เปลือยความสุข (22) ..ผู้ปกครองดีเด่น


 

 

สองวันที่แล้ว  ผมได้รับแจ้งจากเพื่อนชีวิตว่า ผมและเธอได้รับการพิจารณาคัดเลือกจากทางโรงเรียนที่ลูกชายแสนซนกำลังเรียนรู้ให้เป็นผู้ปกครองดีเด่นประจำปีการศึกษา 2550  ซึ่งต้องไปรับวุฒิบัตรในวันที่  8  มีนาคม  2551  ณ  โรงแรมในตัวเมือง  โดยทางโรงเรียนได้ประสานให้เขียนแสดงความรู้สึกลงในวารสารของโรงเรียนตามเห็นสมควร

 

 

และนี่คือ  ...เรื่องเล่าที่จะนำส่งในเช้าอันสดชื่นของวันนี้

 

เหนือสิ่งอื่นใด,  ก่อนอื่นผมและครอบครัวต้องขอขอบพระคุณทางโรงเรียนอนุบาลกิติยาเป็นอย่างสูงที่ให้เกียรติพิจารณาผมและครอบครัวเป็นผู้ปกครองดีเด่น ประจำปีการศึกษา 2550

 

ย้อนกลับไปสัก 3  ปีที่แล้ว  ผมและครอบครัว  ไม่ลังเลที่จะนำ "เด็กชายแผ่นดิน"  (น้องดิน)   ลูกชายคนแรกเข้ามาเป็นนักเรียนของโรงเรียนกิติยา  โดยก่อนหน้านี้เขาได้ใช้ชีวิตการเตรียมอนุบาลในมหาวิทยาลัยมหาสารคามมาเนิ่นนานพอสมควร   และในปีถัดมาลูกชายคนเล็กของเรา  ซึ่งหมายถึง "เด็กชายแดนไท" (น้องแดน)  ก็เดินต้อย ๆ  ตามพี่ชายเข้าไปวาดลวยลายเป็นนักเรียนแสนซนของโรงเรียนกิติยาอย่างไม่งอแง -

 

เราเลือก "ที่นี่"  ทั้งที่เรามีทางเลือกอันมากมาย   แต่การเลือก "พื้นที่ทางการศึกษา"  ให้กับลูกชายทั้งสองคนนั้น  เราเลือกอย่างไม่ลังเล   เพราะเราเชื่อเสมอมาว่า "ที่นี่"  น่าจะดูแลลูกเราได้อย่างที่ใจเราปรารถนา 

 

โดยส่วนตัวแล้วผมแทบไม่รู้จักเป็นการส่วนตัวกับครูท่านใดเลย  (ยกเว้นครูประจำชั้นที่เป็นคู่ชีวิตของเจ้าหน้าที่ในสำนักงานที่ผมรับราชการอยู่ที่เท่านั้น)   เหตุที่กล่าวเช่นนี้ก็เพราะว่า   ผมแทบจะไม่มีเวลาก้าวลงจากรถ  หรือพาตัวเองเข้าไปสู่กิจกรรมต่าง ๆ  กับทางโรงเรียน  แต่ในทุกกิจกรรมที่ทางโรงเรียนจัดขึ้น  เราก็ได้รับการสื่อสารที่ดีเยี่ยมจากครูผู้เกี่ยวข้องอย่างต่อเนื่องและสม่ำเสมอ  และไม่เคยเกี่ยงงอนที่จะให้ลูกชายทั้งสองคนได้เข้าร่วมกิจกรรม  เพราะเราถือว่า  กิจกรรมที่โรงเรียนจัดขึ้นนั้น  เป็นกิจกรรมแห่งการเรียนรู้ที่เขาทั้งสองคนพึงจะต้อง "เรียนรู้"  และทุกครั้งที่เขาทั้งสองเข้าร่วมกิจกรรมต่าง ๆ กับทางโรงเรียน  เขาก็มักจะไม่ลืมกลับมาบอกเล่าให้ผมและครอบครัวได้รับฟังอย่างมีความสุข ...

