กิจกรรมนี้ไม่ได้อยู่ในโปรแกรมเฮฮาศาสตร์ฉบับปรับปรุงของผู้จัดหรอกค่ะ แต่ในโปรแกรมดั้งเดิมนั้นป้าเจี๊ยบคิดว่าเห็นแว๊บๆ ตอนหนึ่งเขียนว่ามีการแข่งกันจับลูกหมูเหมยซานด้วย จึงบอกไปกับผ้าแพรและแพทริค
ดังนั้นพอไปถึง เด็กๆ ก็ถามหาลูกหมูก่อนเพื่อนเลยค่ะ คุณขจิต ก็ใจดีเป็นนักหนา รีบเดินนำหน้าพาเด็กๆ ไปที่เล้าหมู พร้อมกับทำหน้าที่ไกด์ท้องถิ่นอธิบายเสียงแจ๋วๆ ให้พวกเราฟังว่าที่นี่มีอะไรบ้าง
น้องแพรกับแม่แอนสนใจบรรดาลูกหมูสีชมพูและสีดำเป็นพิเศษ ดูกันอยู่นาน และเอามือจับด้วย ทั้งๆที่ทุกตัวมอมแมมมาก.ก.. ไม่สวยสะอาดน่ารักเหมือนลูกหมูในหนังเรื่อง Babe หรอกค่ะ น้องแพรถ่ายรูปหมูไว้เยอะมาก
ป้าเจี๊ยบเห็นหมูก็นึกถึงเรื่อง Animal Farm ของ George Orwell ที่เคยเรียนตอนอยู่จุฬาฯปีหนึ่ง เลยบอกน้องแพรว่า "ในนี้จะมีหมูเป็นผู้นำสองตัว ชื่อว่าสโนบอลกับนโปเลียน เจ้าสองตัวนี้จะก่อการปฏิวัติถ้าเจ้าของไม่เลี้ยงให้ดี" น้องแพรสนใจใหญ่ค่ะ ถามว่าเรื่องมันเป็นยังไง ป้าเจี๊ยบจึงสัญญาว่าจะเล่าเรื่อง Animal Farm ให้ฟังวันหลัง เอ..หรือว่าจะให้อ่านเอง? หรือเอาซีดีหนังเรื่องนี้ให้ดู?
น้องแพรพินิจพิจารณาประชากรหมูแล้วบอกว่าลูกหมูทุกตัวท่าทางมีความสุขดี คงไม่ปฏิวัติแน่ๆ ป้าเจี๊ยบเห็นด้วยค่ะ เพราะพ่อครูไม่ได้เลี้ยงหมูและสัตว์ต่างๆ อย่างกดขี่เหมือนมิสเตอร์โจนส์เจ้าของฟาร์ม อิ ๆ ๆ
ทักทายลูกหมูได้ครู่เดียว เราก็พากันไปทำกิจกรรมปลูกต้นไม้ ระหว่างทางเดินกลับมา ท่านครูบาสุทธินันท์ พาน้องแพรและแม่แอนแวะชมสัตว์อื่นๆ อีกหลายชนิด
ลูกเป็ดที่นี่ไม่ขี้เหร่ค่ะ สีทองสวยเชียว ไก่ก็มีระเบียบค่ะ แสนรู้มาก เดินไปไหนๆ ได้ทั่ว แต่เวลาไข่ จะเดินมาไข่ไว้ตรงรางริมผนังที่กำหนดไว้ให้ ไม่รู้ทำได้ไง?
น้องแพรเดินสำรวจสัตว์ต่างๆ และเก็บภาพไว้ได้เยอะแยะ เวลานำภาพมาอวดป้าเจี๊ยบ ก็จะมีคำอธิบายชวนหัวเราะเลยค่ะ
นี่ไงคะ Animal Farm ของท่านครูบาสุทธินันท์
วันนี้ เจ้าตัวเปิดเนตเข้ามาอ่าน เห็นภาพแล้วร้องว่า นี่แพรถ่ายทั้งนั้นเลยนี่ พอเห็นคำชมของคุณแป๋ว ยิ้มตาหยีเลยค่ะ (พร้อมกับไอแค็กๆ และสั่งน้ำมูก เพราะไม่สบาย วันนี้ขาดเรียนด้วย)