สองวันที่แล้ว ผมได้รับแจ้งจากเพื่อนชีวิตว่า ผมและเธอได้รับการพิจารณาคัดเลือกจากทางโรงเรียนที่ลูกชายแสนซนกำลังเรียนรู้ให้เป็นผู้ปกครองดีเด่นประจำปีการศึกษา 2550 ซึ่งต้องไปรับวุฒิบัตรในวันที่ 8 มีนาคม 2551 ณ โรงแรมในตัวเมือง โดยทางโรงเรียนได้ประสานให้เขียนแสดงความรู้สึกลงในวารสารของโรงเรียนตามเห็นสมควร
และนี่คือ ...เรื่องเล่าที่จะนำส่งในเช้าอันสดชื่นของวันนี้
เหนือสิ่งอื่นใด, ก่อนอื่นผมและครอบครัวต้องขอขอบพระคุณทางโรงเรียนอนุบาลกิติยาเป็นอย่างสูงที่ให้เกียรติพิจารณาผมและครอบครัวเป็นผู้ปกครองดีเด่น ประจำปีการศึกษา 2550
ย้อนกลับไปสัก 3 ปีที่แล้ว ผมและครอบครัว ไม่ลังเลที่จะนำ "เด็กชายแผ่นดิน" (น้องดิน) ลูกชายคนแรกเข้ามาเป็นนักเรียนของโรงเรียนกิติยา โดยก่อนหน้านี้เขาได้ใช้ชีวิตการเตรียมอนุบาลในมหาวิทยาลัยมหาสารคามมาเนิ่นนานพอสมควร และในปีถัดมาลูกชายคนเล็กของเรา ซึ่งหมายถึง "เด็กชายแดนไท" (น้องแดน) ก็เดินต้อย ๆ ตามพี่ชายเข้าไปวาดลวยลายเป็นนักเรียนแสนซนของโรงเรียนกิติยาอย่างไม่งอแง -
เราเลือก "ที่นี่" ทั้งที่เรามีทางเลือกอันมากมาย แต่การเลือก "พื้นที่ทางการศึกษา" ให้กับลูกชายทั้งสองคนนั้น เราเลือกอย่างไม่ลังเล เพราะเราเชื่อเสมอมาว่า "ที่นี่" น่าจะดูแลลูกเราได้อย่างที่ใจเราปรารถนา
โดยส่วนตัวแล้วผมแทบไม่รู้จักเป็นการส่วนตัวกับครูท่านใดเลย (ยกเว้นครูประจำชั้นที่เป็นคู่ชีวิตของเจ้าหน้าที่ในสำนักงานที่ผมรับราชการอยู่ที่เท่านั้น) เหตุที่กล่าวเช่นนี้ก็เพราะว่า ผมแทบจะไม่มีเวลาก้าวลงจากรถ หรือพาตัวเองเข้าไปสู่กิจกรรมต่าง ๆ กับทางโรงเรียน แต่ในทุกกิจกรรมที่ทางโรงเรียนจัดขึ้น เราก็ได้รับการสื่อสารที่ดีเยี่ยมจากครูผู้เกี่ยวข้องอย่างต่อเนื่องและสม่ำเสมอ และไม่เคยเกี่ยงงอนที่จะให้ลูกชายทั้งสองคนได้เข้าร่วมกิจกรรม เพราะเราถือว่า กิจกรรมที่โรงเรียนจัดขึ้นนั้น เป็นกิจกรรมแห่งการเรียนรู้ที่เขาทั้งสองคนพึงจะต้อง "เรียนรู้" และทุกครั้งที่เขาทั้งสองเข้าร่วมกิจกรรมต่าง ๆ กับทางโรงเรียน เขาก็มักจะไม่ลืมกลับมาบอกเล่าให้ผมและครอบครัวได้รับฟังอย่างมีความสุข ...