 

โดยส่วนใหญ่ผมไม่ค่อยได้เดินทางไปรับไปส่งลูกชายด้วยตนเองนัก  หน้าที่ดังกล่าวส่วนใหญ่ภรรยาจะเป็นผู้จัดการเสียเอง  แต่เมื่อมีเวลาว่างผมก็ขันอาสาที่จะ "ไปส่งไปรับ"  พวกเขาด้วยตนเอง  ภาพของครูที่ยืนรอรับนักเรียนและหยอกล้ออย่างเป็นกันเองกับลูกศิษย์คือภาพที่ผมประทับใจเป็นที่สุด  และหลายครั้งที่ลูกชายคนเล็กแอบมาฟ้องผมอย่างน่ารักว่า   ทันทีที่ลงจากรถแล้วมักโดนครูกักตัวไว้  แล้วถูกกอดบ้าง  หอมแก้มบ้าง ...  หรือบางครั้งแกก็จะบอกว่าให้ซื้อหมูปิ้งไปเยอะ ๆ  จะได้แบ่งให้คุณครูกินด้วย ฯลฯ  แต่พอผมถามว่าครูคนไหน ?  ชื่ออะไร ?   แกก็ได้แต่ยิ้มแบบอาย ๆ  และในรอยยิ้มนั้นก็ฉายให้เห็นฝันหลออันน่าชังของแกอย่างเด่นชัด !

 

ผมไม่รู้จริงหรือเท็จ  แต่ลูกชายคนโตก็ยืนยันว่าเรื่องเล่าอันน่ารักเหล่านั้นเป็นจริงอยู่มาก .. ถึงกระนั้นก็เถอะ   ผมก็เชื่อว่าเด็กทุกคนจะได้รับการปฏิบัติจากคุณครูของพวกเขาด้วยความเอ็นดูอย่างเสมอภาคกันทุกคน  และเด็กทุกคนก็จะรู้สึกรักครูของเขาเหมือนกับที่ลูกชายของผมรักครูของเขานั่นเอง

 

ทุกวันนี้ลูกชายทั้งสองคนเอ่ยชื่อคุณครูในโรงเรียนได้หลายสิบคน เช่น   ครูนี  ครูหนึ่ง ครูเจี๊ยบ  ครูกระแต  ครูกบ ฯลฯ  ผมก็ได้แต่ถามว่าใครเป็นยังไง  น่ารักและใจดีหรือเปล่า ? ... ซึ่งผมก็ไม่รู้หรอกว่าที่เขาบอกเล่ามานั้นเป็นใครและหน้าตาเป็นอย่างไร  แต่ก็ไม่เคยกังขาต่อเรื่องที่เขาเล่า   และทุกครั้งที่เขาเล่าเรื่องครูของเขาด้วยภาษาอีสาน (อยู่บ้านเราสอนให้ลูกพูดด้วยภาษาอีสาน)   ผมก็จะฟังเรื่องเล่าเหล่านั้นอย่างสนุก  ..ขบขันและมีชีวิตอย่างที่สุด

 

ผมเคยอิจฉาแม่บ้านของตนเองที่มีโอกาสได้ไปดูลูกชายทั้งสองถือพานไหว้ครู  แข่งกีฬา  หรือแม้แต่ห้วงเวลาที่ลูกชายทำกิจกรรมหน้าเสาธงผมก็ยังไม่เคยได้พบเห็น   แต่ก็เห็นแววตาอันเปี่ยมสุขของเขาที่เกิดจากกิจกรรมเหล่านั้นอย่างน่าต่อเนื่อง  ในบางเวลาที่เขาไม่สบายและไปโรงเรียนไม่ได้  เขาก็ยังบ่นเสมอในทำนองว่า "อยากหายเร็ว ๆ  จะได้ไปพาเพื่อน ๆ  ทำกิจกรรมหน้าเสาธง"

 

ผมและครอบครัวชื่นชมเสมอเมื่อรู้ว่าลูก ๆ  มีโอกาสได้ทำกิจกรรมกับทางโรงเรียน   เพราะสิ่งเหล่านั้นน่าจะเป็น "ต้นทุนชีวิต"  ที่ดีสำหรับอนาคตของพวกเขา 

