เวลานึกถึงเพลงที่อยากมอบให้พี่ชายคนนี้ คงเป็นเพลง “พี่ชายที่แสนดี”
....จวบจนฉันโต พี่ยังคงรักและคอยเป็นห่วงแสนห่วง
เมื่อผิดหวังให้กำลังใจทั้งดวง น้องเอยอย่ากลัวใครเขา
เมื่อยามท้อใจ จ้องมองบนฟ้านึกตอนเป็นเด็กเล็กนั่น
ขี่คอจนเกือบสูงทัน เอื้อมมือให้ถึงจันทร์
บอกเอาไว้นาน พี่ชายที่แสนดี....
และวันนี้พี่อายุครบ 41 ปีพอดี อยากบอกว่า
...ดีใจ และภูมิใจที่มีพี่ชายคนนี้ค่ะ
- น้องเล็ก-
สวัสดีครับ...
ลืมไปครับ...
เก่งจังเลยเขียนบันทึกได้ทุกวัน...
ผมมีน้องสาวอยู่คนนึง เรามีกัน 2 คนพี่น้อง น้องสาวผมอายุห่างผมแค่ปีเดียว เราเลยเป็นเพื่อนเล่นกันมากกว่า แต่ผมมักจะเล่นแรง ๆ กับน้องและ ทำน้องเจ็บ ๆ อยู่หลายครั้ง ซึ่งผมเองก็เสียใจและอยากจะขอโทษน้องผม อยู่ตลอดเวลา แต่ถึงอย่างไรก็ตาม ด้วยความที่เราโตมาด้วยกันคิดว่าเราสองคนพี่น้องรู้ใจกันมากแม้ว่าจะไม่ค่อยได้พูดคุยกันเท่าไรนัก เมื่อสงกรานต์ผมกลับบ้านเจอกันนิดเดียว ผมชวนน้องมากินแหนมเนืองด้วยกัน กับพ่อแม่และญาติ ๆ มารู้ตอนหลังอีกว่า น้องให้เงินไว้พันนึง เพื่อให้ผมพาน้อง ๆ ไปเที่ยว ไม่อยากให้ผมออกตังค์ดูแลคนเดียว แม่เอาเงินยื่นให้ ผมพูดอะไรไม่ถูก แม่บอกว่ารับไปเถอะน้องสั่งไว้อย่างนั้น แทนที่ผมจะได้ช่วยเหลือน้อง แต่ส่วนใหญ่แล้ว น้องสาวผมที่เหมือนเพื่อนคนนี้ จะช่วยเหลือผมอยู่ตลอดเวลา ผมขอขอบคุณน้องสาวคนเดียวของผม และขอบคุณเจ้าของบันทึกนี้ที่ทำให้ผมคิดถึงน้องสาวของผม ขอบคุณครับ
อาจารย์ขจิตคะ
อาจารย์ย่ามแดง
ขอบคุณมากค่ะเดี๋ยวรวบรวมส่งต่อเป็นการ์ดทีเดียวเลยค่ะ