โดยส่วนใหญ่ผมไม่ค่อยได้เดินทางไปรับไปส่งลูกชายด้วยตนเองนัก หน้าที่ดังกล่าวส่วนใหญ่ภรรยาจะเป็นผู้จัดการเสียเอง แต่เมื่อมีเวลาว่างผมก็ขันอาสาที่จะ "ไปส่งไปรับ" พวกเขาด้วยตนเอง ภาพของครูที่ยืนรอรับนักเรียนและหยอกล้ออย่างเป็นกันเองกับลูกศิษย์คือภาพที่ผมประทับใจเป็นที่สุด และหลายครั้งที่ลูกชายคนเล็กแอบมาฟ้องผมอย่างน่ารักว่า ทันทีที่ลงจากรถแล้วมักโดนครูกักตัวไว้ แล้วถูกกอดบ้าง หอมแก้มบ้าง ... หรือบางครั้งแกก็จะบอกว่าให้ซื้อหมูปิ้งไปเยอะ ๆ จะได้แบ่งให้คุณครูกินด้วย ฯลฯ แต่พอผมถามว่าครูคนไหน ? ชื่ออะไร ? แกก็ได้แต่ยิ้มแบบอาย ๆ และในรอยยิ้มนั้นก็ฉายให้เห็นฝันหลออันน่าชังของแกอย่างเด่นชัด !
ผมไม่รู้จริงหรือเท็จ แต่ลูกชายคนโตก็ยืนยันว่าเรื่องเล่าอันน่ารักเหล่านั้นเป็นจริงอยู่มาก .. ถึงกระนั้นก็เถอะ ผมก็เชื่อว่าเด็กทุกคนจะได้รับการปฏิบัติจากคุณครูของพวกเขาด้วยความเอ็นดูอย่างเสมอภาคกันทุกคน และเด็กทุกคนก็จะรู้สึกรักครูของเขาเหมือนกับที่ลูกชายของผมรักครูของเขานั่นเอง
ทุกวันนี้ลูกชายทั้งสองคนเอ่ยชื่อคุณครูในโรงเรียนได้หลายสิบคน เช่น ครูนี ครูหนึ่ง ครูเจี๊ยบ ครูกระแต ครูกบ ฯลฯ ผมก็ได้แต่ถามว่าใครเป็นยังไง น่ารักและใจดีหรือเปล่า ? ... ซึ่งผมก็ไม่รู้หรอกว่าที่เขาบอกเล่ามานั้นเป็นใครและหน้าตาเป็นอย่างไร แต่ก็ไม่เคยกังขาต่อเรื่องที่เขาเล่า และทุกครั้งที่เขาเล่าเรื่องครูของเขาด้วยภาษาอีสาน (อยู่บ้านเราสอนให้ลูกพูดด้วยภาษาอีสาน) ผมก็จะฟังเรื่องเล่าเหล่านั้นอย่างสนุก ..ขบขันและมีชีวิตอย่างที่สุด
ผมเคยอิจฉาแม่บ้านของตนเองที่มีโอกาสได้ไปดูลูกชายทั้งสองถือพานไหว้ครู แข่งกีฬา หรือแม้แต่ห้วงเวลาที่ลูกชายทำกิจกรรมหน้าเสาธงผมก็ยังไม่เคยได้พบเห็น แต่ก็เห็นแววตาอันเปี่ยมสุขของเขาที่เกิดจากกิจกรรมเหล่านั้นอย่างน่าต่อเนื่อง ในบางเวลาที่เขาไม่สบายและไปโรงเรียนไม่ได้ เขาก็ยังบ่นเสมอในทำนองว่า "อยากหายเร็ว ๆ จะได้ไปพาเพื่อน ๆ ทำกิจกรรมหน้าเสาธง"