 

ทุกวันนี้ผมและครอบครัวยังมีความสุขที่จะขับรถจากมหาวิทยาลัยฯ  มายังโรงเรียนกิติยาเพื่อรับส่งลูกทั้งสองคน  และยังจะเป็นเช่นนี้ไปอีกพักใหญ่ ๆ  เพราะที่นี่ยังเป็นพื้นที่ที่เราเชื่อว่าเหมาะกับลูกของเรา  และลูกของเราก็รักที่จะอยู่ที่นี่

 

ท้ายที่สุด,  ผมและครอบครัว  ขอขอบพระคุณทางโรงเรียน ฯ อีกครั้งที่ได้ให้การดูแลและเพาะบ่มลูกชายทั้งสองคนด้วยดีเสมอมา  และขออวยพรให้โรงเรียนกิติยาได้กลายมาเป็นพื้นที่แห่งการศึกษาเรียนรู้ที่มีคุณภาพของเด็กนักเรียนสืบต่อไปอย่างไม่รู้จบ

 

 

 

ด้วยความประทับใจ
พนัส - เยาวภา  ปรีวาสนา  

 

 

 

(หลับแบบสิ้นสภาพ..หลังการเดินป่าอันยาวนาน)

 

หมายเลขบันทึก: 168089เขียนเมื่อ 29 กุมภาพันธ์ 2008 03:41 น. ()แก้ไขเมื่อ 21 มิถุนายน 2012 17:59 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (35)

ยินดีด้วยนะคะ

เด็กๆ น่ารัก ก็มาจากพ่อแม่ที่น่ารักนี่แหละค่ะ โรงเรียนเขาเลือกได้ดีจริงๆ ค่ะ ^ ^

  • แสดงความยินดีด้วยค่ะ
  • แม้ว่าพ่อแม่ทุกคนย่อมดูแลและรักลูกของตนเองอยู่แล้ว
  • แต่จากที่ตามอ่านบันทึกก็ขอบอกว่าครอบครัวนี้ไม่ธรรมดาค่ะ
  • แม้จะเป็นครอบครัวกิจกรรมทุ่มเวลากับการงานแต่ก็ให้เวลากับครอบครัว แถมบางครั้งยังหอบหิ้วเจ้าตัวน้อยไปเรียนรู้โลกกว้างด้วย

น้องเสื้อแดงลาย (รูปที่สอง) หน้าคล้ายๆ อดีตนายกทักษิณ แฮะ

 - -"

แวะมาเยี่ยมชมครับ

ถูกต้องแล้วค้าบบบ...

ยินดีด้วยนะคะ

 สวัสดีค่ะอาจารย์

       ยินดีด้วยจริงๆ  เด็กๆ  น่ารักมากมาก

       ครอบครัวที่อบอุ่นค่ะ

  • ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะ......
  • ตามมาเยี่ยมหลานๆค่ะน้องแผ่นดิน
  • อิอิ เห็นหนุ่มเสื้อแดงแล้วมีความสุขจัง
  • ความสุขของคนเป็นพ่อแม่คือการมีลูกๆที่น่ารักนะคะ

ยินดีด้วยค่ะ..น่าชื่นใจจริงค่ะ..

ตอนนี้หน้าหายบานหรือยังคะ..แหะๆๆล้อเล่นค่ะ..

ครอบครัวอบอุ่น..ลูกๆก็เก่ง ดีและมีความสุขค่ะ..

  • ขอแสดงความยินดีด้วยครับ
  • ในชีวิตหนึ่งนั้น       ควรปอง นิยมเฮย
    ดีเด่นผู้ปกครอง      ลูกนั้น
    เป็นหนึ่งไม่เป็นรอง  สองท่าน สองรา
    แบบว่าสมเชิงชั้น     แผ่นนั้น ดินดี
  • โชคดีครับ

เรียนหนักขอพักเอาแรง

>>>>ยินดีด้วยค่ะ<<<<

:)

สวัสดีค่ะคุณแผ่นดิน

แต่ก็เห็นแววตาอันเปี่ยมสุขของเขาที่เกิดจากกิจกรรมเหล่านั้นอย่างน่าต่อเนื่อง  ในบางเวลาที่เขาไม่สบายและไปโรงเรียนไม่ได้  เขาก็ยังบ่นเสมอในทำนองว่า "อยากหายเร็ว ๆ  จะได้ไปพาเพื่อน ๆ  ทำกิจกรรมหน้าเสาธง"

ทุกวันนี้ผมและครอบครัวยังมีความสุขที่จะขับรถจากมหาวิทยาลัยฯ  มายังโรงเรียนกิติยาเพื่อรับส่งลูกทั้งสองคน  และยังจะเป็นเช่นนี้ไปอีกพักใหญ่ ๆ  เพราะที่นี่ยังเป็นพื้นที่ที่เราเชื่อว่าเหมาะกับลูกของเรา  และลูกของเราก็รักที่จะอยู่ที่นี่

คำกล่าวเหล่านี้คือผลลัพธ์ที่น่าภูมิใจเป็นที่สุดว่าการเลือกพื้นที่การเรียนรู้สำหรับเจ้าตัวเล็กนั้นเหมาะสมแล้วด้วยประการทั้งปวง..

ยินดีด้วยอย่างจริงใจค่ะ และมีความสุขที่สุดที่ได้รับรู้ว่าหน่ออ่อนของแผ่นดินแดนไทนี้ ได้เติบโตอย่างงดงามบนพื้นที่แห่งการเรียนรู้ที่เหมาะสมและอุดมไปด้วยความรัก ความดีงาม

ขอบพระคุณมากค่ะสำหรับเรื่องราวดีๆ..และขอบพระคุณคุณครู+ผู้บริหารของโรงเรียนกิติยาทุกๆท่านผู้ร่วมสร้างสรรค์พื้นที่เล็กๆที่น่ารักสำหรับการเรียนรู้ค่ะ

ยินดีด้วยครับ

ผมเป็นคนหนึ่งที่ไม่เคยขาดกิจกรรมที่โรงเรียนของลูกในวันที่ไม่ติดงาน งานวันเด็กต้องไปกับลูกไม่เคยขาดเพราะถือเป็นวันของเขา โรงเรียนให้รางวัลครอบครัวที่ไปครบทุกปีทั้งพ่อแม่ลูก เราได้ทุกปีเหมือนกัน

การที่ไม่มีเวลากับกิจกรรมของลูกมิได้หมายความว่าเราไม่ใส่ใจ เพราะทุกคนต้องมีความรับผิดชอบต่อหน้าที่ของตน อย่างน้อยคนในครอบครัวต้องไปให้กำลังใจในกิจกรรมของเขา

ลูกผมก็สอนให้พูดภาษาใต้เวลาอยู่บ้าน ลูกชายพูดภาษาใต้ชัดเพราะเกิดและโตในขณะที่รอบบ้านเป็นคนใต้ ส่วนลูกสาวเริ่มหัดพูดเมื่อไปอยู่ กทม.ตอนเข้ารับราชการใหม่ๆ แล้วไปอยู่ไชยาเพียง ๗ เดือน แล้วย้ายไปตรัง ตรงนี้รอบบ้านพูดภาษากลาง พอกลับบ้านเขาถึงได้พูดใต้ จนเขาคงเข้าใจว่าเวลาพูดกับพ่อแม่ใช้ภาษานี้  พูดกับคนนอกต้องใช้ภาษากลาง จนลูกสาวผมพูดใต้ไม่ชัด แต่เดี๋ยวนี้ดีขึ้นเยอะแล้วพูดใต้ไม่ขายทองแดงแล้ว อิอิ

สวัสดีครับ..กมลวัลย์

ปีที่แล้วน้องดินได้รับคัดเลือกเป็นนักเรียนมารยาทดีเด่นของโรงเรียน  , สอบได้อันดับ 1  ของห้อง

ปีนี้ก็ถือว่าโชคดีครับที่ความดีงามของลูก ๆ  ส่งผลมายังพ่อแม่..  ยังคิดอยู่เลยว่ายังไงเสียวันนั้นจะต้องไปรับคุณปู่คุณย่าเขามาด้วย  เพราะท่านเป็นส่วนหนึ่งของการสร้างลูก ๆ มาด้วยเช่นกัน

 

สวัสดีครับ คุณน้อง..พิชชา

ทุกครั้งที่ลูกมีกิจกรรมกับทางโรงเรียน  ถึงแม้ผมไม่ได้ไปร่วมเพราะมีภารกิจทางราชการ  แต่คุณแม่บ้านก็ไปทำหน้าที่นั้นแทนอย่างสมบูรณ์  เราส่งเสริมให้ลูกได้ทำกิจกรรม   เพราะเชื่อว่าสิ่งเหล่านั้นเป็นส่วนหนึ่งของการเรียนรู้ที่จะช่วยให้เขาเติบโตมาเป็นคนดีได้บ้าง...กระมัง

และเช่นกัน, ทุกครั้งที่เขาไปทำกิจกรรมร่วมกับผม   พอกลับมาโรงเรียนก็มักที่จะเล่าให้ครูและเพื่อนฟังเสมอว่าไปทำอะไรมา ..เจออะไรมาบ้าง ..  ซึ่งดูเหมือนจะต่างไปจากคนอื่นอยู่พอสมควร  เนื่องจากกิจกรรมที่ตะลอนไปกับผมนั้นเป็นกิจกรรมที่ทำกับผู้ใหญ่, กันดารบ้าง  และแปลกตาไปจากที่พบเห็นในตัวเมือง..เป็นต้น

สวัสดีครับ...กวินทรากร

โถอย่าให้ลูกผมต้องเหมือน หรือคล้ายกับท่านอดีตนายก ฯ ผู้ทรงบารมีเลยครับ  ..  แค่นี้ก็เหนื่อยมากแล้ว

..

ขอบคุณรับ

ขอบคุณครับ เจ้ หนิง

ก็ไม่รู้มาก่อนว่ามีรางวัลเหลานี้ด้วย.. ตื่นเต้นอยู่บ้างเหมือนกัน  แต่ก็คิดว่า  สิ่งเห่านี้เป็นผลจากลูกนั่นเอง..

ขอบคุณครับ

ยินดีด้วยนะคะสำหรับรางวัลแบบไม่คาดฝันนี้

แค่เท่าที่เล่ามาเนี่ย ก็นับว่าควรค่ากับรางวัลนี้จริง ๆ ค่ะ

ส่วนตัวพี่เองนั้น  ปีนึงจะเจอหน้าครูประจำชั้นแค่วันเดียวเอง คือ วันแม่ค่ะ  อายจัง

สวัสดีค่ะคุณแผ่นดิน

ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะ ... ทางโรงเรียนเลือกได้เหมาะสมมากค่ะ...ทราบข่าวมาว่าทางโรงเรียนจะจัดงานให้เด็กๆ ด้วยในวันที่ 8 มีค นี้ ยังไงก็เอาภาพน่ารักของน้องดิน น้องแดนมาฝากอีกนะค่ะ...และฝากถ่ายภาพหลานสาวพี่มาฝากด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ

  • ขอแสดงความยินดีด้วยครับ
  • คงได้รับทราบบรรยากาศวันงานต่อไปนะครับ

สวัสดีครับ.lesson

ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจนะครับ..

เด็กสองคนนี้แตกต่างในทางบุคลิกภาพมาก  พี่ชายดูจะชอบทำกิจกรรมกับสังคม  แต่เจ้าจุกนักเลงลูกทุ่ง  ดูจะออกอาการ "ม่วนอย่างเดียว.."

ขอบคุณครับ

สวัสดีครับ หญ้าบัว

ตอนนี้ทางโน้นอากาศคงเย็นมากเลยใช่ไหมครับ..

