เคยถามตัวเองหลายๆครั้งว่า เกิดมาทำไม แต่คำตอบที่ได้ก็ไม่เคยถูกใจเสียที จนกระทั่งวันที่ไปวัดแห่งหนึ่ง พบข้อความว่า "เราเกิดมาสร้างบารมี" ทำให้รู้สึกว่า ใช่เลย เราทุกคนเกิดมาสร้างบารมีให้แก่ตนเอง เป็นหลัก ทั้งนี้เพราะบารมีนั้น เป็นสิ่งที่จะนำติดตัวไปได้ ทุกภพทุกชาติ ไม่มีใครแย่งชิงระหว่างทางได้เลย และหลายๆคนในโลกนี้ ต่างเข้าใจ และรู้ความหมายดี จึงต่างขวนขวาย สร้างบารมีกันอย่างไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อย

   ผู้เขียนเป็นสมาชิกของG2K ที่มีความรู้สึก ว่าได้รับบุญคุณ จากสังคมนี้ มิใช่น้อย ทั้งนี้เพราะ G2K ทำให้ผู้เขียนได้พบกัลยาณมิตรมากมาย ทั้งทางโลก และทางธรรม หลายท่านผู้เขียนยกย่องให้เป็นครู เนื่องจากสอนธรรมะให้ผู้เขียนมาจนถึงวันนี้ เช่น ท่านพลเดช  วรฉัตร อัครราชทูตไทย ประจำประเทศอินเดีย

  จากการได้สนทนาธรรม สืบมาเรื่อยๆจนถึงการได้มาร่วมสร้างบารมีด้วยกัน ในโครงการ "เชื่อมใจ สายใยบุญ ตอบแทนคุณ สองแผ่นดิน" ด้วยเริ่มจาก การที่ท่านได้ไปบวช เฉลิมพระเกียรติ ถวายแด่พ่อหลวงของชาวไทย แล้วได้ไปธุดงค์ จนถึงวัดกุสินารา ที่มีคณะสงฆ์ พระธรรมทูตจากประเทศไทย ที่ไปเผยแผ่พระพุทธศาสนา ในประเทศอินเดีย และยังได้ร่วมกับคนไทยสร้างคลินิกสำหรับสงเคราะห์ผู้ยากไร้อีกด้วย

 หลังจากลาสิกขา ท่านพลเดช จึงได้นำข่าวการต้องการอาสาสมัคร หมอ/พยาบาล ไปช่วยงานที่กุสินาราคลินิก มาบอกกล่าว และคิดตั้งกองทุน สำหรับอาสาสมัครที่จะเวียนกันไปช่วยงานนี้ โดยจะได้นำภาพวาดที่ท่านพลเดชเขียนด้วยฝีมือตนเอง แล้วนำมาขึ้นบล็อก และผู้เขียนก็ได้เข้าไปแต่งกลอนบรรยายภาพท่านเสมอ ท่านจึงเห็นว่า เป็นสิ่งอัศจรรย์ ที่คนหนึ่งวาด และอีกคนหนึ่งแต่งกลอนบรรยายได้อย่างเหมาะสม นำมาจัดพิมพ์เป็นหนังสือ ชื่อ"หนึ่งคนวาด หนึ่งคนแต่ง" เพื่อบอกบุญแก่สมาชิกG2K และผู้ใจบุญอื่นๆต่อไป

   ผู้เขียนมีความเต็มใจ และปิติใจในบุญกุศลครั้งนี้ ทั้งในฐานะผู้แต่งกลอนบรรยายภาพ ในฐานะการมีส่วนในการจัดทำหนังสือ และในฐานะจะได้เป็นอาสาสมัรคนแรก ที่สมัครไปอินเดีย ช่วยงานกุสินาราคลินิกในครั้งนี้

   จึงได้ขอร่วมเปิดบล็อกบุญ แห่งนี้ เพื่อบอกเล่าความก้าวหน้าต่างๆของโครงการ และแม้ว่าต่อไป จะได้ใช้พื้นที่นี้ ถ่ายทอดประสบการณ์ เมื่อได้ไปปฏิบัติงานแล้ว

 ผู้เขียนถีอว่า เป็นโอกาสของทุกๆท่าน ที่จะได้สร้างบารมี สองแผ่นดินร่วมกัน ทั้งในฐานะผู้สนับสนุน และหรือจะเข้าร่วมโครงการในรูปแบบต่างๆ

  กาลเวลาย่อมหมุนไป เหมือนสายน้ำที่ไม่เคยคอยท่า ในที่สุดเราทั้งหลายก็ต้องแยกย้ายจากลากันไป ตามธรรมชาติของโลกนี้ บุญกุศลเท่านั้น จะเป็นเครื่องวัดว่า เราได้ใช้เวลาคุ้มค่าขนาดไหน เมื่อโลกได้ให้โอกาสในการตักตวง ผู้เขียนขอเชิญกัลยาณมิตรทุกท่านที่ได้มีบุญผ่านเข้ามาในบล็อกนี้ ถีอเป็นบุญลาภที่ท่านได้ทราบข่าวดี ข่าวการกุศล และขอจงมีส่วนร่วม เพื่อสร้างสายใยบุญให้แผ่ขยายไปทั่วอนันตจักรวาลทุกท่านด้วยเทอญ

ขอกราบอนุโมทนาบุญทุกท่านค่ะ

  บุญรุ่ง ตันติราพันธ์

 ๑๘ ธันวาคม ๒๕๕๐