ผมและครอบครัวชื่นชมเสมอเมื่อรู้ว่าลูก ๆ มีโอกาสได้ทำกิจกรรมกับทางโรงเรียน เพราะสิ่งเหล่านั้นน่าจะเป็น "ต้นทุนชีวิต" ที่ดีสำหรับอนาคตของพวกเขา
ทุกวันนี้ผมและครอบครัวยังมีความสุขที่จะขับรถจากมหาวิทยาลัยฯ มายังโรงเรียนกิติยาเพื่อรับส่งลูกทั้งสองคน และยังจะเป็นเช่นนี้ไปอีกพักใหญ่ ๆ เพราะที่นี่ยังเป็นพื้นที่ที่เราเชื่อว่าเหมาะกับลูกของเรา และลูกของเราก็รักที่จะอยู่ที่นี่
ท้ายที่สุด, ผมและครอบครัว ขอขอบพระคุณทางโรงเรียน ฯ อีกครั้งที่ได้ให้การดูแลและเพาะบ่มลูกชายทั้งสองคนด้วยดีเสมอมา และขออวยพรให้โรงเรียนกิติยาได้กลายมาเป็นพื้นที่แห่งการศึกษาเรียนรู้ที่มีคุณภาพของเด็กนักเรียนสืบต่อไปอย่างไม่รู้จบ
ด้วยความประทับใจ
พนัส - เยาวภา ปรีวาสนา
(หลับแบบสิ้นสภาพ..หลังการเดินป่าอันยาวนาน)
ยินดีด้วยนะคะ
เด็กๆ น่ารัก ก็มาจากพ่อแม่ที่น่ารักนี่แหละค่ะ โรงเรียนเขาเลือกได้ดีจริงๆ ค่ะ ^ ^
น้องเสื้อแดงลาย (รูปที่สอง) หน้าคล้ายๆ อดีตนายกทักษิณ แฮะ
- -"
แวะมาเยี่ยมชมครับ
ถูกต้องแล้วค้าบบบ...
ยินดีด้วยนะคะ
สวัสดีค่ะอาจารย์
ยินดีด้วยจริงๆ เด็กๆ น่ารักมากมาก
ครอบครัวที่อบอุ่นค่ะ
ยินดีกับคุณพ่อ คุณแม่ดีเด่นค่ะ
ยินดีด้วยค่ะ..น่าชื่นใจจริงค่ะ..
ตอนนี้หน้าหายบานหรือยังคะ..แหะๆๆล้อเล่นค่ะ..
ครอบครัวอบอุ่น..ลูกๆก็เก่ง ดีและมีความสุขค่ะ..
เรียนหนักขอพักเอาแรง
>>>>ยินดีด้วยค่ะ<<<<
:)
สวัสดีค่ะคุณแผ่นดิน
แต่ก็เห็นแววตาอันเปี่ยมสุขของเขาที่เกิดจากกิจกรรมเหล่านั้นอย่างน่าต่อเนื่อง ในบางเวลาที่เขาไม่สบายและไปโรงเรียนไม่ได้ เขาก็ยังบ่นเสมอในทำนองว่า "อยากหายเร็ว ๆ จะได้ไปพาเพื่อน ๆ ทำกิจกรรมหน้าเสาธง"
ทุกวันนี้ผมและครอบครัวยังมีความสุขที่จะขับรถจากมหาวิทยาลัยฯ มายังโรงเรียนกิติยาเพื่อรับส่งลูกทั้งสองคน และยังจะเป็นเช่นนี้ไปอีกพักใหญ่ ๆ เพราะที่นี่ยังเป็นพื้นที่ที่เราเชื่อว่าเหมาะกับลูกของเรา และลูกของเราก็รักที่จะอยู่ที่นี่
คำกล่าวเหล่านี้คือผลลัพธ์ที่น่าภูมิใจเป็นที่สุดว่าการเลือกพื้นที่การเรียนรู้สำหรับเจ้าตัวเล็กนั้นเหมาะสมแล้วด้วยประการทั้งปวง..
ยินดีด้วยอย่างจริงใจค่ะ และมีความสุขที่สุดที่ได้รับรู้ว่าหน่ออ่อนของแผ่นดินแดนไทนี้ ได้เติบโตอย่างงดงามบนพื้นที่แห่งการเรียนรู้ที่เหมาะสมและอุดมไปด้วยความรัก ความดีงาม
ขอบพระคุณมากค่ะสำหรับเรื่องราวดีๆ..และขอบพระคุณคุณครู+ผู้บริหารของโรงเรียนกิติยาทุกๆท่านผู้ร่วมสร้างสรรค์พื้นที่เล็กๆที่น่ารักสำหรับการเรียนรู้ค่ะ
ยินดีด้วยครับ
ผมเป็นคนหนึ่งที่ไม่เคยขาดกิจกรรมที่โรงเรียนของลูกในวันที่ไม่ติดงาน งานวันเด็กต้องไปกับลูกไม่เคยขาดเพราะถือเป็นวันของเขา โรงเรียนให้รางวัลครอบครัวที่ไปครบทุกปีทั้งพ่อแม่ลูก เราได้ทุกปีเหมือนกัน
การที่ไม่มีเวลากับกิจกรรมของลูกมิได้หมายความว่าเราไม่ใส่ใจ เพราะทุกคนต้องมีความรับผิดชอบต่อหน้าที่ของตน อย่างน้อยคนในครอบครัวต้องไปให้กำลังใจในกิจกรรมของเขา
ลูกผมก็สอนให้พูดภาษาใต้เวลาอยู่บ้าน ลูกชายพูดภาษาใต้ชัดเพราะเกิดและโตในขณะที่รอบบ้านเป็นคนใต้ ส่วนลูกสาวเริ่มหัดพูดเมื่อไปอยู่ กทม.ตอนเข้ารับราชการใหม่ๆ แล้วไปอยู่ไชยาเพียง ๗ เดือน แล้วย้ายไปตรัง ตรงนี้รอบบ้านพูดภาษากลาง พอกลับบ้านเขาถึงได้พูดใต้ จนเขาคงเข้าใจว่าเวลาพูดกับพ่อแม่ใช้ภาษานี้ พูดกับคนนอกต้องใช้ภาษากลาง จนลูกสาวผมพูดใต้ไม่ชัด แต่เดี๋ยวนี้ดีขึ้นเยอะแล้วพูดใต้ไม่ขายทองแดงแล้ว อิอิ
สวัสดีครับ..กมลวัลย์
ปีที่แล้วน้องดินได้รับคัดเลือกเป็นนักเรียนมารยาทดีเด่นของโรงเรียน , สอบได้อันดับ 1 ของห้อง
ปีนี้ก็ถือว่าโชคดีครับที่ความดีงามของลูก ๆ ส่งผลมายังพ่อแม่.. ยังคิดอยู่เลยว่ายังไงเสียวันนั้นจะต้องไปรับคุณปู่คุณย่าเขามาด้วย เพราะท่านเป็นส่วนหนึ่งของการสร้างลูก ๆ มาด้วยเช่นกัน
สวัสดีครับ คุณน้อง..พิชชา
ทุกครั้งที่ลูกมีกิจกรรมกับทางโรงเรียน ถึงแม้ผมไม่ได้ไปร่วมเพราะมีภารกิจทางราชการ แต่คุณแม่บ้านก็ไปทำหน้าที่นั้นแทนอย่างสมบูรณ์ เราส่งเสริมให้ลูกได้ทำกิจกรรม เพราะเชื่อว่าสิ่งเหล่านั้นเป็นส่วนหนึ่งของการเรียนรู้ที่จะช่วยให้เขาเติบโตมาเป็นคนดีได้บ้าง...กระมัง
และเช่นกัน, ทุกครั้งที่เขาไปทำกิจกรรมร่วมกับผม พอกลับมาโรงเรียนก็มักที่จะเล่าให้ครูและเพื่อนฟังเสมอว่าไปทำอะไรมา ..เจออะไรมาบ้าง .. ซึ่งดูเหมือนจะต่างไปจากคนอื่นอยู่พอสมควร เนื่องจากกิจกรรมที่ตะลอนไปกับผมนั้นเป็นกิจกรรมที่ทำกับผู้ใหญ่, กันดารบ้าง และแปลกตาไปจากที่พบเห็นในตัวเมือง..เป็นต้น
สวัสดีครับ...กวินทรากร
โถอย่าให้ลูกผมต้องเหมือน หรือคล้ายกับท่านอดีตนายก ฯ ผู้ทรงบารมีเลยครับ .. แค่นี้ก็เหนื่อยมากแล้ว
..
ขอบคุณรับ
ขอบคุณครับ เจ้ หนิง
ก็ไม่รู้มาก่อนว่ามีรางวัลเหลานี้ด้วย.. ตื่นเต้นอยู่บ้างเหมือนกัน แต่ก็คิดว่า สิ่งเห่านี้เป็นผลจากลูกนั่นเอง..
ขอบคุณครับ
ยินดีด้วยนะคะสำหรับรางวัลแบบไม่คาดฝันนี้
แค่เท่าที่เล่ามาเนี่ย ก็นับว่าควรค่ากับรางวัลนี้จริง ๆ ค่ะ
ส่วนตัวพี่เองนั้น ปีนึงจะเจอหน้าครูประจำชั้นแค่วันเดียวเอง คือ วันแม่ค่ะ อายจัง
สวัสดีค่ะคุณแผ่นดิน
ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะ ... ทางโรงเรียนเลือกได้เหมาะสมมากค่ะ...ทราบข่าวมาว่าทางโรงเรียนจะจัดงานให้เด็กๆ ด้วยในวันที่ 8 มีค นี้ ยังไงก็เอาภาพน่ารักของน้องดิน น้องแดนมาฝากอีกนะค่ะ...และฝากถ่ายภาพหลานสาวพี่มาฝากด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ
สวัสดีครับ.lesson
ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจนะครับ..
เด็กสองคนนี้แตกต่างในทางบุคลิกภาพมาก พี่ชายดูจะชอบทำกิจกรรมกับสังคม แต่เจ้าจุกนักเลงลูกทุ่ง ดูจะออกอาการ "ม่วนอย่างเดียว.."
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ หญ้าบัว
ตอนนี้ทางโน้นอากาศคงเย็นมากเลยใช่ไหมครับ..
ยังไงเสียก็ขอให้มีความสุขกับชีวิต และมีพลังในการสร้างสังคมต่อ ๆ ไป
โชคดีครับ
สวัสดีครับ พี่แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช
ปีนี้ดูจะดีไม่น้อย ได้รับการเชิดชูมา 2 งานแล้ว ก่อนหน้านี้ก็ทางจังหวัดประกาศให้เป็นบุคคลดีเด่นที่รณรงค์เรื่องยาเสพติดในสถานศึกษา
เป็นพลังชีวิตที่เราได้รับมาโดยไม่เคยหวังผล.. และหวังว่าสิ่งเหล่านี้จะเตือนตัวเองและลูก ๆ สืบไป..
ขอบคุณครับ
สวัสดีค่ะ อาจารย์แผ่นดิน
สวัสดีครับ พี่อ๊อด naree suwan
วันนี้เจ้าสองคนนี้ไปสอบเป็นวันแรก ..นี่ก็ยังกลับไม่ถึงบ้านเลยครับ กลัวแต่ว่ากลับมาแล้วบ่น "ปวดหัว ๆ ..."
ก็เลยรอลุ้นว่า สอบกันได้บ้างหรือเปล่า .. คนพี่บอกจะเอาที่ 1 ส่วนหนุ่มเสื้อแดง บอก "ที 5 กะพอแล้ว.."
ผมเลยได้แต่ยิ้มกับยิ้ม
สวัสดีครับ คุณครูแอ๊ว
ตอนนี้ยังไม่ได้เตรียมตัวเลยว่าต้องทำอะไรบ้าง แต่ที่แน่ ๆ คือวันที่ 8 นั้น ทั้งสองหนุ่มจะขึ้นเวทีโชว์ลวดลายการเต้น ผมเลยต้องจอมโต๊ะด้านหน้าเลย
เจ้าจุกไปคุยให้ปู่กับย่าฟังเป็นที่เรียบร้อยแล้วว่าจะขึ้นเวทีเต้นแน่ ๆ (ปีที่แล้วเปลี่ยนใจกระทันหัน) แต่ปีนี้ยืนยันว่า "เต้นแน่ ๆ .."
สวัสดีครับ.. ทนัน ภิวงศ์งาม
สวัสดีครับ คุณเบิร์ด
ผมให้ลูกเลือกโรงเรียน ทั้ง ๆ ที่เราควรต้องเลือกให้เขา เพราะ ณ วันนี้เขายังไม่รู้หรอกว่าที่ใดเป็นที่ที่เหมาะต่อเขา .. ถึงกระนั้นก็เถอะ ผมก็อยากให้เขาเรียนอยู่ในโรงเรียนที่มากไปด้วยเพื่อน ๆ ที่ไม่ใช่ลูกท่านหลานเธอ เป็นโรงเรียนที่เปิดโอกาสให้คนธรรมดาสามัญอย่างเขาสองคนได้แสดงบทบาท เรียนรู้บทบาท หรือแม้แต่ค้นหาตัวตนของเขาได้อย่างไม่จำเป็นต้องแข่งขันภายใต้ระบบศักดินาของผู้ปกครอง ...
อธิการบดีเคยถามผมตรง ๆ ว่า ทำไมไม่เอาลูกมาเข้าสาธิตของมหาวิทยาลัย ... หรือแม้แต่เย็นวันนี้ก็มีอาจารย์ถามในทำนองเดียวกันนี้ ...
ผมก็ตอบอย่างบริสุทธิ์ใจว่า "ยังไม่รีบร้อน ..." อยากให้เขาสัมผัสกับเพื่อนในวัยเด็ก ๆ ที่มีฐานะไม่ต่างกันนัก เขาจะได้เรียนรู้และมีความทรงจำเหล่านี้ เมื่อเข้าไปในโรงเรียนสาธิต ผมเชื่อว่าภาพชีวิต หรือวัฒนธรรมที่เด็กยังไม่รู้หรอกว่ามันเป็น "ค่านิยม" ที่เจอในสังคมที่พร้อมไปด้วยวัตถุเงินตราและเต็มไปด้วยการขันแข่ง ..แข่งเรียน แข่งรวยนั้นมันน่ากลัวมากแค่ไหน
ผมเห็นเด็กในวันเดียวกันที่เรียนสาธิตตอนนี้ พ่อแม่ให้เรียนพิเศษกันทุกวัน ไม่เว้นเสาร์อาทิตย์ สำหรับผมนั้นฝากครุประจำชั้นดุแลเรื่องการบ้านเป็นหลัก กลับมาถึงบ้านก็ให้เขามีอิสระที่จะเล่นตามจินตนาการของเขา ...
ผมยังไม่รีบร้อนอะไรมาก ... ปิดเทอมน้องดินบอกว่าเพื่อนจะเรียนพิเศษเตรียมขึ้น ป. 1 แต่ผมและลูกมีความสุขที่จะไปใช้ชีวิตที่บ้านนอก ...
....
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ.. อัยการชาวเกาะ
การที่ไม่มีเวลากับกิจกรรมของลูกมิได้หมายความว่าเราไม่ใส่ใจ เพราะทุกคนต้องมีความรับผิดชอบต่อหน้าที่ของตน อย่างน้อยคนในครอบครัวต้องไปให้กำลังใจในกิจกรรมของเขา
ผมเห็นด้วยกับทัศนะนี้อย่างยิ่ง ผมเองงานยุ่งมาก แต่อย่างน้อยต้องมีใครสักคนไปเป็นกำลังใจในเวทีของเขา และถ้ามีเวลาว่างเราก็จะไปกันอย่างพร้อมหน้า ..
....
วันนี้ก็มีคนทักผมเหมือนกันว่าอยู่โรงเรียนลูกพูดภาษาอะไร ..ผมก็ยืนยันว่า "ภาษาไทย" แต่เจ้าจุกก็ยังไม่วายแทรกมาแบบขัน ๆ ว่า "อยู่ตะล่าง แดนเว้าลาว.." (อยู่ใต้ถุนอาคารเรียนแกพูดภาษาอีสาน) ซึ่งหมายถึงในช่วงวิ่งเล่นในโรงเรียน แกจะพูดอีสานนั่นเอง
และดีใจที่รู้ว่า ..ลูก ๆ ไม่ได้ประสบปัญหาเรื่องการพูดภาษาไทย เขาสามารถเรียนรู้ได้ เพราะสังคมเราใช้ภาษาไทยกันอยู่แล้ว แต่ภาษาพื้นถิ่นนั้น ในสังคมที่เขาต้องเจอในอนาคต ผมไม่แน่ใจว่าเขาจะมีพื้นที่ให้สัมผัสได้กี่มากน้อย การปลูกฝังตั้งแต่วันนี้ ...คือสิ่งที่ผมคิดว่า ผมได้ทำถูกแล้ว...
สวัสดีครับ พี่แป๊ด รัตติยา
วันที่ได้รับรู้ข่าวสารเรื่องนี้ผมยังยืนทำงานอยู่กลางแดดจ้าเลยครับ เพราะดูแลเรื่องการจัดสถานที่ในวันขอบคุณนักกิจกรรม
อันที่จริงผมก็ไม่คุ้นเคยกับครูประจำชั้นเท่าไหร่นัก ส่วนใหญ่คุณแม่บ้านจะคุ้นเคยกันซะมากกว่า แต่ก็รู้อย่างต่อเนื่องว่าเจ้าจุกนั้น ดูจะเตะตาต้องใจใคร ๆ อยู่บ้าง เพราะแกออก "แนว ๆ" (แนวไม่เหมือนใคร) บางวันสะพายย่าม , บางวันใส่หมวกที่ชาวนาชอบใส่อยู่กลางทุ่งไปโรงเรียนอย่างหน้าตาเฉย ..
ความที่แกออกอาการนักเลงทุ่งแผลง ๆ นี่แหละ ที่ทำให้ใคร ๆ รู้จักแกไปทั่ว และส่งอานิสงส์มายังพ่อและแม่ไปโดยปริยาย
.....
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ อ.แป๋ว..
ครับ, โรงเรียนจัดงานวันที่ 8 อาสาทำหน้าที่บันทึกภาพมาฝากด้วยเช่นกัน ..
ปีนี้รู้มาว่านินูชนะประกวดนักเรียนมารยาทดีเด่นด้วยนะครับ ส่วนน้องดินหล่นมาอันดับ 3 เห็นครูบอกว่าแกทำไม่ค่อยเป็นธรรมชาติ ดูจะตื่นเต้นมากไปหน่อย ..
อาจารย์แป๋วสบายดีนะครับ
สวัสดีครับ อ.แพนด้า Panda
สวัสดีครับ meowadee
ตอนนี้ผมเข้าใจว่ายังไม่จำเป็นต้องเร่งให้เขาได้รับการเรียนรู้ในทางวิชาการมากนัก เลยไม่เน้นให้เรียนพิเศษ ...
ผมอยากให้เขาเพลิดเพลินกับวิถีชีวิตอย่างเต็มที่ มีโอกาสก็ให้เขาได้เข้าสังคมในรูปแบบของการเข้าร่วมกิจกรรมกับนิสิตในมหาวิทยาลัย ได้สนุกกับพี่ ๆ นิสิต ได้สัมผัสกับไอดินในหมู่บ้านต่าง ๆ ... รวมถึงนาน ๆ ทีก็พาเข้าไปเดินห้างในตัวเมืองบ้าง เพื่อให้เขาได้เกิดการสัมผัสจริงกับมิติทางชุมชนในทั้งสองด้าน ..
ส่วนปิดเทอมนี้, ก็ยังยืนยันว่าจะไม่ส่งไปเรียนพิเศษ แต่จะให้กลับไปใช้ชีวิตอยู่กับปู่ย่าที่ชนบทอย่างเต็มที่
ขอบพระคุณครับ
หนูอยู่โรงเรียนอนุบาลกิติยาค่ะสวัสดีค่ะหนูชื่อว่าน้องฟ้าค่ะป.2กำลังขึ้นป.3ค่ะ