงนะคะ  เพราะกลับไปเอารถที่จอดทิ้งไว้ที่รร.ในเมืองขอนแก่น  ก่อนขึ้นรถไปพิษณุโลกกับรถอาจารย์แสวงไงคะพ่อ  เพราะเมื่อคืนทีม MSU-KM team ถึงขอนแก่นค่อนข้างดึก ฝนตกด้วยหนิงจึงไม่กล้าขับรถกลับคนเดียวค่ะ

วันนี้เลยถือโอกาสเอานาฬิกาข้อมือไปซ่อมที่ขอนแก่นด้วยค่ะ  รู้สึกว่า  จะต้องส่งไปซ่อมศูนย์ที่ กทม.

  • หวัดดีค่ะพ่อครู หนูขออนุญาตเรียกอย่างนี้นะคะ
  • ได้พักผ่อนบ้างแล้วนะคะ หลังจากคนข้างบนหนูทำให้พ่อครูเวียนหัว ตลอดมี่พบกันเลย ใช่มั้ยค่ะ
  • แล้ว หนูขอจองรุ่นค่อนข้างสาวนะคะ อิอิ
  • ตัวหนังสือมั้ยเปลี่ยนไปหนูเริ่มงง แล้วค่ะ

 

  • คุณพ่อขา...
  • หนูดีใจที่ได้ส่งพ่อ  ส่งน้องออต  ส่งราณี และพี่ขจิตเป็นรายสุดท้ายโดยปลอดภัย...
  • แต่คนที่ลุ้นระทึกมากที่สุดคือ คุณแม่หนูเองค่า...
  • เพราะท่านทราบพฤติกรรมของลูกสาวเป็นอย่างดีว่า...ไม่เคยจำเส้นทางไหนได้เลยนอกจากบ้านกะมหาลัย
  • อิอิอิ...คิดถึงพ่อค่ะ

สวัสดีครับ
   ยุ่ง ๆ ๆ ก็อดมาเยี่ยมไม่ได้ครับ .. ดีใจ สบายใจที่ทราบว่าเดินทางปลอดภัยไร้ปัญหาครับ

สวัสดีครับ,ธุจ้าคุณปู่(จากน้องมินท์&น้องโมสต์)

วันนี้ถือเป็น 10 นาที ที่มีค่ามากๆครับ โชคดีที่ไปได้ทัน ไม่รบกวนเวลาเดินทางของพ่อ ตั้งใจว่าจะพาหลานๆ ไปเจอคุณปู่ตัวเป็นๆให้จงได้ หลานๆ ได้เห็นแต่ไข่นกกระจอกเทศที่คุณปู่ฝากมาให้หลาน ก่อนหน้านี้ ก่อนไปบอกน้องมินท์ไปว่า ปาป๊าจะพาให้หาคุณปู่ที่ให้ไข่นกกระจอกเทศให้ พอรถจอดน้องมินท์ก็ทวนสิ่งที่เราบอกเขาไป ยิ่งทำให้เรารู้สึกว่าเป็นบรรยากาศที่ร่วมจริง น้องมินท์ก็ถือว่ามีใจที่จะอยากจะมาเจอคุณปู่จริงๆ ส่วนน้องโมสต์หลับมาในรถ แต่พอมาถึงโรงแรม ก็จำเป็นต้องขอปลุกหน่อยนะลูก อยากให้คุณปู่ให้พบได้เจอ พวกเรามาเดินเล่น น้องโมสต์หัดเดินในโรงแรมที่มีพื้นที่อาณาเขต ให้น้องโมสต์ที่กำลังเมามันส์กับการเดิน ได้ห้ดเดิน รอคุณปู่ลงมาจากห้อง เด็กๆได้เจอกับคุณปู่แค่ช่วงเวลาสั้นๆ ประมาณสัก 10 นาทีได้ แต่เป็นช่วงเวลาที่เปี่ยมไปด้วยความสุขครับ ถึงแม้น้องโมสต์ยังไม่ยอมให้คุณปู่อุ้มก็ตาม แต่ก็เป็นปกติอาจจะเพิ่งถูกปลุกตื่นมา และอาจไม่คุ้นเคย แต่ปกติโมสต์จะเป็นเด็กที่ร่าเริงมาก

หากไม่มีวันนี้ คงต้องรอไปอีกสักพักใหญ่ กว่าที่จะพาเด็กและครอบครัวไปเยี่ยมที่สวนป่า แต่ตั้งใจไว้ว่าจะต้องพาไปหาคุณปู่ที่สวนป่า แน่นอนครับ เด็กๆ โดยเฉพาะน้องมิ้นท์ ต้องชอบแน่ๆเลย