ยังไงเสียก็ขอให้มีความสุขกับชีวิต  และมีพลังในการสร้างสังคมต่อ ๆ  ไป

โชคดีครับ

สวัสดีครับ พี่แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช

ปีนี้ดูจะดีไม่น้อย  ได้รับการเชิดชูมา 2  งานแล้ว  ก่อนหน้านี้ก็ทางจังหวัดประกาศให้เป็นบุคคลดีเด่นที่รณรงค์เรื่องยาเสพติดในสถานศึกษา

เป็นพลังชีวิตที่เราได้รับมาโดยไม่เคยหวังผล.. และหวังว่าสิ่งเหล่านี้จะเตือนตัวเองและลูก ๆ  สืบไป..

ขอบคุณครับ

สวัสดีค่ะ อาจารย์แผ่นดิน

  • ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะ
  • ได้รับเรื่องสิ่งที่ดี  ด้วยความชื่นชม
  • น้องดิน น้องแดน โชคดีค่ะที่เกิดมาท่ามกลางสิ่งแวดล้อมที่งดงาม
  • ขอให้พบกับความงดงามเช่นนี้ตลอดไปนะคะ

สวัสดีครับ พี่อ๊อด  naree suwan

วันนี้เจ้าสองคนนี้ไปสอบเป็นวันแรก ..นี่ก็ยังกลับไม่ถึงบ้านเลยครับ  กลัวแต่ว่ากลับมาแล้วบ่น "ปวดหัว ๆ ..."

ก็เลยรอลุ้นว่า  สอบกันได้บ้างหรือเปล่า .. คนพี่บอกจะเอาที่ 1  ส่วนหนุ่มเสื้อแดง บอก  "ที 5  กะพอแล้ว.."

ผมเลยได้แต่ยิ้มกับยิ้ม

สวัสดีครับ  คุณครูแอ๊ว

ตอนนี้ยังไม่ได้เตรียมตัวเลยว่าต้องทำอะไรบ้าง  แต่ที่แน่ ๆ คือวันที่ 8  นั้น  ทั้งสองหนุ่มจะขึ้นเวทีโชว์ลวดลายการเต้น  ผมเลยต้องจอมโต๊ะด้านหน้าเลย

เจ้าจุกไปคุยให้ปู่กับย่าฟังเป็นที่เรียบร้อยแล้วว่าจะขึ้นเวทีเต้นแน่ ๆ (ปีที่แล้วเปลี่ยนใจกระทันหัน)  แต่ปีนี้ยืนยันว่า "เต้นแน่ ๆ .."

สวัสดีครับ..   ทนัน ภิวงศ์งาม

  • ทั้งหลายทั้งปวงนั้นก็คงต้องยกความดีวามให้ลูก ๆ  เลยครับ
  • เพราะถึงแม้โรงเรียนจะจัดกิจกรรม  ถ้าเขาไม่เข้าร่วมก็ไม่มีใครว่า  แต่เขาก็เลือกที่จะเข้าร่วมกิจกรรมต่าง ๆ อย่างไม่งอแง ..
  • หวังแต่เพียงว่า  กิจกรรมในวัยเด็กนี้ จะช่วยให้เขาปรับตัวเข้ากับสังคมได้เป็นอย่างดี
  • เข้าใจในสิ่งที่เกิด  ทั้งปัจจุบันและอนาคต ต่อไป
  • ...
  • ขอบพระคุณครับ

สวัสดีครับ...ครูกั๊ด  Gutjang

ภาพนี้คือที่มาก่อนจะหลับแบบหมดสภาพ  ซึ่งคุณนุ้ยถ่ายไว้ตอนอยู่ใต้กุฏิวัด

 

IMG_5425

สวัสดีครับ คุณเบิร์ด

ผมให้ลูกเลือกโรงเรียน ทั้ง ๆ ที่เราควรต้องเลือกให้เขา  เพราะ ณ วันนี้เขายังไม่รู้หรอกว่าที่ใดเป็นที่ที่เหมาะต่อเขา .. ถึงกระนั้นก็เถอะ  ผมก็อยากให้เขาเรียนอยู่ในโรงเรียนที่มากไปด้วยเพื่อน ๆ  ที่ไม่ใช่ลูกท่านหลานเธอ   เป็นโรงเรียนที่เปิดโอกาสให้คนธรรมดาสามัญอย่างเขาสองคนได้แสดงบทบาท  เรียนรู้บทบาท หรือแม้แต่ค้นหาตัวตนของเขาได้อย่างไม่จำเป็นต้องแข่งขันภายใต้ระบบศักดินาของผู้ปกครอง ...

อธิการบดีเคยถามผมตรง ๆ ว่า ทำไมไม่เอาลูกมาเข้าสาธิตของมหาวิทยาลัย ... หรือแม้แต่เย็นวันนี้ก็มีอาจารย์ถามในทำนองเดียวกันนี้ ...

ผมก็ตอบอย่างบริสุทธิ์ใจว่า "ยังไม่รีบร้อน ..."   อยากให้เขาสัมผัสกับเพื่อนในวัยเด็ก ๆ  ที่มีฐานะไม่ต่างกันนัก   เขาจะได้เรียนรู้และมีความทรงจำเหล่านี้   เมื่อเข้าไปในโรงเรียนสาธิต  ผมเชื่อว่าภาพชีวิต หรือวัฒนธรรมที่เด็กยังไม่รู้หรอกว่ามันเป็น "ค่านิยม"  ที่เจอในสังคมที่พร้อมไปด้วยวัตถุเงินตราและเต็มไปด้วยการขันแข่ง ..แข่งเรียน แข่งรวยนั้นมันน่ากลัวมากแค่ไหน

ผมเห็นเด็กในวันเดียวกันที่เรียนสาธิตตอนนี้  พ่อแม่ให้เรียนพิเศษกันทุกวัน  ไม่เว้นเสาร์อาทิตย์   สำหรับผมนั้นฝากครุประจำชั้นดุแลเรื่องการบ้านเป็นหลัก  กลับมาถึงบ้านก็ให้เขามีอิสระที่จะเล่นตามจินตนาการของเขา ...

ผมยังไม่รีบร้อนอะไรมาก ...  ปิดเทอมน้องดินบอกว่าเพื่อนจะเรียนพิเศษเตรียมขึ้น ป. 1  แต่ผมและลูกมีความสุขที่จะไปใช้ชีวิตที่บ้านนอก ...


....

ขอบคุณครับ

 

สวัสดีครับ.. อัยการชาวเกาะ


การที่ไม่มีเวลากับกิจกรรมของลูกมิได้หมายความว่าเราไม่ใส่ใจ เพราะทุกคนต้องมีความรับผิดชอบต่อหน้าที่ของตน อย่างน้อยคนในครอบครัวต้องไปให้กำลังใจในกิจกรรมของเขา

ผมเห็นด้วยกับทัศนะนี้อย่างยิ่ง  ผมเองงานยุ่งมาก  แต่อย่างน้อยต้องมีใครสักคนไปเป็นกำลังใจในเวทีของเขา  และถ้ามีเวลาว่างเราก็จะไปกันอย่างพร้อมหน้า ..

....

วันนี้ก็มีคนทักผมเหมือนกันว่าอยู่โรงเรียนลูกพูดภาษาอะไร ..ผมก็ยืนยันว่า "ภาษาไทย"  แต่เจ้าจุกก็ยังไม่วายแทรกมาแบบขัน ๆ ว่า "อยู่ตะล่าง แดนเว้าลาว.."  (อยู่ใต้ถุนอาคารเรียนแกพูดภาษาอีสาน)  ซึ่งหมายถึงในช่วงวิ่งเล่นในโรงเรียน  แกจะพูดอีสานนั่นเอง

และดีใจที่รู้ว่า ..ลูก ๆ  ไม่ได้ประสบปัญหาเรื่องการพูดภาษาไทย  เขาสามารถเรียนรู้ได้  เพราะสังคมเราใช้ภาษาไทยกันอยู่แล้ว  แต่ภาษาพื้นถิ่นนั้น  ในสังคมที่เขาต้องเจอในอนาคต  ผมไม่แน่ใจว่าเขาจะมีพื้นที่ให้สัมผัสได้กี่มากน้อย   การปลูกฝังตั้งแต่วันนี้ ...คือสิ่งที่ผมคิดว่า ผมได้ทำถูกแล้ว...

