ณ แห่งนี้ที่พักใจใครคนหนึ่ง...
ใครผู้ซึ่งชีวิตเคยผิดหวัง...
ณ แห่งนี้มีน้ำใจให้พลัง...
ฉันจึงยังคงอยู่อย่างสู้ทน...
มีร่มไม้ไว้บังแดดที่แผดเผา...
มีร่มเงาเพลิงคบที่หลบฝน...
ณ แห่งนี้คือสถานบ้านเรือนตน...
ที่ทุกคนหลับสนิทยามนิทรา...
เป็นกลอนที่พี่สาวแต่งประกวดรายการวิทยุแล้วได้รางวัลเมื่อหลายปีก่อนครับ...
เอามาฝากหลาย ๆ ท่านที่กำลังจะกลับบ้านครับ เพราะไม่ว่าชีวิตเราจะเป็นยังงัย จะประสบความสำเร็จหรือล้มเหลว จะสมหวังหรือผิดหวัง "บ้าน" เป็นสถานที่ ๆ เปิดรอต้อนรับเราอยู่เสมอครับ...
สวัสดีค่ะคุณ Direct
" บ้าน " ..งดงามเสมอจริงๆค่ะ
สวัสดีครับ....
เพียงได้คิดถึงบ้าน..และมั่นใจว่ากำลังจะกลับบ้าน...ชีวิตก็เต็มไปด้วยแรงกำลังเสมอ
....
ขอบคุณบทกวี, ที่งามทั้งคำและความหมาย...
แวะมาขอบคุณในกำลังใจอันเต็มล้นที่ส่งมายังผม...ขอบคุณมากครับ
...
สุขสันต์วันเกิดย้อนหลัง....อีกครั้ง ครับ !
กลอนเพราะค่ะ เหมือนกับที่รู้สึกเมื่ออยู่บ้านแล้วมีความสุขที่สุด เปลี่ยนรูปแล้วหรือคะ.........?
ครับ...คุณเบิร์ด ...
จะเหนื่อย จะท้อ ผิดหวังอย่างไร เมื่อเข้ามาบ้านเราก็รู้สึกผ่อนคลายได้เสมอครับ...
ขอบคุณนะครับ...
ครับ...คุณแผ่นดิน ...
กลับบ้านไปเติมเต็มกำลังใจให้เต็มที่นะครับ นอกจากเราจะได้กำลังใจกลับมา ผมว่าคนที่บ้านก็คงได้กำลังใจจากเราเช่นกันครับ...
ไม่มีที่ไหนสุขใจเท่าบ้านเราครับ...
ขอบคุณครับ...
ขอบคุณครับ คุณ sasinanda ...
บ้านคือที่ ๆ เราอยู่แล้วมีความสุขที่สุดครับ...
เปลี่ยนรูปตามกระแสครับ...
ผมแวะมาอ่านอีกครั้ง...
ยังคงไว้ซึ้งอารมณ์และความรู้สึกเดิมของการอ่านครั้งแรก
ณ แห่งนี้มีน้ำใจให้พลัง...
ฉันจึงยังคงอยู่อย่างสู้ทน...
ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ...คุณแผ่นดิน ...
ผมก็รู้สึกอย่างนั้นครับ กลับมาจากบ้านคราวนี้ คุณแผ่นดินคงหอบกำลังใจ กำลังกาย กำลังความคิดกลับมาเพียบเลยใช่มั้ยครับ...
คงจะพร้อมสำหรับการเริ่มต้นการทำงานที่ยิ่งใหญ่อีกครั้ง...
ขอบคุณครับ คุณอ้อ ขอบคุณแทนพี่สาวด้วย...
เหตุผลหนึ่งที่นำกลอนนี้มาฝากเพราะเป็นช่วงสงกรานต์มีคนกลับบ้านเยอะครับ...
ขอให้คุณอ้อกลับบ้านอย่างมีความสุขครับ...
ขอบคุณมากครับ...