ปล. พ่อครับ ด้วยความดีใจ ผมไม่ได้ใช้กล้องผมถ่ายรูป ณ เวลานั้นไว้เลย คงต้องขอความอนุเคราะห์ จากกล้องพ่อแล้วละครับ

สวัสดีค่ะพ่อ

ดีใจจังเลยค่ะที่รู้ว่าถึงบ้านแล้ว พักผ่อนเยอะ ๆ นะค่ะ  ตามมาขำลูกหว้าค่ะ อิ อิ

ดีใจ  พ่อ ฯ  ถึง บ้านแล้ว     ทุกคนคงดีใจ

รวใปถึง เทพเทวา ต้นไม้ ใบหญ้า  สิงสาราสัตว์ ฯลฯ ที่ มหาชีวาลัยอิสาน   คงดีใจ  ไปด้วย

 

  • รักพ่อ รักพ่อ รักพ่อที่ซู้ดดค่ะ
  • กำลังไล่อ่านบันทึกค่ะ  คิดว่าคงใกล้ถึงบันทึกที่พ่อเขียนแล้วพี่แป้นส่งข่าวมาว่าให้ตูนอ่านให้ได้ในเร็วๆ นี้ค่ะ
  • ความจริงพุ่งไปที่บันทึกนั้นได้เลยในทันที  แต่ตูนยังตื่นเต้นอยู่มาก  เลยต้องค่อยๆ ขอเวลาเตรียมใจในการอ่านค่ะ 
  • ไปแล้วนะคะพ่อ  ตูนจะไปบันทึกนั้นแล้ว  ให้สมกับที่พ่ออยู่เขียนจนดึกดื่นแทนที่จะได้นอนหลับพักผ่อนค่ะ

    รักพ่ออีกครั้งค่ะ  :)
  • พ่อคะ  ขอบคุณนะคะพ่อ  สำหรับ 2 รูปหลังที่พ่อนำมาลงในบันทึกนี้ ...

P

ไปหลายวัน เจอเสื้อ ที่ลูกฝากมา

หาหนังสืออ่านระหว่างเดินทาง ก็เจอหนังสือปกเหลืองอีก  เลยอ่านระหว่างกลับบ้านจบพอดีอิอิ

 

  • พ่อๆๆดึกแล้ว
  • นอนได้แล้ว
  • ฮ่าๆๆๆ

ครูบาฯครับ

พักผ่อนมากๆครับ  ดูแลสุขภาพดีๆ  เป็นห่วงคนข้างหลังครับ  

ผมมาดึงบรรยากาศดีๆบางตอนไปรวมครับ ขอบคุณมากครับ    http://gotoknow.org/blog/mrschuai/117622?page=7

P

ขอบคุณมากสำหรับน้ำใจไมตรีที่มีให้ชาวเฮฮาศาสตร์

ในนามของทีมงาน และชาว มน. ผมขอเข้ามากราบขอบพระคุณอีกครั้งหนึ่งครับที่ครูบากรุณาเดินทางมาเป็นวิทยากร และร่วมงานกับพวกเรา ทำให้ผู้เข้าร่วมงานได้รับประโยชน์ เกิดแรงบันดาลใจ และมีความสุขกันอย่างทั่วหน้า อยากให้ครูบามีกำลังใจ กำลังกาย ทำประโยชน์ให้กับสังคมไทยต่อไปอีกตราบนานเท่านานครับ

พ่อครูบาเดินทางเก่งจริงๆ รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะพ่อนะ มีหลายๆคนเป็นห่วงเจ้าค่ะ
พ่อครูฯครับ เพิ่งมาถึงขอนแก่นเมื่อคืนนี้ครับ สลบตายกว่าจะตื่นก็สายไปแล้ว ไปรับกระเป่าและสัมภาระจากท่านอาจารย์แสวง อีกวันสองวันจะเอาเข้าไปสวนป่าครับ

พ่อครูค่ ที่พ่อครูมาพิษณุโลกครั้งนี้ทำให้พวกเราชาว ม.นเรศวร มีความสุขมาก และ ได้รับความรู้อันยิ่งใหญ่ที่พ่อถ่ายทอดให้พวกเรา จะนำไปเป็นแนวทางในการดำเนินชีวิตค่ะ 

กลับถึงบ้านโดยปลอดภัย เตรียมใจไว้สู้ต่อครับ

P

ผมแอบชื่นชมอาจารย์ตลอดงานนี้เลย ถ้าประเทศไทยมีอาจารย์อย่างนี้ก็ดีหร๊อก แต่จะไปหาที่ไหนละ

ขอบคุณมากที่กรุณาทุกอย่าง ทุกเรื่อง ที่มาคราวนี้

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท