เช้านี้ (อังคาร 15 มค 51) ได้เรียนรู้สถานที่ที่เรียกว่า “โรง-เรียน” ชื่อ “รุ่งอรุณ” แถบปริมลฑลแถวบางมด สมชื่อครับ สำหรับผม “โรง หมายถึง สถานที่ที่อาจประกอบด้วยอิฐ หิน ปู ทราย ธรรมชาติ และ เรียน หมายถึง ไปหาความรู้จากสิ่งๆหนึ่งเพื่อให้เกิดความงอกงามทางสมอง”
จากการที่ได้สัมผัสโรงเรียนรุ่งอรุณแห่งนี้ ด้วยประสาทสัมผัสทางตา และหู สิ่งที่สามารถนำไปปรับใช้กับงานประจำ…
บทเรียนทั้ง 5 อาจจะต้องค่อยเป็นค่อยไป เนื่องจากต้องฝ่าฟัน อุปสรรคพอสมควร กับ “วัฒนธรรมองค์กร” ที่ยังมีอยู่บ้างพอสมควร โดยเฉพาะเรื่องของการปรับเจตคติ ความคุ้นชินที่ผ่านมา ต้องจัดบ่อยๆ มีตัวอย่างที่เป็นรูปธรรมให้ดูบ่อย
รูปแบบการเรียนรู้วันนี้ที่ รุ่งอรุณ พูดง่าย คือ “Play and Learning” เรียนรู้จากการเล่นในสิ่งที่ชอบ ลองผิดลองถูก ผ่านประสบการณ์ หล่อหลอมมาเป็น ความรู้ นวัตกรรม
เป็นเกียรติอย่างยิ่งท่านผู้อำนวยการกับทีมงานให้การต้อนรับอย่างอบอุ่น พาเดินเรียนรู้ พร้อม story telling ตลอด 5 ชั่วโมง แบบไม่มีหยุด ลืมไปเลยเรื่องการห้องประชุม ฟังบรรยายแบบเดิม
?ถามว่า ทำงานอยู่มหาวิทยาลัย ทำไมต้องไปดูโรงเรียนประถมมัธยม สำหรับผมประเด็นนี้คงไม่เกี่ยวกับระดับของการศึกษา แต่เป็นเรื่องของการไปเรียนรู้ แนวคิด กระบวนการ เทคนิค ที่สามารถมาปรับ พัฒนางานประจำได้ โดยผ่านโสตประสาทหลายๆด้าน วันนี้ก็ได้เห็นตัวอย่างที่ดีของการนำ Action Learning มาเป็นหัวใจของการเรียนรู้ครับ
สำคัญที่สุดมาดูแล้วมาก น้อยคน แค่ไหนที่สามารถนำไปพัฒนางานของตัวเองได้ นิสิที่เรียกว่า “การต่อยอดความรู้ครับ”
ดูแล้วต้อง “ถอดบทเรียนตัวเองให้คนอื่นรู้ด้วย” คือ งานแรกของการต่อยอด ส่วนจะทำ ปรับ พัฒนา ได้มากน้อยเพียงใด ต้องเล่ากันเป็นระยะๆครับ
- ก่อนอื่นขอชื่นชม ผู้ใฝ่เรียนรู้และต่อยอดสำหรับผู้ไม่มีโอกาสเรียนรู้สถานที่จริง แต่เสมือนได้ร่วมเรียนรู้จริง ๆ
- อยากให้เกิดวัฒนธรรมการเรียนรู้เช่นนี้ใน มมส. โดยเฉพาะการเรียนรู้ที่จะเป็นผู้ให้..และผู้รับ
- การสร้างวัฒนธรรมองค์ได้เช่นนี้คงต้องอาศัยปัจจัยหลาย ๆ อย่าง โดยเฉพาะ "ผู้เรียนรู้" ซึ่งองค์กรนี้อาจบริหารจัดการได้ง่าย เพราะผู้เรียนรู้อยู่ในวัยที่ว่า "ไม้อ่อนดัดง่าย..." หรือไม่ ?
ขอบคุณอีกครั้ง สำหรับบทเรียนดี ๆ
สวัสดีปีใหม่ครับพี่อ้อ ช้าไปหน่อยคงไม่เป็นไร
อยู่ตึกเดียวกันแต่ไม่ค่อยได้เจอกัน
ยังดีมีเวทีความรู้นี้ ให้ได้ทักทายกัน
ขอบคุณเจ้นุชเป็นอย่างสูงครับ
สำหรับขอเสนอแนะที่หาได้ยาก
กลับไปจะติดเลี้ยงส้มตำครับ
คนที่อยู่มานาน ระบบอาจจะทำให้กลายได้ครับ
เรื่องนี้ก็คงต้องทำให้บ่อยในช่วงแรกๆ เพื่อเรียกความกลับกลายกลับคืนมา อาจจะได้บางส่วนก็คงดี
สุดเน้นก็คงเลือกกลุ่มนำร่อง กลุ่มที่มีแวว โดยเฉพาะ generation ใหม่ๆ เป็นมาช่วยเป็นทีม QA_MSU ให้มากขึ้น
คงต้องมีการสร้างหลักสูตร coach ครับ
- ก่อนอื่นขอชื่นชม ผู้ใฝ่เรียนรู้และต่อยอดสำหรับผู้ไม่มีโอกาสเรียนรู้สถานที่จริง แต่เสมือนได้ร่วมเรียนรู้จริง ๆ
- อยากให้เกิดวัฒนธรรมการเรียนรู้เช่นนี้ใน มมส. โดยเฉพาะการเรียนรู้ที่จะเป็นผู้ให้..และผู้รับ
- การสร้างวัฒนธรรมองค์ได้เช่นนี้คงต้องอาศัยปัจจัยหลาย ๆ อย่าง โดยเฉพาะ "ผู้เรียนรู้" ซึ่งองค์กรนี้อาจบริหารจัดการได้ง่าย เพราะผู้เรียนรู้อยู่ในวัยที่ว่า "ไม้อ่อนดัดง่าย..." หรือไม่ ?
