วันนี้โยมพ่อและโยมแม่ต้องเดินทางไกล ไกลมากที่จะนำข้าวมาให้เรา...

ตั้งแต่เมื่อคืนนี้ประมาณสามทุ่ม เมื่อทราบข่าวว่าต้องลงมากรุงเทพฯ และท่านพระอาจารย์เมตตาจะไปรับอาหารที่กำแพงเพชร เราก็รีบแจ้งข่าวให้โยมพ่อและโยมแม่ทราบโดยทันที

เราบอกโยมพ่อโยมแม่ตอนดึก บอกท่านไว้ให้เตรียมอาหารง่าย ๆ
นึกขึ้นมาได้ว่าโยมพ่อทำผัดผักบุ้งไฟแดงอร่อยมาก เป็นอาหารที่ง่าย เลยขอให้ท่านทำไว้อย่างหนึ่ง อย่างเดียว
แต่โยมแม่บอกว่าพอดีเมื่อคืนมีข้าวโพดอยู่พอดี ตอนกลางคืนก็เลยเตรียมปั่นพริกเครื่องแกงเตรียมไว้ ก็เลยได้อาหารอีกอย่างหนึ่ง

ที่บ้านเรา (คลองลาน) ห่างจากที่นัดกันไว้ว่าจะรับอาหาร (คลองขลุง) ประมาณ ๘๐ กิโลเมตร
เราบอกว่าจะถึงกำแพงเพชรประมาณสิบโมงเช้า โยมพ่อและโยมแม่คงจะต้องออกจากบ้านประมาณแปดโมงครึ่ง
เมื่อเช้าโยมพ่อและโยมแม่คงจะต้องตื่นแต่เช้ามาเตรียมอาหารไว้เพื่อเรา
ต้องใช้เวลาที่ท่านจะพักผ่อน “เพื่อเรา”

อยู่ตรงนั้นได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ก็ต้องรีบขึ้นรถเดินทางต่อ คุยกับท่านได้แค่คำสองคำ

เมื่อเช้าโยมพ่อและโยมแม่ต้องเดินทางไกลใช้เวลานานมากนะกว่าจะได้นำอาหารมาให้เรา
ไกลมากนะ แต่ไกลแค่ไหนโยมพ่อและโยมแม่ก็มา
เราบวชมาปีกว่าก็เพิ่งได้ฉันข้าวจากโยมพ่อและโยมแม่เป็นครั้งที่สองนี่หละ

ท่านมีพระคุณกับเรามากจริง ๆ นะ ไกลแค่ไหน เหนื่อยแค่ไหนท่านยังมาเลย เวลาเราเหนื่อย เราท้อ ต้องคิดถึงวันนี้นะ วันนี้ที่ท่านทำเพื่อเรา

ถึงแม้ว่าท่านอายุมากแล้ว ท่านยังทำให้เราได้เลยนะ เราอายุเท่านี้ ต้องทำให้ท่านให้มาก ๆ นะ
วันนี้ท่านยังอยู่ ท่านยังมีแรง ท่านก็ยังทำให้เราได้
วันใดท่านแรงน้อย แรงหมดไป เราต้องทำเพื่อท่านบ้างนะ
วันนี้ไกลแค่ไหนท่านยังมาได้
วันหน้าไกลแค่ไหนเราก็ต้องไปได้นะ...   อย่าลืมพ่อแม่นะ