เช้านี้อากาศสดใสหลังจากที่เมื่อวานตอนเย็นมีฝนหล่นลงมาทำให้เหล่าลูกทัวร์ของเราได้ทราบว่า ณ ที่นี้ไม่มี "แม่แล้ง" และ "พ่อแล้ง"...อิอิอิ         

          รู้สึกว่าวันนี้ทำตัวมีประโยชน์ตั้งหลายอย่าง (ถ้านับได้มากกว่า 1 มีค่าเท่ากับ "หลาย" แต่ไม่บอกนะคะว่ากี่อย่าง)  วันนี้อุณหภูมิไม่ร้อนเท่าเมื่อวาน แต่อุณหภูมิความหิวยังเท่าเดิม  หลังจากที่ละลายอาการหิวโหยด้วยแกงผักหวาน+ยำ+ต้มยำกระดูกหมูในมื้อเช้า ตามด้วยขนมจีนน้ำยาในมื้อเที่ยง (อร๊อยยย ...อร่อย จริงๆ นะคะ) อาจารย์อุทัย  ก็เอาพลังงานในร่างกายเราคืนซะคุ้มเลยค่ะ แต่ไม่แน่ใจเหมือนกันนะคะว่าที่อาจารย์อุตส่าห์ทุ่มทุนสร้างน่ะ ผลที่ออกมามันจะได้คุ้มซักเท่าไหร่ 

          ก็เรื่องเห็ดๆ ที่เหมือนจะง่ายนั้นมันไม่ใช่เลย รายละเอียดแต่ละอย่างกว่าจะได้มามันต้องผ่านขั้นตอนวิธีที่ละเอียดและซับซ้อนมั๊กกก เลยค่ะ พอเสร็จพิธีกรรม เอ้ย..กรรมวิธีเท่าที่อาจารย์จะไว้วางใจให้เราได้ทำก็เล่นเอาทั้งคัน ทั้งมันส์ เลยค่ะ  ส่วนผลลัพธ์ก็รอติดตามดูแล้วกันนะคะว่าชาว มมส. ของเราจะเพาะเห็ดเป็นเห็ดไม๊ 

          สำหรับกิจกรรมในตอนกลางคืนก็จะเป็นการบอกกล่าวเล่าเรื่อง ของน้องๆ และพี่ๆ ชาวค่าย (อิอิ..งานนี้ออยรอดตัวไป กำลังคิดอยู่ว่าจะทำไงดี  เพราะปกติเป็นคนมักน้อยค่ะ พูดน้อย กินน้อย คิดน้อย  และทำน้อย  เอ๊ะ...ยังไง)   

          แต่น้องๆ หลายคนก็เล่าได้สนุกและขำๆ ดีค่ะ  แบบประทับใจซึ้งๆ ก็มีนะคะ อย่าให้เล่าเลยค่ะ น้ำตามันจะไหล....(ห๊าวววววว)  แต่ที่สะดุดสุดๆ คือ เสียงเพลงของน้องมด (เราได้ฟังเพลงเพราะๆ ของน้องมดทุกคืนเลย ขอบอกว่าขนลุกเลยค่ะ) ใน เพลง ชัยโย โอรสาธิราชฯ  ที่สะดุดไม่ใช่แค่น้ำเสียงหรือเนื้อหาของเพลง แต่น้องมดทำให้ออยได้ระลึกชาติได้ว่า กาลครั้งหนึ่งเมื่อวานนี้ที่นานมาแล้วออยเองก็เคยมีโอกาสได้เป็นศิษย์ในโรงเรียนพระราชูปถัมภ์ของพระบรมโอรสาธิราชฯ และก็ต้องร้องเพลงนี้เหมือนกัน แต่ออยเกิดมาเสียสถาบันจริงๆ ที่ร้องเพลงนี้ไม่ได้แม้แต่นิดเดียว พึ่งมานึกได้ตอนได้ยินน้องมดพูดถึงนี่เอง  ไม่ไหวเล้ยยยย...ข้าน้อยสมควรตาย  

          อ้อ...ลืมบอกไปว่าออยเคยเรียนที่  โรงเรียนมกุฎเมืองราชวิทยาลัย  อ.แกลง    จ.ระยอง  ค่ะ

          วันนี้กะว่าจะรีบนอนเลยรีบแย่งเครื่องน้องๆ มาเขียน blog ซะก่อน  กลัวพี่หนิงตามไปปลุกตอนกำลังฝันได้เลขเด็ด เสียหายเลยนะนี่...อิอิ   

ว่าแล้วก็ขอตัวไปนอนก่อนนะคะ...ง๊วงงงงง  ง่วง