ขอบคุณอีกครั้ง สำหรับบทเรียนดี ๆ
พี่เคยติดตามพ่อครูบา และดร.วรภัทร ไปดูงานของโรงเรียนรุ่งอรุณ เมื่อเดือน กรกฎาคมที่ผ่านมาค่ะ ชื่นชมการแยกขยะของที่นั่นมากค่ะ
สวัสดีครับพี่หนิง
วันนี้ท่านพี่ทวีศิลป์ พร้อมทั้งพี่ส้ม น้องกุ้ง ก็ร่วมทีมไปด้วย
แต่ครั้งนี้ต่างจากครั้งก่อนคือ เดินดูทั้งวัน โดยการนำของท่าน ผอ. และทีมงานครับ ตั้งแต่ 8-13 น. เลยครับ ท่านผอ.เกาะติดไม่ห่าง ทุกซอกทุกมุมของโรงเรียนครับ แม้แต่ห้องพัก ห้องน้ำส่วนตัวท่านก็อนุญาตให้เข้าไปเรียนรู้ครับ
สวัสดีครับพี่หนิง
วันนี้ท่านพี่ทวีศิลป์ พร้อมทั้งพี่ส้ม น้องกุ้ง ก็ร่วมทีมไปด้วย
แต่ครั้งนี้ต่างจากครั้งก่อนคือ เดินดูทั้งวัน โดยการนำของท่าน ผอ. และทีมงานครับ ตั้งแต่ 8-13 น. เลยครับ ท่านผอ.เกาะติดไม่ห่าง ทุกซอกทุกมุมของโรงเรียนครับ แม้แต่ห้องพัก ห้องน้ำส่วนตัวท่านก็อนุญาตให้เข้าไปเรียนรู้ครับ
สวัสดีครับพี่หนิง
วันนี้ท่านพี่ทวีศิลป์ พร้อมทั้งพี่ส้ม น้องกุ้ง ก็ร่วมทีมไปด้วย
แต่ครั้งนี้ต่างจากครั้งก่อนคือ เดินดูทั้งวัน โดยการนำของท่าน ผอ. และทีมงานครับ ตั้งแต่ 8-13 น. เลยครับ ท่านผอ.เกาะติดไม่ห่าง ทุกซอกทุกมุมของโรงเรียนครับ แม้แต่ห้องพัก ห้องน้ำส่วนตัวท่านก็อนุญาตให้เข้าไปเรียนรู้ครับ
ขอบคุณที่นำบันทึกดีดี มาฝาก
เป็นสิ่งที่ดีมากที่ได้วิเคราห์สิ่งที่ได้เรียนรู้ออกมา ขอให้เริ่มต้นและได้ทำในสิ่งที่ตั้งใจไว้ได้ให้สำเร็จนะครับ
ขอบคุณครับท่านอาจารย์จิตเจริญ
จะเรียนรู้จากใคร ต้องรู้ที่มา ที่ไป เหตุผลก่อนเสมอ ไม่เช่นนั้นคำถามที่ถามไป จะส่อถึงว่า "ไม่ได้ทำการบ้านมาก่อน"
ขอบคุณครับท่านอาจารย์ขจิต
ท่านอาจารย์ประภาภัทร นิ่ง สุขุม ลุ่มลึก จริงใจ พาไปทุกซอกทุกมุม ไม่มีปิดบัง ทั้งห้องพักส่วนตัว ห้องน้ำส่วนตัวแบบ un seen น้อยคนที่จะเคยเห็นจากสภาพจริงครับ
ได้เรียนรู้จากผู้ทำจริง เป็นประสบการณ์ที่ดีมากครับ
เรียนท่านอาจารย์มณฑล
ผมพยายามเรียนรู้จากโอกาสที่มหาวิทยาลัย ผู้บริหาร ผู้ร่วมงาน ให้เสมอมา
ผมถือเป็นคนที่โชคดีมาก ใครๆที่ร่วมงานด้วยให้โอกาสกับผมมากมาย จนรู้สึกบางครั้ง ผมจะทำได้ดีรึเปล่า กับโอกาสหลายๆครั้งที่มีคนให้มา
สุดท้ายต้องมาทบทวนตัวเอง ว่า เมื่อมีคนให้โอกาสขนาดนี้ คงจะต้องทำให้ผิดหวังน้อยที่สุดครับ
ถือเป็นภาระ การบ้านที่ต้องปรับเปลี่ยนชีวิตการทำงาน ความคิด เจตคติ ในเชิงบวกเพิ่มขึ้น และถ่ายทอดต่อเพื่อนร่วมงาน และผู้อื่นให้มาก เพื่อให้เกิดมูลค่ามากขึ้น
ผ่านเวทีต่างๆ ผ่านการเล่าเรื่อง และถอดบทเรียนตัวเองครับ
ขอบคุณที่ให้กำลังใจในเวทีนี้เสมอมาครับ