สวัสดีครับ พี่แป๊ด รัตติยา 

วันที่ได้รับรู้ข่าวสารเรื่องนี้ผมยังยืนทำงานอยู่กลางแดดจ้าเลยครับ  เพราะดูแลเรื่องการจัดสถานที่ในวันขอบคุณนักกิจกรรม

อันที่จริงผมก็ไม่คุ้นเคยกับครูประจำชั้นเท่าไหร่นัก   ส่วนใหญ่คุณแม่บ้านจะคุ้นเคยกันซะมากกว่า   แต่ก็รู้อย่างต่อเนื่องว่าเจ้าจุกนั้น  ดูจะเตะตาต้องใจใคร ๆ อยู่บ้าง   เพราะแกออก "แนว ๆ"  (แนวไม่เหมือนใคร)  บางวันสะพายย่าม  ,  บางวันใส่หมวกที่ชาวนาชอบใส่อยู่กลางทุ่งไปโรงเรียนอย่างหน้าตาเฉย ..

ความที่แกออกอาการนักเลงทุ่งแผลง ๆ นี่แหละ  ที่ทำให้ใคร ๆ  รู้จักแกไปทั่ว  และส่งอานิสงส์มายังพ่อและแม่ไปโดยปริยาย

.....

ขอบคุณครับ

สวัสดีครับ  อ.แป๋ว..

ครับ, โรงเรียนจัดงานวันที่  8  อาสาทำหน้าที่บันทึกภาพมาฝากด้วยเช่นกัน ..

ปีนี้รู้มาว่านินูชนะประกวดนักเรียนมารยาทดีเด่นด้วยนะครับ  ส่วนน้องดินหล่นมาอันดับ 3  เห็นครูบอกว่าแกทำไม่ค่อยเป็นธรรมชาติ  ดูจะตื่นเต้นมากไปหน่อย ..

อาจารย์แป๋วสบายดีนะครับ

สวัสดีครับ อ.แพนด้า Panda

  • ขอบพระคุณที่แวะมาเยี่ยมนะครับ
  • และเมื่อถึงวันที่ 8  มีนาคม  ก็คงได้นำภาพมาบอกเล่ากันอีกครั้ง

สวัสดีครับ  meowadee

ตอนนี้ผมเข้าใจว่ายังไม่จำเป็นต้องเร่งให้เขาได้รับการเรียนรู้ในทางวิชาการมากนัก  เลยไม่เน้นให้เรียนพิเศษ  ...

ผมอยากให้เขาเพลิดเพลินกับวิถีชีวิตอย่างเต็มที่  มีโอกาสก็ให้เขาได้เข้าสังคมในรูปแบบของการเข้าร่วมกิจกรรมกับนิสิตในมหาวิทยาลัย  ได้สนุกกับพี่ ๆ นิสิต   ได้สัมผัสกับไอดินในหมู่บ้านต่าง ๆ ... รวมถึงนาน ๆ  ทีก็พาเข้าไปเดินห้างในตัวเมืองบ้าง  เพื่อให้เขาได้เกิดการสัมผัสจริงกับมิติทางชุมชนในทั้งสองด้าน ..

ส่วนปิดเทอมนี้,  ก็ยังยืนยันว่าจะไม่ส่งไปเรียนพิเศษ  แต่จะให้กลับไปใช้ชีวิตอยู่กับปู่ย่าที่ชนบทอย่างเต็มที่

ขอบพระคุณครับ

หนูอยู่โรงเรียนอนุบาลกิติยาค่ะสวัสดีค่ะหนูชื่อว่าน้องฟ้าค่ะป.2กำลังขึ้นป.3ค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท